A RAG resposta.

Aqui tedes a reposta da RAG às Bases para o Decreto da língua propostas polos feixistas. Certamente, penso, que forom valentes. Oxalá muitos reacionem quando menos assim. Nom deixedes de ler estas conclusons, a resposta enteira tede-la aqui http://www.vieiros.com/media/vieiros/lingua/Analise_Bases_RAG_16_01_2010.pdf

Análise da Real Academia Galega
das Bases para o decreto do plurilingüismo
no ensino non universitario de Galicia
16 de xaneiro de 2010
O pasado 30.12.2009 a Real Academia Galega recibiu do Goberno Galego o
documento titulado Bases para o decreto do plurilingüismo no ensino non
universitario de Galicia (no sucesivo Bases). Trala correspondente análise e
deliberación esta Institución declara o seguinte:

15. CONCLUSIÓNS FINAIS
15.1. É certo que o actual goberno levou no seu programa electoral a derrogación do Decreto
124/2007 pero nestas Bases non só non se xustifica suficientemente a necesidade xurídica nin
pedagóxica de tal derrogación senón que os puntos fortes do proxecto de Decreto parecen de
legalidade dubidosa; outros artigos introducirían nos Centros malestar, sufrimento ou desorde
e iso é o contrario do que debe perseguir calquera ordenamento xurídico; outros son tan
dificilmente aplicables que previsiblemente impedirían iniciar a implantación deste Decreto
en setembro de 2010; e o 33% de linguas estranxeiras precisará quizais varias lexislaturas. O
camiño debe ser outro. A Real Academia Galega xa pediu no 2002 unha actualización da Lei
de Normalización Lingüística para axeitala ás realidades novas nas que hoxe vive a lingua e
para incorporarlle a doutrina do Tribunal Constitucional posterior a 1983 e mailos
compromisos asinados por España na Carta Europea das Linguas Rexionais e Minoritarias 11 .
Estas Bases póñenlle ao galego un límite no 33%: iso non é o centro de gravidade nin corrixe
a histórica desigualdade co castelán de que fala a Tribunal Constitucional. Polo tanto non
procede darlles o Prace desta Academia.
15.2. A Academia aproba, en cambio, que, sendo Bases, se abra un diálogo franco con
vontade de concordia definitiva, porque a sociedade está cansa da duración das discordias
lingüísticas e de que toda melloría do enfermo pareza perigosa. Tódalas forzas políticas
deberían facer un esforzo de pacificación e construír un diálogo sobre bases que garantan a
plena normalización do galego e a plena competencia oral e escrita ao final de cada ciclo nas
dúas (ou tres) linguas. É cuestión de vontade política. ¿Sobre qué bases concordar? Cando se
perden de vista dúas persoas que camiñaban xuntas, o mellor é sempre volver ao último punto
no que estiveron xuntas. Se se di que o Decreto vixente rompeu o consenso, vólvase ao último
punto no que houbo concordia: a tarde do 21.9.2004 na aprobación unánime do Plan Xeral de
Normalización da Lingua Galega. Non hai razón para ir máis atrás, porque sería renegar
daquel día e daquel histórico consenso.
15.3. Para este consenso, ende ben, Galicia ten unha base moi ampla no feito de que aquí
ninguén está a pensar en prescindir do castelán. Aínda que a historia da implantación do
castelán en Galicia teña páxinas amargas, quen fala galego percibe o castelán como un
valor engadido e non ve problema ningún en que haxa familias que o teñen como lingua
materna e viceversa. Iso non causa disenso na rúa 12 . Do que se trata é de impedir a
11 Por certo, o citado ditame 366/2007 do Consello Consultivo de Galicia faille ao Goberno Galego observacións coincidentes na
súa longa Consideración Cuarta. 12 Unha das cousas máis características da Galicia cordial é a existencia de infinitas conversas bilingües nas que un interlocutor fala
o galego e o outro o castelán, sendo ambos falantes pasivos sen problema.
11.suplantación definitiva. Trátase de que a lingua galega experimente a recuperación que gañou
no uso milenario, no labor cultural e nos Parlamentos. Moita xente e moi heteroxénea percibe
que este perigo existe porque, dende hai un ano, vén recibindo mensaxes de que o galego na
súa recuperación sobrepasou os seus lindeiros e ten que recuar: iso toca unha fibra sensible e
mobiliza masas. É posible que esa non sexa a intención dos mensaxeiros pero
indiscutiblemente emitíronse mensaxes nesa dirección e estas Bases, propoñendo pasar de
polo menos un 50% a un 33%, confirman aquel temor. Moitos falantes que nada teñen que
ver con organización ningunha, pero que aman a lingua galega, levan xa un ano asistindo a
este episodio de tensión crecente coa mesma tristura con que asisten a un incendio forestal
que avanza incontrolado sen que dean chegado os bombeiros. A tensión lingüística é unha
crise de medrío, coma as dos nenos, pero pode non ser inocua para a convivencia que todos
buscamos e o Goberno Galego debe tomar a iniciativa da pacificación. Máis urxente cá
aprobación destas Bases é realizar xestos que rebaixen a tensión e que chamen ao
consenso: un consenso sincero e estable para o que esta Academia suxire como peñor a posta
en marcha da Oferta positiva, a Oferta Informativa e a Cortesía que o Plan Xeral deseñou
somo símbolo do novo clima que propón para as relacións lingüísticas en Galicia (PXNL.
Presentación; 23 13 ).
15.4. A lingua galega ten puntos débiles pero tamén ten puntos fortes. Un destes puntos fortes
é que se percibe como a lingua propia de Galicia, como un elemento de identidade colectiva.
Galicia entende que é precisamente a lingua (e a cultura ou visión do mundo ou maneira de
ser que ten detrás) a que xustifica a autonomía; entende que estradas, hospitais e televisións
tamén se poden planificar e xestionar dende Madrid; pero que aquí hai algo moi específico
que fai máis racional unha xestión autónoma en conexión con Madrid e con Bruxelas e coa
ONU. Esta conciencia de que a Xunta de Galicia se sustenta neste feito diferencial ten
dúas consecuencias: primeira, que a Xunta de Galicia non ostenta en Galicia por delegación
un poder foráneo, senón que é un Goberno galego; e, segunda, que os galegos esperan que o
seu Goberno sexa o primeiro e inequívoco defensor da lingua galega. Por iso se asombra e
mobiliza cando percibe xestos que, polo menos, parecen ir en dirección contraria.
15.5. Cómpre reiterar unha vez máis que sería erróneo encerrar todos os problemas da lingua
no ámbito reducido do ensino, e, aínda máis, do ensino non universitario. A realidade vital
da lingua galega non só é multisectorial; en realidade é circular: as opinións paternas e
maternas sobre a mellor lingua para os fillos dependen do comportamento lingüístico que eles
observan na universidade, na empresa, no comercio, nas notarías, na igrexa, nos cines, nos
medios de comunicación etc.; e todos estes sectores realiméntanse das opinións que observan
nos proxenitores. Por esa razón o Plan de Normalización é Xeral, multisectorial. Na
reactivación do Plan Xeral e na transversalidade da Política Lingüística, que hoxe
parece reducida, está o futuro da pacificación lingüística.
---
13 Modernidade e cortesía son os elementos básicos do novo clima que o PNL propón para as relacións lingüísticas en Galicia. E
estes dous elementos concrétanse nun xesto que debe empezar a marcar o estilo destas relacións: a Oferta positiva, a Oferta
informativa e mais a Cortesía.
Oferta positiva. Consiste na adopción do galego como lingua de contacto inicial entre a persoa que representa a Administración ou
a empresa, e o cidadán ou o cliente. Fronte ao hoxe habitual (co descoñecido en castelán), quen atende o cliente ou o cidadán inicia
o contacto en lingua galega e mantense nela mentres o interlocutor non amose indicios de que prefire comunicarse noutra lingua. A
Oferta positiva desinhibe o galego do interlocutor, permítelle saír da ocultación, facilita que a conversa poida continuar nesa lingua,
se o cidadán ou o cliente o desexa, e elimina de raíz a barreira rutineira pola que un cliente ou un cidadán lle oculta o seu galego a
todo aquel que aparece revestido de máis poder (administrativo ou comercial) ou autoridade. No caso de relacións administrativas,
implica que todo tipo de formularios, instancias e documentación que teña que cubrir o demandante dun servizo se lle ofrezan de
partida en galego.
Oferta informativa. Consiste en informar da validez, legalidade e mesmo conveniencia de redactar en galego un documento, no
momento de iniciar calquera trámite oficial ou comercial. É a forma que adopta a Oferta positiva no caso dos notarios, avogados e
procuradores e de calquera persoa representante dun poder público. É un dos obxectivos básicos deste PNL.
Cortesía. Tanto a Oferta positiva coma a Oferta informativa son fundamentais para quen actúe no nome da Administración e sería
de desexar que se estendese no mundo comercial máis formalizado, como expresión de cortesía co cidadán ou co cliente e do
respecto que este merece.
12.Estamos lonxe dunha cooficialidade simétrica entre galego e castelán. Pero estaremos aínda
por baixo do que concede a Constitución, mentres a lingua galega non sexa o centro de
gravidade do modelo bilingüe e estea asegurado o respecto e fomento do uso da lingua
propia e cooficial desta Comunidade Autónoma para corrixir positivamente unha
situación histórica de desigualdade co castelán. O obxectivo de reducir o galego ao 33% do
uso escolar non parece ir na dirección que sinala o Tribunal Constitucional. Coma noutras
ocasións, Galicia está perdendo un tempo histórico e esta perda a ninguén beneficia e a todos
empobrece. A Real Academia Galega peta na porta do Goberno e do Parlamento de Galicia,
lugar natural das grandes concordias sociais, para que busquen e tezan con arte e xenerosidade
un consenso unánime e definitivo sobre a lingua, sinal de identidade que xustifica a existencia
da nosa autonomía. Somos unha comunidade aberta e respectuosa pero debemos saber que sen
lingua galega non hai Galicia. É necesario un consenso sobre o respecto dos dereitos que a
todos os cidadáns concede a lei, falemos a lingua que falemos, sobre o compromiso de
liberar a lingua galega das pexas que a constrinxen; e de retirala para sempre da
confrontación política. A lingua é de todos e por iso a concordia é posible. É desexable. É
necesaria.
13