domingo, 31 de janeiro de 2010

Mamá Cabra: música para cativos

De novo facendo un kit kat entre os numerosos post de corte político que estades a publicar (que non me parece mal, incluso me parecen emocionantes eses debates nos comentarios que lle dan bastante vidilla a isto) Aquí vos deixo a un grupecho que parece que esta arrasando entre os cativos galegos e que bebe da música tradicional, e eu sin sabelo...
De feito descubrinos porque unha editorial propúxome facer as ilustracións do seu novo libro-cd, que ilusión! A ver se vai para adiante o proxecto e xa vos contarei...

A verdade é que me parece unha proposta interesante e orixinal, non hai moitos grupos de musica para os nenos e son bastante divertidos.

Bombeiros da Galiza polo mundo adiante.

Aqui tedes a mostra da trascendência das nossas reclamaçons. Por todo o mundo as nossas imagéns de reivindicaçom. Este é o caminho que tomamos nom por outro motivo que a falta de alternativa. A classe política deste país já nom tem crédito para nós, nom nos querem escoitar e fam oidos xordos ao que é justo e básico para ter um Serviço Galego de Emergências Público e de Qualidade. Primam os seus obscuros interesses por riba das nossas vidas como trabalhadores e das vidas dos cidadáns como possíveis vítimas. A minha noraboa a todos os companheiros por um dia tam glorioso e que nom havemos esquezer durante toda a nossa vida. Aqui o tedes, todo o mundo se fixo eco do nossa clamorosa reinvidicaçom, e nom busquei mais porque já me fartara. Nos que puidem entender, derom a nova com muito mais rigor que em qualquera informativo de todo o estado espanhol ou por suposto que na vergonhenta telegaita.
ADIANTE!!!!!!!!!!!!

http://www.youtube.com/watch?v=NjXJRC-4GyM Itália.

http://www.youtube.com/watch?v=Std7JgRJw8g Rússia.

http://tv1.rtp.pt/noticias/?headline=20&visual=9&tm=&t=Bombeiros-e-paramedicos-espanhois-colidem-com-a-policia.rtp&article=314891 Portugal.

http://www.youtube.com/watch?v=4vTopvdDgvk Alemanha.

http://www.ftd.de/lifestyle/:vermischtes-polizei-gegen-feuerwehr/50067588.html Alemanha.

http://news.sky.com/skynews/Home/video/Spanish-Firefighters-Clash-With-Police-During-Anti-Privatisation-Protest/Video/201001415538710?lid=VIDEO_2177931_Spanish Grande Bretanha.

http://www.rai.tv/dl/RaiTV/programmi/media/ContentItem-6e35b72f-0810-4984-95c0-533d1882166b.html?p=0 Itália.

O bilingüismo en gales. O impulso lingüístico salva ao galés da extinción, que se daba por segura.

Pois esta nova está publica em La Coz de Galicia, haverá que fazer-lhe caso. Penso que sobram mais comentários!

Un de cada cinco nenos aprenden máis do 50% das materias nesta lingua e a demanda crece sostenidamente

Apenas mil quilómetros en avión separan Galicia e Gales, países que comparten moito: unha poboación similar, 2,8 fronte a 3 millóns; unha paisaxe accidentada e costeiro, e unha lingua propia. Pero en materia de idiomas as similitudes terminan aí. Mentres o galego segue perdendo falantes, o galés experimenta un renacemento que o afasta dunha extinción tida por inevitable desde mediados do século pasado. En 1991 tiña 508.100 falantes, o 18,7% da poboación; no 2001 xa contaba 582.400 e no 2004 alcanzou os 611.000, máis do 20% da poboación.

O punto de inflexión simbolizouno a Acta do Idioma Galés, aprobada polo Parlamento de Londres en 1993, que equiparou esa lingua co inglés nas instancias públicas. No Reino Unido os cambios gustan lentos, e só a finais do ano pasado o Parlamento cedeu as competencias en materia lingüística á Cynulliad Cenedlaethol Cymru, a Asemblea Nacional de Galés, formada en 1998.

O alicerce sobre o que se levanta a recuperación do galés é a educación. Nos setenta púxose en marcha a Mudiad Ysgolion Meithri, Asociación de Garderías Galesas. Hoxe conta con mil centros dedicados a facilitar a inmersión no galés dos menores de cinco anos. En 403 desas garderías permítese que os pais acompañen aos seus fillos á aula, onde tamén aprenden o idioma. O Goberno vasco inspirouse nese modelo para crear a súa rede de ikastolas.

Desde 1990 os nenos de entre 5 e 14 anos, incluídos os chegados doutras zonas do Reino Unido, deben aprender galés nas escolas polo menos como segundo idioma. A obrigatoriedade ampliouse ata os 16 anos en 1999.

Liberdade curricular

O sistema educativo británico concede autonomía aos centros, que contratan directamente ao persoal e adaptan o currículo obrigatorio dentro dunha marxe razoable. Esa liberdade traduciuse nunha tupida rede de inmersión lingüística. O número de centros de educación secundaria que dan máis da metade da materia en galés aumentou de 42 en 1990 a 55 no ano 2008. Nese tempo os alumnos que asisten a elas creceron de 26.058 a 41.916, cerca do 20% do total. Nos restantes 170 centros máis da metade da materia dáse en inglés, aínda que dependendo do centro a lingua vernácula adoita empregarse en máis materias que a súa. En primaria a presenza do galés é aínda maior. En 1990 había 417 escolas con 45.358 alumnos que usaban o galés en máis da metade das materias. Esas cifras aumentaran a 464 centros e 54.895 alumnos, o 23% do total, no 2008. O inglés segue sendo a lingua principal noutros 938 centros.

Segundo a Asemblea da Lingua Galesa, dependente do Goberno, cerca do 41% dos nenos de 5 a 15 anos poden falar galés, un 13% máis que en 1991. A porcentaxe cae ao 37,5% entre os 5 e os 19 anos. A pesar de todo, a porcentaxe de menores de 11 anos cun galés fluído baixa. Os lingüistas atribúeno en parte á chegada de inmigrantes ao norte e o oeste, tradicionais bastións do idioma. O Goberno de coalición entre laboristas e nacionalistas está convencido de que o número de falantes seguirá crecendo.


Ferrin cámbia de vara de medir para pedir a unidade linguistica e ortográfica co Navia-Eo

Si amigos, pode-se dizer mais alto pero nom mais claro. Ferrin é reintegracionista hacia o leste, pero do Sul nom quere ouvir nada. Nom é isto hipocresia?? "y"s e "ll"s enmascaram a unicidade das palavras a ambos lados do Eo. E as "lh"s do alem-Minho nom?????

Lede e flipade. O isolacionismo é um ninho de incongruéncias. Completamente insustentável, carayo! carallo!! CARALHO!!!


Ferrín, que resultó elegido el pasado día 23 de enero, en sustitución de Xosé Ramón Barreiro, reivindicó, en una entrevista concedida a Europa Press, que la galleguidad lingüística del Navia-Eo, aceptando la posibilidad de llegar a un consenso normativo con la Academia de la Llingua Asturiana para el occidente de Asturias, siempre y cuando ésta "deje de asturianizar".

"El asturiano ha de ser oficial en Asturias y el gallego también en el occidente de Asturias", señaló Ferrín. "A mí personalmente me da rabia, mucha rabia que el asturleonés sea cooficial en Mirando do Douro y reconocido por la República Portuguesa, y el asturiano no lo sea en Asturias plenamente", comentó, si bien añadió que "el occidente de Asturias es otra cosa, y tiene que tener un tratamiento especial, y nosotros apoyamos las normas del gallego de Asturias del Navia-Eo".

Según Ferrín, la Academia de la Llingua Asturiana "trata de asturianizar el gallego de Asturias, pero es inútil, porque las 'e' breves del latín no diptongan, no lo puede conseguir nadie, si no lo consiguieron miles de años de historia", afirmó.

Hacía referencia, así, a uno de los rasgos más característicos para diferenciar el gallego del asturiano o el castellano: la evolución de la 'e' y la 'o' cortas latinas, que mientras en castellano y en asturiano diptongaron (ejemplos como tierra o puerta) en gallego permanecieron como tales('terra' o 'porta'). No obstante, la normativa de la Academia de la Llingua Asturiana para el Navia-Eo respeta este aspecto, pues en lo que desde Asturias se llama gallego-asturiano se mantienen los términos 'terra' y 'porta', como se pronuncian en la zona.

Preguntado por si estaría de acuerdo en llegar a un consenso sobre la normativa del "gallego de Asturias" con la Academia de la Llingua, Ferrín respondió: "naturalmente que sí". "Pero lo que no se puede es tratar de asturianizar poniendo 'y' griega, eso es inmaduro y no está bien", comentó, en referencia a otro rasgo diferenciador, la 'y', que se utiliza en la 'fala' occidental en palabras como 'trabayar', término que en gallego normativo se dice 'traballar'.

Comentó también que en el occidente "nadie dice 'ye'; o hablan castellano o hablan gallego, lo que no hablan es asturiano nunca, y las formas dialectales, que no son asturianas, son marcadísimas", si bien matizó que en esta zona "hay una conciencia muy difusa de que eso no es suyo".

"El asturiano es el asturiano y forma parte de una unidad lingüística venerable, antigua, que sobrevive hasta Portugal, y León, y que eso tiene que ser oficializado plenamente, no vergozante e insuficientemente como lo está ahora; el asturiano tiene que ser lengua oficial y el gallego también tiene que ser lengua oficial de Asturias", declaró el presidente de la RAG. "Si Asturias es así de complicada pues ¿qué le vamos a hacer? Tampoco es nada malo", añadió.

Ferrín reconoció que el occidente de Asturias es un ámbito que no compete a Galicia, pero señaló que él está en contacto con movimientos culturales y personas del Navia-Eo. "Algunos de nuestros escritores jóvenes del occidente asturiano, como Eva Moreda, magnífica novelista en gallego, que es de A Veiga (Vegadeo)", comentó. Desde su punto de vista, "es curioso que en Asturias occidental haya una gran cantidad de escritores en gallego, unos más dialectales y otros mas normativos, pero hay un cultivo del gallego muy importante, muchísimo más que en el Bierzo", afirmó.

Vinculación

Ferrín comentó estar "deseando que este conflicto desaparezca". "Yo soy muy amigo de escritores asturianos y de personas que defienden el asturiano, por lo que este tema está como envenenado", lamentó. "Que conste", añadió, "que soy un gran amigo de la lengua asturiana".

No en vano, como escritor, es autor de obras que ya han sido traducidas al asturiano, una de ellas precisamente editada por la Academia de la Llingua, 'Retornu a Tagen Ata', y otra por la editorial Trabe, 'Doce cuentos'.

Señaló también que le duelen cosas, como "que no haya más contacto entre Asturias y Miranda do Douro", donde "se habla la misma lengua que el asturiano y está oficializada". "Me extraña que no haya más contacto y más relaciones, pero a mí no me compete", concluyó.


http://www.elcorreogallego.es/galicia/ecg/ferrin-pide-oficialidad-asturiano/idEdicion-2010-01-31/idNoticia-511751/

Rajoy apoia a fussom Caixa Galicia-Caixa Nova. Algo cheira a podre.

Mentres no altavoz de Feijoo e dos seus próprios intereses, o diário de maior tirada no nosso pais adormecido - La Voz de Galicia - se gastam titulares assi: Rajoy confirma su pleno apoyo a la fusión gallega y le pide a Zapatero que «no ponga pegas»
...Xornal hoje publica outra nóticia titulada: Blesa le sugiere a Rajoy que le diga a Feijóo que apoye la fusión entre Caja Madrid y Caixa Galicia. El entorno del PP se quita la careta. "No vendría mal", comenta Blesa, que Rajoy le dijera al presidente de la Xunta "algo al oído para poner en marcha la operación".


Algo cheira a podre em todo isto... Feijoo e Rajoy engordando o porco antes da matanza? Duas polo preço dumha?

Problema(?): Bin Laden contra o cámbio climático


Num audio do 28 de Janeiro, o líder e criador da rede terrorista Al-Qaeda denúncia aos Estados Unidos for falharem em actuar contra o cámbio climático.

A gravaçom fora obtida e emitida por al-Jazeera; nela Bin Laden afirma que "todos os estados industriais som culpáveis da mudança climática, a pesares de a maioria deles terem asinado o Protocolo de Kyoto para frear as emissões de gases".

"Sem embargo, G. Bush júnior, precedido polo próprio congreso, já rejeitara o acordo para aplacar ás grandes corporaçons. E som eles mesmos os que estám tras a especulaçom, monopólio e o encarecemento dos custes de vida."

Este é sem dúvida umha notícia preocupante. Agora que o home mais odeiado e buscado do mundo se posiciona em contra do cámbio climático, vai ser um suicidio político nos Estados Unidos tentar aprovar legislaçom sobre o clima? Vai ser isto visto como umha capitulaçom ás demandas terroristas?

Na mesma gravaçom, mesmo cita ao linguista e teórico político americano Noam Chomsky: "Noam Chomksy tinha raçom quando comparava aos Estados Unidos coas prácticas da Máfia. Eles som os verdadeiros terroristas e polo tanto deveriamos deixar de comerciar coa sua moeda o mais cedo possível".

Sigue aqui: http://greenbiz.com/blog/2010/01/29/death-knell-us-climate-efforts

Pobre Chomsky. Pobres ecologistas. Pobres activistas do cámbio climático. Agora eles vam ser tratados como aliados de Bin Laden, como filo-terroristas?. Vam-lhes exigir que condenem todo a todas horas?. Seram acribilhadas as suas ideias nos mass média?.

Em Espanha já estamos acostumados a isso. Os que som independentistas ou nacionalistas nom podem defender as suas ideias num foro público sem que alguem levante a dúvida de se comulga e mesmo apoia ao terrorismo e dsviando o devate hacia outros campos. Isto é dumha baixeza intelectual brutal. E Bin Laden se apunta um novo tanto atacando aos elos mais febles, neste casso determinados cérebros...

A navalha suiça dum romano, alá polo século III.



A primeira navalha multiusos do mundo foi feita 1.800 anos antes de que as suas irmás modernas do exército suiço -lá polo 1897- vissem a luz.

Este intricado trebelho concebido polos romanos, que se remonta a 200d.C., está feito de prata, mas o fio é de ferro. Dispõe dumha colher, garfo, e tamem tem coitelo-punzom retrátil, espátula e escarvadentes.

Os especialistas crem que o coitelo-punzom ("spike" na foto) pode ter sido usado para extrair a carne dos caracóis. Pensa-se que a espátula teria sido usaca como colher, para tomar molho ou outros líquidos de frascos coa boca estreita.

A navalha fora atopada numha excavaçom numha zona do Mediterrâneo mais de 20 anos atrás e fora levada para um museu no 1991. O artilúgio original está entre as dezenas de artefactos expostos numha galeria de antiguidades gregas e romanas recentemente remodelada no Museu Fitzwilliam, em Cambridge.

Os especialistas acreditam que a navalha -que tem um tamanho de 8cm x 15 cm- teria pertencido a um rico viajante, e talvez feita por encargo.

"A expansom de Roma - que, antes de 500 a.C, tinha sido apenas um pequeno estado italiano - fixo que alguns indivíduos, talvez o nosso proprietário, se tornaram mui ricos. Isso poderia ter acontecido directamente a partir dos frutos de conquistas, ou indiretamente, da "oportunidades de negócio" oferecidas polo império."

"Nós nom sabemos quase nada sobre a pessoa que possuía esta engenhosa navalha, mas talvez ele foi um dos que se lucraram com a vasta expansom de Roma. Tinha que ter sido mui rico para ter algo de tanto luxo. Talvez ele era um viajante, que necessitou dum utensílio complexo como este nas suas viagens"

Mais em http://www.dailymail.co.uk/news/article-1247230/The-Roman-Army-Knife-Or-ingenuity-Swiss-beaten-1-800-years.html

sábado, 30 de janeiro de 2010

Lighten Up...

Cancioncita popera e pegazida de moorcheeba. Para un día de regla, para un anuncio de compresas. Superhappy total, pero moola...:)

Impresionante: guepardos perdoam a vida a um jovem impala


Despois de perseguir e derribar a um jovem impala, os guepardos jogam com el e mesmo o impala lhes devolve os agarimos.


As imagens forom tomadas por um homem ia de safari.
Ver resto das fotos aqui.

BOMBEIROS VS POLIS.

Mirade nesta web, melhores imagens e melhor tratamento da noticia. A ver se me topades polo medio. Isto nom é mais que o começo. NOM À PRIVATIZAÇOM DO SERVIÇO GALEGO DE URGÊNCIAS!!!!!!!!!!!!!!!!!!


http://www.antena3noticias.com/PortalA3N/sociedad/Policias-bomberos-acaban-golpes-durante-una-manifestacion/9819574

sexta-feira, 29 de janeiro de 2010

O meu traballo educativo...

Por se necesitades repasar alguns conceptos básicos que se vos pasou por alto no ciclo infantil, aqui tendes a oportunidade de facer algunhas fichas ben chusquiñas nas que estou traballando ultimamente. Non me digades que non dan ganas de facelas! Quen fora neno de novo...:)

Que labirinto mais dificil, poderemos chegar ata catedral de Santiago sen perdernos? Pista: ollo as frechas amarelas!


Relaciona...e algo mais difícil, como se chaman cada unha das personaxes e de que zona son típicas?




Marcade na casilla correspondente con que acompañades as filloas e orellas, mmmm, que ricas!

Ala, a recortar e pegar...

¿Cal non é un hórreo?

Arrodea o neno que toca a pandeireta correctamente:









Começa a luita!!!! Lume!!!!!!!!!!!!!!

agalega.info - Videos das noticias dos informativos da TVG



Olhade que tratamento mais professional da telegaita sobre a mobilizaçom. Enterastes-vos do motivo da manifestaçom e das nossas reinvidicaçóns? Vergonhento!!!!!!!!!!!

Se realmente a masturbaçom deixasse cego... como seria o mundo?

E para rebaixar o tom político e estresante destes últimos posts, falemos de sexo:

Aguirre: "Hemos tenido suerte de darle un puesto a IU y quitárselo al hijoputa"

Já que estamos tam preocupados sobre as Banana Republic, vamos a repartir estopa a todos, e nom só a alguns:

Los micrófonos abiertos le han jugado una mala pasada esta mañana a la presidenta de la Comunidad de Madrid, Esperanza Aguirre. Durante un acto en el Camino de Santiago, en Becerril de la Sierra, la presidenta madrileña, que mantenía una conversación sobre Caja Madrid con su vicepresidente, Ignacio González, y la consejera de Medio Ambiente, Anabel Mariño, ha deslizado la siguiente frase, que han podido grabar los micrófonos de los periodistas: "Yo creo que hemos tenido una inmensa suerte de poder darle un puesto a IU quitándoselo al hijoputa".

http://www.elpais.com/articulo/espana/Aguirre/Hemos/tenido/suerte/darle/puesto/IU/quitarselo/hijoputa/elpepuesp/20100129elpepunac_15/Tes

Venezuela:Proponen eliminar el adulterio como delito del Código Penal

Eliminar isso sem dúvida é umha medida retrógrada e antidemorática, outra mais no pais de Chavez, disque o maior déspota de américa. A noticia foi tirada do diario antichavista superclandestino El Nacional. Ler isto nos pode dar umha ideia do grau de banarerismo (comparado com as outras naçons proximas) no que vive Venezuela por culpa do gram dictador amigo de Evo e Fidel.

Entre las reformas propuestas junto a la exclusión del delito de adulterio se encuentran la inclusión de los actos lascivos, incesto y tráfico de personas en los delitos penados por el código

Asamblea Nacional | Daniel Espinoza

Entre las propuestas presentadas a la Comisión de Familia de la Asamblea Nacional para la reforma del Código Penal se encuentra la eliminación del delito de adulterio.

Dicha comisión analizó el miércoles un cuadro comparativo presentado por la Subcomisión de los Derecho de la Mujer, con las diferentes propuestas para la Reforma del Código Penal que adelanta la Comisión de Política Interior.

Igualmente se tomó en cuenta la visión de los movimientos de Mujeres, la Defensoría del Pueblo, movimientos religiosos y países donde es legal la interrupción del embarazo. Las propuestas también señalan la inclusión de los actos lascivos y las relaciones incestuosas como delitos en el Código Penal.

En tal sentido, refirió la parlamentaría que también tienen previsto presentar una propuesta para la penalización del trafico y prostitución de personas, una actividad estrechamente ligada con violencia, crueldad, discriminación y deshumanización de las personas.

Ia ser um comentário sobre o tema de Venezuela pero passei-me de espaço.

Vaia, vaia! Liberdade de expressom? Pois para ser um ditador penso que hai eleiçons democráticas e livres em Venzuela, e que toda reforma passa polos cauces estabelecidos. República Bananeira? Pois como a gram maioria dos países de centro e sul de América. Porque sempre a botar pestes de Venezuela, Bolívia ou Cuba? Som os demais países da América latina mais "democráticos"? Menos bananeiros que os três de antes? Som mais honrados e bondadosos os seus políticos? Pois, já me dirás Pablo. Aguardo espectante a tua resposta! Nom!!! Claro que nom!!! Pero Cuba, Venezuela e Bolívia incomodam ao do norte, ali onde fai frio nom aturam que todo o "seu" continente nom estea baixo a sua ditadura, essa si que é umha ditadura. A peor, a mais sutil e sibilina. Atrofia tanto aos que a padecem que a defendem, que a amam, que querem espalhar o seu merdeiro "way of life" a todo o resto do mundo, por colhóns, pero mui desde mui adentro, sem que te deas conta. Nom hai peor ditadura.

Pois si home, que bem vivem no resto dos países do centro e do sul de América, oes! Nunca vim cousa mais democrática, nunca vim tanto nivel de vida, que "cacho" de estados de benestar que tenhem. Que medo lhes mete Venezuela! Que horror! O que hai é muita hipocresia! E Espanha, aliada do monstro ocidental, machaca, dia a dia, sem piedade desde as suas televissóns, rádios, jornáis: "Que malo, maloso, el Chaves". "Venga vamos a ponerle un mote para reir-nos de el". "Pobrecitos venezolanos com ese señor feo tan malo". Nom vou ser eu quem descobra que os meios estam vendidos, e vam vomitar o que lhe interesse ao poder. Venezuela está contra o poder, Cuba está contra o poder, Bolívia está contra o poder, e Lula estase librando em Espanha porque fomenta "el castellano y le dan el Cervantes", entre outras cousas.

Vaia, vaia! O Gara, umha censura encuberta? Ou? Os partidos abertxales de esquerda? Por suposto nom exculpo a Chaves se assi fixo, simplesmente aguardo nom apetrenasse tanto como a qualidade nom repressiva do Tribunal Constitucional.

Vaia, vaia! Nom hai garantias legais. Home eu disso nom entendo muito, pero havera-as como no resto das Repúblicas Bananeiras de América, ou nom? Por que os defensores da liberade nom falades dessas outras Repúblicas? Nom será que nom está de moda falar de-las porque, total, aos ianques ali nom tenhem problemas e nom ponhem a funzionar toda a sua maquinária propagandistica internacional? Bah!

Caverna espanholista! Pois o certo é que é umha forma bem paveira de falar do mais escuro e profundo da conciência política espanhola. Essa que ainda campa as sua anchas como um ruim monstro do passado mais vil. Essa conciência que os aliados borrarom da face de Europa e que, interessadamente, mantiverom em Espanha polo medo a implantaçom dum estado comunista paralelo ao da URRS. Essa forma de pensar retrógrada e a origem dum estado que se avergonça de si mesmo cuspindo sobre o GALEUZCA. Instaurado na negaçom das naçons irmáns como principio fundacional. Um pensamento, difuso, com tentáculos multiformes que ataca transversalmente todo tipo de mentes. Até mesmo "progresistas", pero incapaces de nom enterder outra Espanha que nom seja a de Pelayo, Franco e dos Bourbóns. Essa caverna espanhola é o cerne de todos e cada um dos nossos males, de todos, porque nom carcomeu como a couça, porque é o pensamento dumha metrópole que nom tem piedade com os febles, pero que ainda nom conseguiu acabar com nós, e por isso som uns imperialistas fracasados (Castelao), e por isso som, a fim de contas, uns acomplexados. Temen-nos e temem que "imponhamos" o galego, e tenhem medo de todo o que nom seja mesetenho e "cañí". Por isso todo som um acomplexados. E por isso hai tanto paro, si pola caverna espanhola, cómplice deste sistema classista e depredador. Por isso a caverna espanhola é o minha inimiga, é a inimiga do povo no que nascím. Ela é o nosso mal. Nom o povo do que emana.

Vaia, vaia! Agroma quizais umha certa auto-jenreira? Que raios é isso de "caverna neogaleguista"? manda caralho! Manda caralho na Habana! A nós nom nos queda mais que falar de pátria, de estado, de língua, de bandeira, de ler livros "raros", de nós!!!! Somos umha naçom coloniçada e desestruturada a todos os níveis, até psicológico. Umha naçom à que roubarom o nome, umha naçom na que os seus próprios filhos nom sabem como autodenominar-se (gallegos, galleghos, jaiejos, etc!) Por isso falamos de Galiza, por isso nos sentimos galegos!!!!!!!!!!!!!!!!! Que fai Espanha falando a boca enchida de "patria", de "bandera", de "la lengua de Cervantes amenazada", "del peligro de los nacionalismos periféricos". Isso tem um nome: caverna espanhola!!! Um estado consolidado, como Espanha, tam de velho como eles presumem, sigue a ter medo, sigue querendo homogeneiçar, sique querendo imponher-se! Penoso! Assi que, aguardo tamém ver que me expliques isso da "caverna neogaleguista?" Que mà comparança! Bah!

Entom quem vai sacar-nos da crise, ti? Nom sesgas, ti? Construes, ti? O problema é de base, e nom de quem governa este sistema. Como lhe vai ir a ideologia nacionalista? Pois terám que desenhar umha estratégia para sacar a Espanha da crise, que a fagam em Word, letra 12 a dobre espaço e lha deam a Zapatero ou ao "bigotes" para que retome o governo. Vaia, vaia...

quinta-feira, 28 de janeiro de 2010

Física e Música

que non é a nova serie de Antena 3 a partir dos personaxes de "física y química", senón a seguinte cousa que atopei na web:

¿Por qué las escalas musicales suenan bien?
El oído humano discrimina 240 tonos distintos en una octava musical en el rango medio de frecuencias (20 frecuencias en un semitono ej; Mi-Fa). Las escalas musicales europeas (y en general todas las del mundo) usan combinaciones de 5 y 7 tonos. Las combinaciones posibles de 240 tonos distinguibles tomados de 7 en 7 son > 10^11. ¿Por qué solo usamos una ínfima cantidad de tonos y escalas entre una variedad tan gigantesca?
Como en la mayoría de los casos relativos al comportamiento humano, la preferencia por determinadas notas y escalas es en parte adquirida y en parte aprendida.
Las escalas musicales suenan bien debido a propiedades físicas y acústicas de las notas. Nacemos con la predisposición a que dicha música nos guste. Preferimos unas escalas a otras (dentro de muy estrictos límites) por razones culturales. El buen gusto se aprende.


Nos gustan determinadas notas y escalas por razones acústicas (físicas), adquiridas. Los primeros estudios son tan antiguos como Pitágoras. Él y su escuela determinaron las relaciones básicas entre la longitud de una cuerda y su tono (frecuencia). Así establecieron que cuando una cuerda tiene la mitad de longitud que otra, la nota que emite es una octava (Do y el Do de la escala superior). Si la acortamos a 2/3 obtenemos un Sol (una quinta), mientras que si la acortamos a 4/5 tenemos un Mi (una tercera).

Un intervalo es la distancia entre dos notas, la primera de las cuales se llama tónica (para simplificar empezaremos siempre con Do aunque se puede comenzar por cualquier nota). Dentro de una escala hay intervalos de primera (no es propiamente un intervalo sino que es unísono), segunda, tercera, cuarta, quinta, sexta y séptima.
segunda, do-re
tercera, do-mi
cuarta, do-fa
quinta , do-sol
sexta, do-la
séptima, do-si
octava, do al do de la siguiente octava.
Si observamos las fracciones en que dividimos las cuerdas podemos observar que los intervalos usados corresponden a las fracciones con números enteros más pequeños (1/2, 2/3, 3/4...). Estas relaciones suenan bien, suenan "naturales" o son consonantes mientras que si usáramos 37/40 tendríamos un intervalo disonante.

Intervalo consonante 20/40 = 1/2

Intervalo asonante 37/40
A su vez, los intervalos consonantes comparten armónicos. Una nota no es un sonido puro, no es una frecuencia pura. Cada nota contiene múltiplos de la frecuencia principal llamados armónicos que van perdiendo intensidad (volumen) según se alejan del tono principal.

Armónicos de Do
Como se puede observar, los primeros armónicos de Do (aparte del propio Do una y dos escalas por encima) son Sol y Mí. Es decir, los correspondientes a una cuerda acortada en una octava (1/2), una quinta (2/3) y una tercera (4/5).
Si tocamos simultáneamente Do, Mí y Sol (tónica, tercera y quinta) obtenemos un acorde mayor (en este caso Do mayor), el más usado en la música occidental. De hecho, la inmensa mayoría de las composiciones clásicas y populares europeas contienen dos o tres acordes separados por quintas (Fa-Do-Sol).
De modo que la música occidental suena armónica porque sus notas y escalas se corresponden con propiedades físicas de los sonidos: fracciones con números pequeños y series de armónicos.
En A Biological Rationale for Musical Scales los autores hacen una aproximación a este fenómeno. Contrariamente a lo que el título sugiere, la demostración es puramente matemática y sólo aventuran una explicación biológica en el terreno especulativo.
Realizan un análisis de todas las combinaciones de sonidos posibles dentro de una octava y establecen las escalas que más se corresponden con series armónicas de los miles de millones de combinaciones posibles. Entre las 5 primeras se encuentran la escala mayor y la escala menor occidentales.
Como posible explicación biológica se apunta las características de los órganos de fonación humanos. Las cuerdas vocales son cuerdas a todos los efectos que producen armónicos y pueden dividirse por fracciones simples y a las que se aplican todos los conceptos arriba descritos.
Pero no todas las escalas son mayores o menores. En la música occidental hay bastantes más. También en el blues y jazz, en la música brasileña (muy rica en tonalidades) y en la música india, china o árabe.
Como en otros ámbitos, pequeñas diferencias producen resultados muy diversos (ADN, letras y palabras...). Todas las escalas mencionadas se parecen mucho y responden a los mismos patrones descritos (longitud de las cuerdas y armónicos) y todas ellas aparecen en el estudio entre las primeras escalas con mayor concordancia entre series armónicas. Pero siendo pequeñas las diferencias básicas, percibimos los resultados de forma muy distinta. Sirva decir que existen 16.807 composiciones musicales distintas de sólo 5 notas (sin atender a tiempos, intensidad o timbre)
¿Por qué todas las escalas son pentatónicas o heptatónicas? El estudio sugiere que se trata de un compromiso entre dos valores. De un lado aumentar el número de notas aumenta la disonancia. De otro lado reducir el número de notas disminuye la variedad. Así estas escalas permiten la variedad reduciendo la disonancia.
Por último está el concepto de lo adquirido o aprendido. Dentro de los estrictos límites que impone la armonía (también china, india o árabe), las modas dictan criterios que nos hacen sonar mejor determinadas escalas. El buen gusto es aprendido (y por lo tanto difiere el buen gusto árabe del chino o del europeo). También el tiempo influye y el buen gusto actual es distinto del que era hace 20 o 200 años.
Siempre que nos ciñamos a escalas armónicas. El dodecafonismo (escala en la que los doce tonos y semitonos tienen igual preferencia) en la que desembocó la música clásica occidental en el siglo pasado es notablemente disfónico y sólo suena bien a oídos muy entrenados quedando muy alejado de las preferencias del gran público.

terça-feira, 26 de janeiro de 2010

El hospital 12 de Octubre de Madrid permite al padre estar presente en la cesárea


Aquí tendes o link para poder ver a noticia:
http://www.20minutos.es/noticia/613811/0/padre/presente/cesarea/

Agora deu-se-me por isto!

Este fim de semana celbrou-se em Compostela o IV Trofeu Compostela de Esgrima, ao melhor para vos nom teria muito interese este evento senom fose por umha pequena, ainda que nom insignificante, cuestom: que ali estava eu! E nom como mero espectador, senom enfundado em branco e brandindo espada! Assim como vo-lo digo (algúns já o sabedes), levo desde outubro dando-lhe a isto da esgrima, e resulta que lhe colhim o gosto e algo o jeito. Fum a este meu primeiro torneu de esgrima com "dos cojoncitos", como mui sabiamente dizia o meu adestrador, e nom o fixem mal do todo. Passei as pulls (umha liginha de todos contra todos) e cheguei a primeira eliminatória. Eramos 66 tiradores dos que fiquei de 50 e, manda caralho 25 do ranking galego. Nom eramos muitos pero eu divertim-me muito. Obxectivo ser campiom galego e do Estado espanhol alá para quando cumpra os 40 anos e seja veterano, hehehehe!!!! Pois nada havedes saber mais das minhas andainas espadachinas! An garde!

segunda-feira, 25 de janeiro de 2010

Palhas mentais isolacionistas


Corto e colo um fragmento dum artigo de opinion dum tal Xesus Lopez no Xornal... Sem comentários...

¿Poderase producir con Méndez Ferrín unha certa osixenación da nosa lingua? Ben sei que os autores son moi libres de escribir como lles pete. Ferrín foi dos primeiros en usar “cuxo” como forma pronominal. Pero o uso con ese sentido, coidado, pode resultar redundante. ¿Cabe decir “vendémo-lo cuxo cuxa nai morreu de encefalopatía…..”? Eu, persoalmente, prefiro usa-lo “cuio” recomendado por Carré, Ibáñez, Eladio Rodríguez, Franco Grande, e deixa-lo “cuxo” como sustantivo, co significado de: xato, cucho, choto, camoniño, chapreiro, xuvenco, cato, terneiro, mansote, palletes, poito, pucho, nos que aínda caben variaciós semánticas como “cucho colludo”, xato sen castrar (Carré 1972), ou “cucho das vacas”, boi semental (Glosario de Constantino García). Despois dos traballos que no seu día se fixeron en relación coa fixación do Atlas lingüístico, a RAG ten moito que desandar e deixarse das querencias portuguesas que xa denunciaba o P.Sarmiento: “Facede o idioma a partir da fala”. A fala é, certamente, a fronteira con Portugal, máis permanente na “raia seca ourensáa” que no propio río Miño, como ten apuntado J. José Moralejo Álvarez máis dunha vez. E non cabe outra línea de traballo prá RAG que a de cura-las feridas derivadas dos decretos e normas alóglotas en vigor, especie de enxeñería pra nos cambia-la fala, ou eso parece. E perguntamos: ¿Novos tempos prá RAG?

Noticia do diario Público: Así se adoctrina un país.

El canal privado Radio Caracas Televisión Internacional (RCTVI) desapareció a la medianoche del sábado de la programación por cable a través de la que emitía, tras denunciar que el Gobierno venezolano había ordenado su exclusión.

En medio de protestas de los trabajadores del canal privado y de sus directivos, la cadena dejó de transmitir por los servicios de suscripción que llevaban su señal desde 2007, cuando fue obligada a cesar sus actividades en frecuencia abierta, al no serle renovada su licencia por el Gobierno del presidente Hugo Chávez.

Momentos antes de apagarse esta noche la señal, el canal privado difundió un comunicado en el que denunció que el Gobierno, a través de la Comisión Nacional de Telecomunicaciones (Conatel), se había dirigido a los servicios de difusión por suscripción para solicitarles que excluyeran a RCTV internacional de su oferta.

Mais en :

http://www.publico.es/internacional/288316/chavez/cierra/cadena/television/rctv

domingo, 24 de janeiro de 2010

Seguro que foi emocionante

sábado, 23 de janeiro de 2010

Casas para a Juntaza Mítica III

Boas rapaces,
ide-lhe botando um olho a estas casas. Um dato importante a ter em conta é que seja accesivel rápido desde Braga (Braga está a 20 minutos ao norte de Porto, está a 1.09 h em carro de Vigo, 2.00 h de Santiago, e a 3.20h de Lisboa). Este deveria ser o nosso ponto de encontro.

Como alternativa, poderiamos mudar de zona e ficar na zona de Porto. bom, isso imo-lo vendo. Braga e Porto estam a tiro de pedra um do outro. Os que venham em Ryan Air, pode-se ir a recolhe-los a Sá Carneiro.

Bom, lembro-vos que hai que votar as datas cohone!!!! Até o momento só votamos 4!!
Revisade o vosso correio, devedes ter ali um link que enviei hai umha semana para escolher os dias. Se nom recebestes nada, avisade-me e volvo a enviar. Ademais esta é a única forma de saber quantos seremos!!


Quinta da Veiga e Malhadoira
70-180 € casa/noite





Quinta da baralha
125 - 150 € casa/noite






Casa da Cuqueira
100/120 € casa/noite





Casa do Matinho
125 - 140 € casa / noite



Mais casas na zona de Braga, aqui

sexta-feira, 22 de janeiro de 2010

Voltei o cine acompañado

Voltei o cine despois decatro anos.Si voltei e por partida dobre dous días seguidos.E o que ten a solteiría, un día deixache a parexa( ou deixala non me lembro ben) e de repente tras catro anos encontraste no medio dunha sala dos Valleinclán vendo un película española(El consul de sodoma) no medio de dous amigos un a cada lado vendo como (Jaime Gil de Viedma, poeta español ) disfruta dos placeres da homoxesualidade.Bueno, tempos mellores virán.
Hai anos iba ben acompañado case todos os venres.Cando me preguntan se me gusta o cine, sempre respondo que son experto no cine dos anos 2002 e 2005, que despois para min o cine decaeu moito.
Enfrente miña tiña unha parella de recente creación que non paraba de darse arrumacos, deronme ganas de acercarme e dicirlle a el o oído:
(portate ben e o dia que che diga"si cariño tienes toda la razón"sale escopeteado non antes sen facer as maletas asi evitaste traballos inecesarios).
Pero non viña o caso,voltaba o cine despois de tanto tempo..
Son un ser solteiro,polo momento, algunha noite enamorome pero pola mañá xa se me pasa.Son solteiro pero vivo con catro compañeiras de piso polo que mais ou menos sei como actúan esa raza de xente.A conclusión que cheguei é que igual os raros somos nós,ou igual e que elas nos fan ser raros.
Cando tes parella cambiache a vida,empezas por pasarte a un contrato de teléfono dúo (fainos telefónica especialmente), erecomendable nada mais "pillar",pasarte por unha tenda destas que tanto abundan.As iscotecas trocanse en cines e os amigos en supermercados, as galletas digestive pasan a formar parte da túa vida.
Veste serio,con poder e se te pos sacas peito e incluso votas o PP que a esas edades non e recomendable.Tes outros hábitos uns gustanche mais (sobre todo o principio)e outros menos(as cuchillas de "Gillette" non abren soas a porta do armario , hai que colocalas, digocho eu que comprobeino varias veces).
Pasas directamente do Bar Raices a Cafeteria L"incontro,o tempo pasa lentamente,e os domingos pola tarde son tranquilos e apacibles, se vives en Madrid vas dar una volta o retiro,se estas en compostela vas a bonaval.
Xa non escoitas a misma música,teño un irmán que empezou escoitando Rosendo e acabou comprando discos de Julio Iglesias,agora mellorou un pouco e escoita La casa azul.
Logo pasan os anos,miras para atrás resoplas miras para adiante e entrache pavor.Un día ela diche que é mellor vivir xuntos e outro día diche que seu "papá" para vivir
xuntos quere que asegurades a cousa, e rapidamente firmala sentencia, o cura executa e de repente apareces nunha praia en Cancún.
Acabaronse as noites en vela como a de hoxe e as resacas cortan como navallas.Pasa o tempo e un bo dia escoitas a palabra "papá" miras para un lado e para outro
confundido ata que te das conta que a quen te chaman a e ti.Ahí non hai volta atrás, dudas de quen pareu o pícaro, se ti ou ela porque a barriga que tes non e normal e así olvidas o tempo no que foches solteiro.
Por certo o que iba (Avatar decepcionoume e El consul de Godoma Agradoume) pero isto e xa outra historia.


A Javier Expósito, fiel e noble amigo e un gran solteiro para que a súa estancia en Londres sexa productiva.

quinta-feira, 21 de janeiro de 2010

Juristas ven "indicios claros de ilegalidad" en el decreto del gallego

Un grupo de más de 60 jueces, abogados, catedráticos de derecho y fiscales de Galicia han analizado las bases para el decreto del plurilingüismo de la Xunta, y concluido que existen en él debilidades jurídicas, al entrar en conflicto con normas de mayor rango en cinco de sus puntos principales.

Para estos profesionales, la propuesta de la Xunta «muestra un preocupante desconocimiento del marco constitucional y estatutario que rige el uso de las lenguas oficiales».

El análisis jurídico del texto ha sido presentado hoy por el juez Luís Villares, la profesora de la USC Alba Nogueira y el abogado Héctor López, quienes han coincidido en subrayar que el informe es «estrictamente técnico» y carece de crítica «hacia sus promotores», sino, estrictamente, al contenido de las bases del decreto.

Según explicaron los responsables del informe, la jurisprudencia del Tribunal Constitucional en materia lingüística en la enseñanza señala que es necesario establecer mecanismos de discriminación positiva hacia la lengua propia de la Comunidad para corregir la situación de desigualdad de la que parten ambos idiomas antes de la entrada de gallego, euskera y catalán en el sistema educativo.

Esta doctrina se conoce como 'derecho desigual igualitario', como en el caso de la discriminación positiva hacia las mujeres, y señala que «puede ser necesario el desequilibrio para alcanzar un objetivo final de igualdad».

En este sentido, las bases del decreto entrarían en conflicto con esta jurisprudencia, al establecer un número de horas de docencia equitativo entre gallego y español, ya que, para garantizar la competencia del alumno en ambas lenguas, se necesitaría un mayor número de horas lectivas en la lengua minoritaria, ya que «en una situación de desigualdad, se necesitan ventajas para la parte históricamente discriminada».

«No se va a la escuela a escoger, sino que es la escuela la que prepara para que el alumno escoja una vez salga de ella», afirmó Villares, por lo que los alumnos «no pueden escoger la lengua en la que se escolarizan».

El análisis concluye también que las bases del decreto entran en conflicto con la Ley Orgánica de Educación (LOE) en su enfoque de la enseñanza en lengua inglesa, ya que «el tratamiento de las lenguas oficiales y de las lenguas extranjeras no puede ser equiparado de forma generalizada y obligatoria en el ámbito educativo».

En este sentido, habría objeciones legales en «dar química en inglés», según explicó Alba Nogueira, ya que la LOE no puede evaluar criterios lingüísticos en materias del currículo en las que las competencias lingüísticas no son relevantes.

Las bases del decreto entrarían también en conflicto con la Carta Europea de Lenguas Minoritarias, una norma a la que el Estado se adhirió voluntariamente, a través de las Cortes Generales, en 2001, y que, entre otras medidas de protección, exige la presencia de la lengua minoritaria en todas las etapas del sistema educativo.

En la propuesta de la Xunta, podría darse el caso de un aula de educación infantil, de 3 a 6 años de edad, en la que no se empleara en absoluto la lengua gallega, por lo que entraría en conflicto con esta norma europea, cuya modificación trasciende las competencias de la Xunta de Galicia.

Por otra parte, los juristas señalan en el documento que el ordenamiento jurídico gallego señala que la lengua por defecto de la Administración es la gallega, por lo que un funcionario público, como un profesor de secundaria, no tendría libertad para escoger la lengua en que realiza su tarea, sino que tendría que acatar la que le corresponde por Ley.

Por último, el grupo de juristas señala que «los derechos fundamentales», como es la educación, «no se pueden someter a votación», por lo que de este derecho no deriva «la existencia de un derecho a la elección lingüística», como tampoco es competencia de los padres escoger si el alumno estudia matemáticas o física.

Entre los firmantes del análisis figuran catedráticos universitarios, fiscales, abogados, entre ellos decanos de los colegios de abogacía gallegos y secretarios judiciales de Galicia, y los promotores señalaron que han evitado involucrar a personas con cargos políticos y profesionales de lo contencioso o de lo social; en previsión de que puedan verse en un futuro implicados en un proceso jurídico contra el futuro decreto del plurinlingüismo.

Texto colado de La Voz: http://www.lavozdegalicia.es/galicia/2010/01/20/00031263990252792958838.htm

Documento integro original do comunicado:
http://www.anosaterra.org/media/media0000020369.pdf


Lista de asinantes: http://www.anosaterra.org/media/media0000020366.pdf

quarta-feira, 20 de janeiro de 2010

UPSSSSsssssssssssssssssssss

El español y la necesidad lingüística. Fundación DENAES.

Para que vejades o clarinho que o tenhem os feixistas espanhois, metem autêntico medo! Adiante sempre, força á ánimo companheir@s! Viva Galiza ceive de merda coma esta!
Pongamos de una vez las cartas boca arriba y digamos sin complejo que no es posible que el Estado deposite en la elección de los padres la educación nacional. ¿Quién nos dice que los padres no elegirán libremente el gallego o el vascuence o el catalán como «lengua vehicular», concepto este abstruso donde los haya? Y entonces, cuando la cacareada «libertad lingüística» haya marginado al español, como de hecho ya sucede en el País Vasco y Cataluña, ¿quién se acordará de que era el español lo que había de defender como lengua común y propia de todos, insistimos, de todos loEl gravísimo problema que acucia a España en la educación, gravísimo en cuanto se encuentra vinculado a la propia existencia de la Nación española, pasa por una de sus horas más bajas.
No sólo porque con el nuevo decreto del gallego, cuyo borrador ha sido presentado de forma vergonzante por parte de Feijoo, se hayan frustrado las promesas electorales del PP en Galicia, sino porque quienes se suponen «de hecho» defensores de la lengua española en dicha Comunidad Autónoma, ejemplarmente «Galicia bilingüe», lo hacen bajo la capa políticamente correcta de la «libertad lingüística».
En efecto, los titulares de las noticias de estas Navidades nos hablaron de la «traición» de Feijoo a la «libertad de los padres para elegir la lengua vehicular de sus hijos en la educación», una traición según la cual en lugar de poder elegir la lengua (gallego o español), el político ha tirado por la calle de en medio con un «modelo trilingüe», solución insólita que ha venido a soslayar dicha «elección lingüstica» en virtud de la introducción del inglés como lengua «mediadora»: todo el mundo tendrá que estudiar en las tres lenguas, una de ellas extranjera —que será de hecho el inglés—, para evitar que pueda relegarse, o bien el gallego, o bien el español. Por cierto que a Rajoy le ha parecido que dicho modelo trilingüe debiera extenderse a todas las Comunidades Autónomas «bilingües».
Bien. Pues decimos que lo más triste de esta situación viene por parte de quienes se consideran de hecho los defensores de la lengua española –-incluyendo al PP—, porque ni siquiera ellos saben a ciencia cierta diagnosticar el verdadero problema al que se enfrentan, que no es, por mucho que les pese, el de la libertad, sino el de España, pura y simplemente.
Hay que saber que en España la única lengua común a todos los españoles es el español, y no por casualidad ni por decreto, sino por un proceso histórico que durante siglos ha resultado en que los españoles puedan entenderse con una sola lengua. Nadie lo eligió voluntariamente, sino que fue la necesidad de participar en empresas conjuntas lo que les llevó a hablar en español, lengua que si hoy es hablada por cuatrocientos millones de personas es gracias a dichas empresas, la mayor de las cuales fue y sigue siendo América.
Dejar todo esto en la defensa de la «libertad lingüística en la educación» y equiparar al español con cualquiera de las otras lenguas oficiales de cada Comunidad Autónoma, distintas entre sí, no parece enfrentarse a quienes, desde el secesionismo, consideran que la lengua está vinculada a la Nación y pretenden imponer el gallego (o el eusquera o el catalán) frente al español. Pues lo peor es que tienen razón. La Nación española está vinculada de manera necesaria al español, la única lengua en la que las leyes del Estado, por poner un ejemplo de texto escrito, se pueden promulgar de manera que las entiendan todos aquellos que han de cumplirlas.
Pongamos de una vez las cartas boca arriba y digamos sin complejo que no es posible que el Estado deposite en la elección de los padres la educación nacional. ¿Quién nos dice que los padres no elegirán libremente el gallego o el vascuence o el catalán como «lengua vehicular», concepto este abstruso donde los haya? Y entonces, cuando la cacareada «libertad lingüística» haya marginado al español, como de hecho ya sucede en el País Vasco y Cataluña, ¿quién se acordará de que era el español lo que había de defender como lengua común y propia de todos, insistimos, de todos los españoles?

FUNDACIÓN DENAES, PARA LA DEFENSA DE LA NACIÓN ESPAÑOLA

Alegações ao "decretaço" contra o galego

Tod@s deveriamos cubrir isto e enviar-lho a Feijoo.
Don/ Dona…………………………………………. con DI……………………….. e domicilio en………………………………………………………………………………………………………….
En relación coas Bases para a elaboración do decreto de plurilingüísmo presentado publicamente a noite do 30 de decembro de 2009, presenta as seguintes ALEGACIÓNSO borrador de decreto presentando na noite do 30 decembro:1) Non garante que os estudantes finalicen cada etapa educativa coas destrezas lingüísticas tamén en galego.- Todos os informes oficiais sinalan que hai un problema para conseguir que boa parte dos rapaces e das rapazas, sobre todo nas zonas urbanas, teñan fluidez comunicativa en galego. Diminuír a presenza da nosa lingua non fará máis que agravar a situación, vulnerando o dereito do alumnado a unha educación de calidade e pondo en perigo a pervivencia da nosa cultura.2) É unha proposta feita de costas á sociedade galega.- O presidente da Xunta sabe que non conta con ningún consenso do profesorado, o estudantado, as familias e da sociedade en xeral para este decretazo. Por iso o presentou na véspera de fin de ano, a última hora do serán, e sen que existise ningún proceso previo de diálogo nin contraste.3) Suporá enfrontamentos nos centros.- A Xunta fai deixadez das súas funcións e traslada o problema ao profesorado, ao estudantado e ás familias, que serán parcialmente consultadas (ben tendo en conta só o criterio da maioría, sen que se saiba que pasará coa minoría que se sinta perdedora; ben dando unha opinión cada catro anos, o que significa que uns pais darán a súa consideración sobre a educación das fillas e dos fillos doutros). A política lingüística e educativa non se pode limitar á opinión que poida ter a comunidade escolar, porque nos corresponde a todas as galegas e a todos os galegos. Hai que ter presentes criterios pedagóxicos e o dereito a unha educación en igualdade.4) É unha burla á cidadanía cando di que se vai impartir un terzo das materias en inglés, cando sabe que iso é totalmente inviábel, e sen se preocupar do fracaso escolar.- O presidente da Xunta mente conscientemente cando fala de “plurilingüismo”, pois sabe que iso é imposíbel de aplicar. Só utiliza o inglés para camuflar propagandisticamente o ataque contra o galego. Na verdade, os departamento de inglés non teñen un reforzo real para mellorar a aprendizaxe desta lingua e mesmo se recortan os recursos para a formación do profesorado e se reduce o número de profesores/as das escolas oficiais de idiomas. O reforzo e mellora do ensino de inglés no sistema educativo galego debe facerse con máis profesorado específico, con máis recursos e con grupos máis reducidos5) Vulnera leis básicas aprobadas por consenso e tratados internacionais de dereitos lingüísticos.- O decreto que o Goberno galego quere impor unilateralmente vulnera a letra e o espírito da Lei de normalización lingüística (arts. 12 e 13), así como da Carta europea de linguas rexionais ou minoritarias (art. 8). Un goberno serio, cívico e responsábel cumpre as leis e os tratados internacionais de dereitos humanos e de dereitos lingüísticos.6) Porque é unha agresión á dignidade da nosa cultura que haxa un goberno da Xunta que ande ás patadas coa lingua propia do noso país.- Temos que erguer a nosa voz con claridade e exclamar que, independentemente do idioma que falemos no noso día a día, os galegos e as galegas amamos a nosa lingua propia e queremos que non haxa políticas para discriminala, senón ao contrario: que se promova nos diferentes ámbitos, garantindo a igualdade de dereitos.Fronte á imposición unilateral de Alberto Núñez Feijóo, reclamo que se escoite a voz das comunidades educativas. O presidente da Xunta debería lembrar que o decreto aínda en vigor contou co respaldo dos sindicatos que representan ao 90% do profesorado, a inmensa maioría das ANPAs, todas as organizacións estudantís e todos os movementos de renovación pedagóxica con actuación en Galiza. O seu decreto contra o galego, ao contrario, non xera máis que rexeitamento e preocupación.Por todo isto SOLICITAA aplicación real e efectiva do decreto 124/2007 e do Plan Xeral de Normalización Lingüística aprobado por consenso e unanimidade polo Parlamento Galego.
Asdo:
Don/ DonaEn ……………………….a.. de xaneiro de 2010

segunda-feira, 18 de janeiro de 2010

A RAG resposta.

Aqui tedes a reposta da RAG às Bases para o Decreto da língua propostas polos feixistas. Certamente, penso, que forom valentes. Oxalá muitos reacionem quando menos assim. Nom deixedes de ler estas conclusons, a resposta enteira tede-la aqui http://www.vieiros.com/media/vieiros/lingua/Analise_Bases_RAG_16_01_2010.pdf

Análise da Real Academia Galega
das Bases para o decreto do plurilingüismo
no ensino non universitario de Galicia
16 de xaneiro de 2010
O pasado 30.12.2009 a Real Academia Galega recibiu do Goberno Galego o
documento titulado Bases para o decreto do plurilingüismo no ensino non
universitario de Galicia (no sucesivo Bases). Trala correspondente análise e
deliberación esta Institución declara o seguinte:

15. CONCLUSIÓNS FINAIS
15.1. É certo que o actual goberno levou no seu programa electoral a derrogación do Decreto
124/2007 pero nestas Bases non só non se xustifica suficientemente a necesidade xurídica nin
pedagóxica de tal derrogación senón que os puntos fortes do proxecto de Decreto parecen de
legalidade dubidosa; outros artigos introducirían nos Centros malestar, sufrimento ou desorde
e iso é o contrario do que debe perseguir calquera ordenamento xurídico; outros son tan
dificilmente aplicables que previsiblemente impedirían iniciar a implantación deste Decreto
en setembro de 2010; e o 33% de linguas estranxeiras precisará quizais varias lexislaturas. O
camiño debe ser outro. A Real Academia Galega xa pediu no 2002 unha actualización da Lei
de Normalización Lingüística para axeitala ás realidades novas nas que hoxe vive a lingua e
para incorporarlle a doutrina do Tribunal Constitucional posterior a 1983 e mailos
compromisos asinados por España na Carta Europea das Linguas Rexionais e Minoritarias 11 .
Estas Bases póñenlle ao galego un límite no 33%: iso non é o centro de gravidade nin corrixe
a histórica desigualdade co castelán de que fala a Tribunal Constitucional. Polo tanto non
procede darlles o Prace desta Academia.
15.2. A Academia aproba, en cambio, que, sendo Bases, se abra un diálogo franco con
vontade de concordia definitiva, porque a sociedade está cansa da duración das discordias
lingüísticas e de que toda melloría do enfermo pareza perigosa. Tódalas forzas políticas
deberían facer un esforzo de pacificación e construír un diálogo sobre bases que garantan a
plena normalización do galego e a plena competencia oral e escrita ao final de cada ciclo nas
dúas (ou tres) linguas. É cuestión de vontade política. ¿Sobre qué bases concordar? Cando se
perden de vista dúas persoas que camiñaban xuntas, o mellor é sempre volver ao último punto
no que estiveron xuntas. Se se di que o Decreto vixente rompeu o consenso, vólvase ao último
punto no que houbo concordia: a tarde do 21.9.2004 na aprobación unánime do Plan Xeral de
Normalización da Lingua Galega. Non hai razón para ir máis atrás, porque sería renegar
daquel día e daquel histórico consenso.
15.3. Para este consenso, ende ben, Galicia ten unha base moi ampla no feito de que aquí
ninguén está a pensar en prescindir do castelán. Aínda que a historia da implantación do
castelán en Galicia teña páxinas amargas, quen fala galego percibe o castelán como un
valor engadido e non ve problema ningún en que haxa familias que o teñen como lingua
materna e viceversa. Iso non causa disenso na rúa 12 . Do que se trata é de impedir a
11 Por certo, o citado ditame 366/2007 do Consello Consultivo de Galicia faille ao Goberno Galego observacións coincidentes na
súa longa Consideración Cuarta. 12 Unha das cousas máis características da Galicia cordial é a existencia de infinitas conversas bilingües nas que un interlocutor fala
o galego e o outro o castelán, sendo ambos falantes pasivos sen problema.
11.suplantación definitiva. Trátase de que a lingua galega experimente a recuperación que gañou
no uso milenario, no labor cultural e nos Parlamentos. Moita xente e moi heteroxénea percibe
que este perigo existe porque, dende hai un ano, vén recibindo mensaxes de que o galego na
súa recuperación sobrepasou os seus lindeiros e ten que recuar: iso toca unha fibra sensible e
mobiliza masas. É posible que esa non sexa a intención dos mensaxeiros pero
indiscutiblemente emitíronse mensaxes nesa dirección e estas Bases, propoñendo pasar de
polo menos un 50% a un 33%, confirman aquel temor. Moitos falantes que nada teñen que
ver con organización ningunha, pero que aman a lingua galega, levan xa un ano asistindo a
este episodio de tensión crecente coa mesma tristura con que asisten a un incendio forestal
que avanza incontrolado sen que dean chegado os bombeiros. A tensión lingüística é unha
crise de medrío, coma as dos nenos, pero pode non ser inocua para a convivencia que todos
buscamos e o Goberno Galego debe tomar a iniciativa da pacificación. Máis urxente cá
aprobación destas Bases é realizar xestos que rebaixen a tensión e que chamen ao
consenso: un consenso sincero e estable para o que esta Academia suxire como peñor a posta
en marcha da Oferta positiva, a Oferta Informativa e a Cortesía que o Plan Xeral deseñou
somo símbolo do novo clima que propón para as relacións lingüísticas en Galicia (PXNL.
Presentación; 23 13 ).
15.4. A lingua galega ten puntos débiles pero tamén ten puntos fortes. Un destes puntos fortes
é que se percibe como a lingua propia de Galicia, como un elemento de identidade colectiva.
Galicia entende que é precisamente a lingua (e a cultura ou visión do mundo ou maneira de
ser que ten detrás) a que xustifica a autonomía; entende que estradas, hospitais e televisións
tamén se poden planificar e xestionar dende Madrid; pero que aquí hai algo moi específico
que fai máis racional unha xestión autónoma en conexión con Madrid e con Bruxelas e coa
ONU. Esta conciencia de que a Xunta de Galicia se sustenta neste feito diferencial ten
dúas consecuencias: primeira, que a Xunta de Galicia non ostenta en Galicia por delegación
un poder foráneo, senón que é un Goberno galego; e, segunda, que os galegos esperan que o
seu Goberno sexa o primeiro e inequívoco defensor da lingua galega. Por iso se asombra e
mobiliza cando percibe xestos que, polo menos, parecen ir en dirección contraria.
15.5. Cómpre reiterar unha vez máis que sería erróneo encerrar todos os problemas da lingua
no ámbito reducido do ensino, e, aínda máis, do ensino non universitario. A realidade vital
da lingua galega non só é multisectorial; en realidade é circular: as opinións paternas e
maternas sobre a mellor lingua para os fillos dependen do comportamento lingüístico que eles
observan na universidade, na empresa, no comercio, nas notarías, na igrexa, nos cines, nos
medios de comunicación etc.; e todos estes sectores realiméntanse das opinións que observan
nos proxenitores. Por esa razón o Plan de Normalización é Xeral, multisectorial. Na
reactivación do Plan Xeral e na transversalidade da Política Lingüística, que hoxe
parece reducida, está o futuro da pacificación lingüística.
---
13 Modernidade e cortesía son os elementos básicos do novo clima que o PNL propón para as relacións lingüísticas en Galicia. E
estes dous elementos concrétanse nun xesto que debe empezar a marcar o estilo destas relacións: a Oferta positiva, a Oferta
informativa e mais a Cortesía.
Oferta positiva. Consiste na adopción do galego como lingua de contacto inicial entre a persoa que representa a Administración ou
a empresa, e o cidadán ou o cliente. Fronte ao hoxe habitual (co descoñecido en castelán), quen atende o cliente ou o cidadán inicia
o contacto en lingua galega e mantense nela mentres o interlocutor non amose indicios de que prefire comunicarse noutra lingua. A
Oferta positiva desinhibe o galego do interlocutor, permítelle saír da ocultación, facilita que a conversa poida continuar nesa lingua,
se o cidadán ou o cliente o desexa, e elimina de raíz a barreira rutineira pola que un cliente ou un cidadán lle oculta o seu galego a
todo aquel que aparece revestido de máis poder (administrativo ou comercial) ou autoridade. No caso de relacións administrativas,
implica que todo tipo de formularios, instancias e documentación que teña que cubrir o demandante dun servizo se lle ofrezan de
partida en galego.
Oferta informativa. Consiste en informar da validez, legalidade e mesmo conveniencia de redactar en galego un documento, no
momento de iniciar calquera trámite oficial ou comercial. É a forma que adopta a Oferta positiva no caso dos notarios, avogados e
procuradores e de calquera persoa representante dun poder público. É un dos obxectivos básicos deste PNL.
Cortesía. Tanto a Oferta positiva coma a Oferta informativa son fundamentais para quen actúe no nome da Administración e sería
de desexar que se estendese no mundo comercial máis formalizado, como expresión de cortesía co cidadán ou co cliente e do
respecto que este merece.
12.Estamos lonxe dunha cooficialidade simétrica entre galego e castelán. Pero estaremos aínda
por baixo do que concede a Constitución, mentres a lingua galega non sexa o centro de
gravidade do modelo bilingüe e estea asegurado o respecto e fomento do uso da lingua
propia e cooficial desta Comunidade Autónoma para corrixir positivamente unha
situación histórica de desigualdade co castelán. O obxectivo de reducir o galego ao 33% do
uso escolar non parece ir na dirección que sinala o Tribunal Constitucional. Coma noutras
ocasións, Galicia está perdendo un tempo histórico e esta perda a ninguén beneficia e a todos
empobrece. A Real Academia Galega peta na porta do Goberno e do Parlamento de Galicia,
lugar natural das grandes concordias sociais, para que busquen e tezan con arte e xenerosidade
un consenso unánime e definitivo sobre a lingua, sinal de identidade que xustifica a existencia
da nosa autonomía. Somos unha comunidade aberta e respectuosa pero debemos saber que sen
lingua galega non hai Galicia. É necesario un consenso sobre o respecto dos dereitos que a
todos os cidadáns concede a lei, falemos a lingua que falemos, sobre o compromiso de
liberar a lingua galega das pexas que a constrinxen; e de retirala para sempre da
confrontación política. A lingua é de todos e por iso a concordia é posible. É desexable. É
necesaria.
13

domingo, 17 de janeiro de 2010

Galicia Pilingui e as FAES.

Um outro artigo muito interesante que atopei neste blogue http://feijoomente.blogaliza.org/ Nom deixedes mira-lo de quando em vez.
Galicia Bilingüe é unha asociación con escasos membros e cuns dirixentes sen a menor cualificación política, profesional ou intelectual. A pesar diso, conseguiu implantar nos medios -e, consecuentemente, na opinión pública- o seu discurso e a súa marca, grazas a unha estratexia moi ben planexada por profesionais competentes. Como é posible esta falta de proporcionalidade entre o que Galicia Bilingüe é de feito e o eco alcanzado? Pois por dous motivos moi simples:
O nacemento de Galicia Bilingüe foi deseñado no círculo madrileño da FAES como ferramenta para redefinir os termos do debate lingüístico en Galicia. O discurso foi realizado por profesionais do marketing político cunha dilatada experiencia (concretamente, na política basca).
A campaña de imaxe que acompañou o lanzamento de Galicia Bilingüe foi realizada pola empresa alavesa Alegría Activity por encargo da FAES e financiada cos fondos da fundación presidida por José María Aznar (ou sexa, cos nosos impostos, xa que a FAES é a fundación que máis diñeiro recibe do Estado español). Non estamos en posesión dos datos para afirmar rotundamente que ese financiamento se mantivo no tempo, mais é probable que así sexa.
Por certo, esta información é unha das moitas que obraban en poder de Emilio Pérez Touriño e que o ex-Presidente se negou a utilizar, seguindo a liña de política de guante branco frente a un PP que practicaba o xogo sucio na oposición e sigue a facelo no goberno. Un dos escrúpulos de Emilio viña motivado polo feito de que a empresa basca que realizou a campaña é próxima ao PSOE: a FAES utilizou a coñecida estratexia de facer os encargos delicados a empresas do inimigo, para neutralizar as críticas que lle poderían caer, e a benintencionada torpeza do noso ex-Presidente fixo o resto.

A arte de se agochar

Onde se agocham os gatos? E os loros?







... E os cans?

sábado, 16 de janeiro de 2010

Por que Haiti é tam pobre e a R. Dominicana relativamente rica?

Depois da congoxa que produz ver as terriveis imagens do terremoto de Haiti, e a falta de medios para reagir, venhem á cabeça algumhas perguntas:


Haití, á esquerda. República Dominicana, à dereita. Imagem da NASA.

En pocos lugares como en la Isla de la Española se aprecia con tal contundencia las diferencias que puede marcar una simple frontera: como insistentemente han recordado los medios a raíz del trágico terremoto en Haití, este país es el más pobre del continente americano, un triste récord que coloca el lado occidental de la isla de los países más miserables de África. El otro lado de la isla, sin embargo, lo ocupa un país estable y relativamente próspero, como la República Dominicana.

Una comparación de los niveles de Desarrollo Humano, que elabora la ONU, de ambos países evidencia las enormes diferencias entre ambos:

-La República Dominicana ocupa el puesto 90 en la clasificación del Desarrollo Humano, exactamente en la mitad de la tabla mundial. Haití ocupa el 149, entre Papúa Nueva Guinea y Sudán.

-La esperanza de vida al nacer en la República Dominicana es de 72,4 años, 11 años más que el vecino Haití.

-La renta per cápita de Haití apenas es una sexta parte de la de la República Dominicana (1.155 por 6.706 dólares en 2009).

¿Cómo se explican esas enormes diferencias entre dos países que comparten clima, orografía, situación geográfica y, hasta cierto punto, historia común? Esa misma pregunta se hizo el antropólogo Jared Diamond y dedica un capítulo entero de su libro “Colapso” (2005). El motivo final de la miseria haitiana es ecológico pero sus raíces son de índole política.

Para empezar, la República Dominicana fue colonia española (allí desembarcó Cristóbal Colón en 1492), mientras Haití fue francesa. Paradójicamente fue el desinterés de los españoles por su mitad la que evitó el desastre que empezaba a gestarse en la vecina Taino, como se llamaba Haití antes de ser rebatizada:

“Mientras Francia explotó los recursos haitianos, España ignoró a la República Dominicana. Haití no desarrolló una agricultura comercial, y trató de extraer la riqueza mediante los campesinos. Como resultado, la mayor parte del país fue usada sin ningún criterio de sostenibilidad o previsión del impacto a largo plazo de las acciones”.

El sistema esclavista creado por los franceses fue rápidamente demolido tras la independencia de Haití (1804):

“Los antiguos esclavos mataron a muchos blancos, destruyeron las plantaciones y la infraestructura, con objeto de hacer imposible la reconstrucción del sistema esclavista y dividieron las plantaciones en pequeñas granjas familiares. Por mucho que eso colmara los deseos de los antiguos esclavos, a largo plazo resultó desastroso para la productividad agrícola de Haití, sus exportaciones y su economía (…) Haití también perdió recursos humanos con la matanza de la población blanca o la emigración de los supervivientes”.

Durante el resto del siglo XIX y como reacción contra el período colonial, las elites haitianas cerraron el país al comercio, mientras el resto del mundo se embarcaba en la primera fase de la globalización.

¿Y República Dominicana? Tras la independencia sufrió la habitual concatenación de dictadores en aquellas latitudes, culminando con el sanguinario Joaquín Balaguer. Sin embargo, Balaguer tenía una sensibilidad ecológica que resultaría providencial para el país, como señala Diamond:

“Balaguer reconoció la necesidad que tenía el país de mantener sus fuentes de agua boscosas para poder afrontar las necesidades energéticas de la República, mediante la energía hidroeléctrica, así como garantizar el agua para las necesidades domésticas e industriales. Al poco de convertirse en presidente, prohibió drásticamente toda la tala comercial en el país y cerró todos los aserraderos (…) Balaguer puso los bosques bajo protección del Departamento de Agricultura y declaró la tala ilegal un crimen contra la seguridad del Estado”.

Mientras la República Dominicana protegía sus bosques en Haití los minifundistas talaron los suyos sin compasión. Como resultado la mitad de la isla sigue siendo boscosa mientras la otra mitad está deforestada, como puede verse en la imagen vía satélite.

El terrible terremoto que acaba de asolar Haití no puede achacarse a ninguna de las razones –históricas, políticas y ecológicas- apuntadas por Diamond pero la enorme mortandad sí es imputable a la pobreza extrema del país. No sólo los edificios se han venido abajo con inusitada facilidad –compárese con los terremotos que sacuden habitualmente Japón- sino que el socorro de los afectados es el propio de un Estado fracasado en un país tercermundista que parece que nunca llega a tocar fondo.

http://www.cookingideas.es/%C2%BFpor-que-haiti-es-miserable-y-republica-dominicana-relativamente-rica-20100115.html