sexta-feira, 29 de agosto de 2008

GALIZA E OS GALEGOS INSULTADOS NO YOUTUBE

Este nom deixa títere com cabeça...menudo especimem!!


O usuario de youtube cabezadeturco88 arremete contra todo o que se lle pon por diante nuns vídeos nos que fala de Galiza. A simple ironía acaba por converterse en insulto, chegando a dicir que os galegos son todos ou "putas ou maricóns".

O usuario cabezadeturco88, rexistrado vai seis meses no youtube, colgou vídeos nos que manifesta claramente o seu odio por Galiza. Non só insulta ideoloxías políticas como é o nacionalismo galego, senón que non deixa títere con cabeza; criticando a todo o mundo ata o punto de dicir que los "gallegos son o putas o maricones".Nun primeiro vídeo fala de A Coruña. Diríxese aos coruñeses nos seguintes termos "los coruñeses son unos prepotentes y unos amanerados señoritos feudales que piensan que son el punto álgido de la evolución gallega" entre outros insultos. No segundo e o terceiro vídeo falan dos galegos en xeral, onde podemos atopar perlas como "de Ourense no voy a hablar porque no llega internet porque bastantes problemas tienen con proteger su fuego del de las otras tribus". Estas acusacións e insultos, por moito que feren as nosas sensibilidades, non son nada comparada co último vídeo engadido hai tan só dúas semanas, onde chega á dicir que os galegos "son todos ou putas ou maricóns", da boca dun hipotético arxentino que ven a Galiza de turismo sexual. Este último vídeo é tan insultante que os xestores de youtube calificarono como non recomendado pra menores de 18 anos, polo que solo os que teñades conta do youtube poderedes velo. Todos estos vídeos están acompañados de imaxes insultantes e caricariturizantes, debuxando co paint a toda aquela xente á que, a este usuario do youtube, lle apetece insultar. A voz dos vídeos é a voz sintética de Loquendo, polo que cabezadeturco88 evita calquera identificación persoal. Dende OpenVieiros e dende Vieiros.com condenar a actitude deste usuario e animar a que todos nós consigamos retirar eses insultantes vídeos do youtube, xa que non atentan contra un partido, contra algún interés; atentan contra o honor de todos e cada un dos galegos.

quinta-feira, 28 de agosto de 2008

O que costa ganhar umha medalha olimpica?



Pois o que costa nom sei, pero o que vale e moito.
Os USA pagam a cada atleta galardoado:
$25,000 dolares por cada ouro,
$15,000 por cada prata, e
$10,000 por cada bronze.

China, esse pais "comunista", quanto paga?
$150,000 por cada ouro (!!! As pratas e os bronzes tamem, ainda que um pouco menos, logicamente.
Se Mao levanta a cabeca!!!

E todo isto, claro, sem contar com contratos posteriores para a tele, anuncios etc.

E os afghanos?
Segum o jornal americano este que estou lendo, umha casa em Kabul, um Toyota e $20,000 dolares, cortesia dum magnate afgano-americano.

Pois si, ala, a entrenar para as que venhem...Todos a London!!!!!

quarta-feira, 27 de agosto de 2008

O livro galego abre-se caminho nas livrarias brasileiras

Nom todo iam ser malas novas coa nossa lingua, nom?
PD: Poldix, ti saberas algo disto seguro
---------------------------------------
Internacionalización da nosa literatura

O libro galego ábrese camiño nas librarías brasileiras

Éxito da visita do país á bienal de São Paulo, onde o sector editorial galego sachou espazos no mercado literario do Brasil.



Interese pola venda dos libros galegos e por mercar dereitos de edición de obras son dous dos logros que destacan desde a Asociación Galega de Editores (AGE) á volta da Bienal Internacional do Libro de São Paulo. Membros da AGE participaron en máis de 60 encontros editoriais e gremiais, colleitando contactos e proxectos de cara á visibilización da edición galega entre os profesionais do sector no Brasil.

A AGE espera que en breve o camiño aberto sirva para permitir contar con fondos da edición galega nas librarías de São Paulo, "materializar a venda de dereitos de diversas publicacións das editoras galegas participantes e a venda de libros traducidos ao portugués para a distribución directa nas librarías". A edición galega quere contar cun espazo permanente nos andeis das librarías brasileiras, a manter en colaboración co lectorado de Galego na Universidade de São Paulo e as sociedades e asociacións galegas.

Tamén agardan colaborar co proxecto de bibliotecas do estado de São Paulo a través do profesor universitario, físico e filósofo Shalon J. Ruiz Goldfarb, promotor e coordinador do “Proxecto São Paulo:un estado de lectores”. Creado en 2003, deseñouse para a "democratización do acceso á lectura", coa captación de fondos para a posta en funcionamento e dotación de bibliotecas de todo o estado.

Ver a noticia, em Vieiros

FESTA DE ANIVERSÁRIO EM GONDOMAR, menuda panda de gualnais (noitessalvagens)








Som as únicas fotos que tenho, enviou-mas Danito. A ver se se animam os que tenhem mais e as colocam no blogue. Menudo festom!! hehehehe!!!


A bandeira nunha banda deseñada USA


Aquí podedes baixar de balde o cómic, e aquí hai un blog interesante

terça-feira, 26 de agosto de 2008

Imbecil integral, que ademais vai de guai...

Um nom deixa de se surprender cada manha....

------------------------------
AS POLÉMICAS DECLARACIÓNS DUN 'INTELECTUAL'

“¡Non me compare o catalán co galego! O catalán é un idioma importante...”

O filósofo George Steiner aproveita unha entrevista nun xornal español para cuestionar a presenza do noso idioma no ensino universitario.

Redacción - 14:10 26/08/2008

George Steiner

George Steiner

Os prexuízos lingüísticos máis primarios podemos atopalos incluso entre “intelectuais” consagrados. Un exemplo é o de George Steiner. O pensador nacido hai 79 anos en París está considerado como un dos mellores filósofos europeos das últimas décadas. Porén, os seus coñecementos non o liberan de prexuízos ben particulares. Así, nunha entrevista publicada en El País, Steiner enxalza o catalán fronte a unha lingua galega que considera inferior. Logo de criticar que a nosa lingua teña presenza na universidade e diante da sorpresa do xornalista, Steiner non dubida en dicir: “¡Pero non me compara o catalán co galego! O catalán é un idioma importante, cunha literatura impresionante. Mais o galego, por que ten que ser obrigatorio nunha universidade?”

Na delirante entrevista, o crítico e teórico da literatura tamén se refire a unha hipotética relación entre o euskera e a existencia de ETA: “Ese idioma é tan misterioso, é moi raro, moi poderoso. Quizais por iso a algunha desta xente lle resulta tan imposíbel aceptar o mundo exterior”.


Ver noticia em Vieiros, e links a entrevista original en El Pais.


"Pequenos" despistes dos turistas...

Aí vai un artigo moi pavero que atopei hoxe... é para morrer de risa!!!

Los turistas preguntan a qué hora ponen el ‘fumidoiro’ o quién era “ese tal Santiago.

Dónde hay un sex-shop? ¿A qué hora ponen el Obradoiro? ¿Y restos aztecas? ¿Tienen un mapa de los Emiratos Árabes? ¿Pueden enviarnos brochas de afeitar? ¿Hacen aquí escudos de armas?¿Dónde está la rúa Vado Permanente? Las preguntas con las que se encuentran los informadores de Turismo de Santiago en la atención de los visitantes de la ciudad son infinitas, según informa Celalba Rivera, responsable de prensa de Turismo de Santiago. Como infinita es la paciencia con la que estos profesionales responden a lo posible y lo imposible. La curiosidad ajena es muy vasta y depara sorpresas incluso a los 15 experimentados profesionales de la oficina municipal de turismo, que se afanan este verano durante 12 horas diarias para atender las solicitudes, preguntas, dudas y sugerencias de unos 900 visitantes diarios de más de 45 países de procedencia, y con las más variopintas inquietudes. Los idiomas no son obstáculo: en la oficina de la Rúa do Vilar, 63, se hablan once lenguas fluidamente y se dispone de publicaciones impresas en ocho.
Distinto es ser capaz de entender la fantástica toponimia que nace de las preguntas de los turistas. Porque, la verdad, ¿dónde quedan la Porta Cacheiras, la plaza de Alicia, la rúa General Sardiñas o la Colegiata de SAS? El resto de Galicia no es menos: "Quiero ir a Corrol y Feruña", dijo un turista que quería continuar viaje a Ferrol y Coruña. Los hay que quieren visitar allí el Faro de Ulises, equivocados de héroe. Betanzos puede ser Benansa y Fisterra Finestra, Frómista o Formentera.
Las malas pasadas que juegan los idiomas dan lugar a preguntas como la de un turista que quería comprar una lata de oubiñas. El Botafumeiro es el campeón de los alias, y ha sido llamado el Bonifacio, el Obradoiro y el Fumidoiro, seguido por el Santo dos Croques, que se convierte a menudo en San Roque o San Croques. Muchos visitantes solicitan ayuda con el gallego o con el castellano, tanto para hacer llamadas como para ir a la farmacia, e incluso para traducir mensajes de amor.
O con el callejero: un turista quería volver a una calle y aseguraba que, "por suerte", había hecho una foto del nombre. Cuando la mostró, era una foto de un vado permanente. Un e-mail recibido en la oficina, quizás traducido automáticamente en la red, pedía enviar a un grupo "brochas de afeitar para nuestro viaje". El solicitante quería en realidad folletos (brochures). Y hay quien pide materiales de oficina, pero cuesta entenderlo. Fue el caso de un turista argentino que quería celo y pidió Durex.
La sabiduría de los informadores debe afinarse para contestar a preguntas puntillosas. "Quiero saber qué día, qué mes y qué año se colocó la primera piedra de la Catedral", inquirió un visitante, que milagrosamente no exigió saber la hora. Los hay que quieren indagar en la historia local: "¿Cuál era la relación exacta entre Urraca y Gelmírez?"; en la planificación urbanística: "¿El plano de Santiago es ortogonal, reticular o irregular?"; en la lengua gallega: "Se o can ladra e o gato miaña... ¿a pomba que fai?"; o en la geografía universal: "¿Se ve la curvatura de la Tierra desde el cabo Finisterre?" Pero además, hay quien quiere encontrar en la oficina de información turística teléfonos de senadores, vez para la peluquería, escudos de armas o cartas astrales.
Despistes hay muchos: algunos turistas buscan en vano por Compostela la tumba de Isabel y Fernando, los restos aztecas, la estación de esquí, el barrio de pescadores, el club náutico, etc. Una pareja no encontraba la dirección de un hotel que había reservado por Internet y, tras preguntar, se dio cuenta de que tenían la habitación en Santiago... de Chile.

Máis, aquí:

http://www.elcorreogallego.es/index.php?idMenu=3&idNoticia=336294

segunda-feira, 25 de agosto de 2008

Capoeira...mais nada que um baile tropical.

Nom estou a favor da violência (gratuita) pero oes...que bem lhe estivo ao das sudres. A ver que vos parece a diligência e precissom do outro, cousa fina!! Eu nom podo estar mais de acordo com el. Que forma mais sobria e austera de concretar. Que plasticidade! Sobre todo a faciana do sudrento...

O mito nordico da sociedade superavanzada

Nom chegam as desgrazas fortuitas para ainda acima nos, humanos, fazer ainda mais orgias de sangue para o nosso "desfrute"? Hoje recebim um correio denunciando a actitude tam pouco "nordica" dos Feroeses, esa colonia atlantica dependente de Dinamarca, (UE!!!!), matando calderons.








domingo, 24 de agosto de 2008

A música pesa

Onte ajudei a um colega a fazer mudança. Mobeis variados, inluindo um piano. CA-RA-LHO!!!
6 pessoas facende turnos, e suamos como porcos. Por 175 dólares 3 mexicanos faria-no num pispás e sem tanto sufrimento (aparentemente...) O máis fodido e nom ter espaço para te colocar...


Em fim, o de que o saber nom ocupa lugar, e que a música nom pesa... mintira todo!

sexta-feira, 22 de agosto de 2008

El JK5022 vuelve a despegar

Estes dias estou bastante angustiada polo que pasou en Barajas, polo que pasou esa xente no accidente.
Eu sempre tiven moito, moito medo a voar.....

Aquí deixo este artigo para compartir con todos vós....

-------------------------------------------
El JK5022 vuelve a despegar

Spanair retoma el vuelo a Gran Canaria entre el nerviosismo de la tripulación y la tranquilidad del pasaje - Uno de los viajeros salvó la vida por un error de la agencia"


Rosana respira tras una máscara de oxígeno plantada en medio del pasillo del vuelo JK5022 que despega el jueves desde Madrid. Firme sobre sus tacones, la azafata mueve los brazos señalando las salidas de emergencia. Una hora antes, todavía lloraba frente al mostrador de Spanair de Barajas. El miércoles había perdido a nueve compañeros, la tripulación del mismo vuelo en el que se encuentra ahora: el JK5022 desde Madrid a Gran Canaria.

En el avión de Rosana sólo quedaban libres 15 asientos. No es un número maldito, pero después de 30 minutos de retraso sobre el horario de despegue, los supersticiosos comenzaron a buscar, en vano, una madera en el interior del MD-82, el mismo modelo que la víspera se desplomó a más de 200 kilómetros por hora sobre la pista de Barajas tras unos metros de vuelo. La cabina del piloto bullía, la encargada de pista entraba y salía blandiendo permisos y billetes. La causa del retraso era un pasajero que había facturado sin embarcar posteriormente. Las normas de seguridad obligaban a descargar su equipaje antes de volar. El comandante Emilio Colombo cogió el micrófono para pedir calma.

Un niño de entre la veintena que poblaba el vuelo correteaba cubierto de sudor. Hasta que no se encendieran los motores no funcionaría el aire acondicionado. Su madre le perseguía abanicándose con el manual de supervivencia en caso de accidente.

Poco después de las 13.30 el avión comenzó a moverse. Encaró la pista 36-L, la misma del miércoles. En un momento dramático, quedó inmóvil sobre el asfalto, todas las respiraciones contenidas. Rodó suavemente por la pista negra y en el momento de despegar, todas las cabezas se volvieron hacia las ventanillas del lado derecho. Buscaban el punto en el que el vuelo del día anterior había caído como un pájaro bobo y se alejó de la pista arrastrándose antes de comenzar a arder. Los que no tenían ventanilla se asomaban sobre el hombro de sus compañeros de asiento. La pista quedó arañada por el rastro de las 150 miradas. El aparato despegó y su sombra atravesó una placa de vegetación carbonizada. Era el lugar donde habían ardido 153 vidas.

Los pasajeros decían sentirse cómodos. "Después de lo del miércoles, hoy éste es el lugar más seguro del mundo", discurría un viajero que no quería identificarse. Maribel Saldaña, sentada en la cola del avión, ojeaba una revista del corazón. Ayer estaba tranquila. Celebraba su permanencia en el planeta Tierra un día más, y todo gracias a un error de su agencia de viajes: "Iba a volar el miércoles en el avión accidentado, pero se equivocaron, y yo lo dejé pasar porque me daba igual". Durante todo el miércoles su teléfono sonó con llamadas de familiares desesperados. "Y hoy la verdad es que me he levantado muy inquieta para coger el vuelo, pero ya estoy bien". Sabe de aviones y de accidentes: su primer vuelo fue de Gran Canaria al Sáhara en un avión de paracaidistas, y ahora vive en Mejorada del Campo, escenario de un accidente en 1983 con 181 víctimas. Incluso Beneharo, que leía en la sala de espera un periódico con una foto gigantesca de una cola de avión cremada en portada, decía volar despreocupado: "Hago esto cada pocos meses desde Málaga, allí estudio trabajos sociales". En cualquier caso, en el interior del avión no se repartía prensa.

Las azafatas se paseaban ofreciendo toallitas perfumadas para limpiar el desasosiego. La tensión se rebelaba en algunos detalles, como la insistencia con la que la sobrecargo Matesanz le pidió a un pasajero que no sacara fotos de la cabina: "Entienda que no estamos aquí para mostrar inseguridades, y mucho menos para crearlas". Para evitar más miradas indiscretas, corrió las cortinas. Pequeños detalles que delataban que la tragedia no estaba tan olvidada como era necesario creer para guardar la calma en el aire: los mantras tranquilizadores en la cola: "Más gente muere en carretera"; la empleada de la aerolínea que desvía la mirada incómoda tras desear en el punto de embarque suerte a un pasajero; las lágrimas de una pareja que se besa desesperada en la puerta aunque sólo se separen por una semana; la solemnidad del discurso del comandante: "Quería saludarles personalmente"; la especial atención con que los pasajeros siguen las instrucciones de las azafatas para un caso de emergencia; los ojos rojos de la azafata Rosana tras su máscara de oxígeno.

La tripulación es quien sufría con más intensidad el peso del número de vuelo maldito. Lo explica la sobrecargo Matesanz: "Como todos, estoy muy afectada por el accidente del miércoles, pero tenemos que trabajar". A lo mejor, ella tenía razones adicionales para sentirse mal: el día del accidente voló desde Barcelona a Madrid en el mismo avión que más tarde se estrellaría. La acompañaron tres de los tripulantes fallecidos. "Sí, estoy afectadísima", reconoce recomponiéndose el moño, "pero tengo que poner una sonrisa".

Sobre el Atlántico, un padre le lee a su hija un cuento de hadas para que deje de berrear. A los niños no les gusta volar. A las 15.30, hora insular, el vuelo aterriza en un viaje sin incidentes. El avión despliega el tren de aterrizaje, toca tierra y se escuchan unos tímidos aplausos. En el aeropuerto, una fila de personas espera con carteles y flores. Cuando salen sus familiares, les abrazan.



Ver artigo en El Pais

quinta-feira, 21 de agosto de 2008

Galicia es una mierda

Este tema tan evocador, inspirador, lírico, sublime e sutil axudará a profundar sobre a nosa realidade e o noso celme ... Gozade del, malpocadiños!

Play "Galicia es una mierda", Ataque Escampe

terça-feira, 19 de agosto de 2008

Óscar PPereiro

Évos unha imaxe PPreciosa

domingo, 17 de agosto de 2008

O Concursazo (III ediçom)

Co permiso de Poldix, e já que nom di nada últimamente, usurpo o bom nome d'O Concursazo e lanço um reto em forma de pregunta.

Em que língua está este texto?
O ganhador levará umha viagem com todos os gastos pagados alá aonde seja falada esta cousa...

Ai vai:

Atheismo

Le termino atheismo es formate per le prefixo grec a- ("sin" o "non") e theismo, termino derivate del greco que significa le credentia in un deo o deos. Le significato litteral del termino es, per consequente, sin credentia in un deo o deos, lo que face de qualcunque persona qui non crede in le existentia de un deo o deos un atheo — includente e illes qui affirma que deos non existe e illes qui, pro qualcunque ration, non face qualcunque affirmation a proposito del existentia de deos. In le uso moderne, reflectite in le majoritate del dictionarios, atheismo es le assertion que deos non existe, o que le existentia de deos ha un probabilitate infinitesimal. Le atheismo non es synonymo de irreligion; le idea de un universo eterne non create es un importante concepto in alcun religiones e como tal il es possibile esser multo religiose e multo athee.

Le termino agnosticismo (cuneate per T. H. Huxley in 1869) describe un forma de scepticismo philosophic in le qual le existentia de deos es considerate inverificabile o in le qual le investigation de tal existentia es considerate improductive.

Alcun autores, specialmente in Internet, usa le termino "atheismo forte" (o "explicite") pro le negation del existentia de deos, e "atheismo debile" (o "implicite", o "blande") pro le mer manco de credentia, sin le negation active de deos. In le tradition del pensamento libere, le terminos analoge es atheismo "positive" e "negative". In iste schema, le agnosticismo representa un rationamento pro le atheismo debile. Totevia, necun de iste terminos es in uso commun.

Le Encyclopædia Britannica estima que circa 2,5% del population mundial se considera athee. Le personas ha un tendentia plus considerabile, circa 12,8%, a considerar se "irreligiose". Le atheismo es aliquanto plus prevalente in Europa e Russia que in le Statos Unite e paises in disveloppamento. Per exemplo, secundo un inquesta de 2003, 33% del adultos francese dice que "athee" define lor position quanto a religion satis o multo ben.


sexta-feira, 15 de agosto de 2008

O guarani,outro idioma de segunda....

Paraguai, outro pais de tolos... a ver se mudam as cousas

Tempos de cambio en Paraguai

Fernando Lugo falará en guaraní durante a cerimonia de investidura


Máis do 80% da poboación do Paraguai fala guaraní pero case todos son alfabetizados unicamente en castelán. O novo goberno promete virar a situación.
Redacción - 11:20 15/08/2008
Ver a nova em Vieiros

Ana Miranda, coordinadora da Comisión de Emigración do BNG e responsábel da oficina do BNG en Bruxelas, participou recentemente como Observadora Internacional, convidada pola Corte Electoral paraguaia, e tamén colaborou nos últimos anos con organizacións políticas e culturais de Paraguai en favor do respecto pola lingua propia do país. Na véspera da investidura de Fernando Lugo como novo presidente, envíanos o manifesto asinado por diversos colectivos sobre a realidade plurilingüe do Paraguai:


O 20 de abril pasado, o pobo paraguaio elixiu os seus mandatarios optando decididamente polo CAMBIO que asegure tempos mellores, xustiza, igualdade e benestar social. O presidente electo Fernando Lugo é sinónimo de CAMBIO; por iso, as organizacións, institucións e persoas comprometidas co fortalecemento da lingua guaraní, tendo en conta que:

1) O guaraní é signo de identidade cultural nacional e rexional e factor de cohesión social,

2) O guaraní é idioma oficial do Paraguai, pero o Estado nunca funcionou en guaraní,

3) Os dereitos lingüísticos son un dereito humano fundamental, aínda non respectados,

4) Máis do 80% da poboación do Paraguai fala guaraní pero case todos son alfabetizados unicamente en castelán,

5) O ensino na lingua materna é un mandato constitucional mal cumprido,

6) O guaraní é a ferramenta utilizada polo presidente electo Fernando Lugo na súa campaña electoral para o cambio anunciado e,

7) O presidente electo Fernando Lugo representa aos postergados, entre eles a poboación guaraní falante.
Consideramos que:
- É xusto que na próxima cerimonia de asunción presidencial se utilice o guaraní e o castelán.
- É xusto que se aprobe e se aplique a Lei de Linguas.
- É xusto que se cre unha secretaría de políticas lingüísticas
- É xusto que se cre unha Academia da Lingua Guaraní.
- É xusto que se revise en forma urxente o sistema educativo para fortalecer a lingua guaraní, tal como ordena o Artigo 77 da Constitución Nacional.
- É xusto que os nenos e as nenas sexan alfabetizados na súa lingua materna.
- É xusto que o Estado paraguaio funcione integralmente en guaraní e castelán.
- É xusto que os funcionarios públicos e empregados privados presten servizos en guaraní e castelán.
- É xusto que o guaraní sexa lingua oficial no Mercosur para todos os efectos.
- É xusto que a sinalización pública e a vida económica utilicen o guaraní e o castelán.
- É xusto que os medios de comunicación (radio, televisión, prensa) usen en forma equitativa o guaraní e o castelán.
- É xusto que os cidadáns estranxeiros que se nacionalicen paraguaios demostren coñecemento do guaraní e castelán.
- É xusto que os símbolos do estado paraguaio e os documentos de identificación persoal estean como mínimo en guaraní e castelán.
- É xusto que as linguas nativas sexan promovidas, protexidas e ensinadas.
- É xusto que se acabe con todo tipo de discriminación lingüística en Paraguai.
- Esiximos xustiza para o guaraní e comprometémonos con ela.
¡Viva o Paraguai!
¡Viva o guaraní!

quinta-feira, 14 de agosto de 2008

Parecidos (i)razonaveis

Estas vacacions descobrimos cousas interesantes....

O dos parecidos sempre foi umha cousa bem curiosa. Olhade estes mirares...



O resto da cara...



Um é Oscar, e o outro é o irman de Maria, (Manolo)
Impresionante, nom? Ate a propria familia de Maria nom foi quem de dizer se era ou nom era quando via a foto de Oscar...

Mais xogos adictivos...DICEWARS!

Hola!



Por se non coñecedes este xogo dicirvos que é un xogo flash basado no Risk (de partidas moito máis rápidas de 10 ou 15 min, así que nada de noites de insomnio, je, je). A min a verdade e que resultoume moi adictivo e moi sinxelo.

Breves nocións do xogo, pois non vin nengun tutorial por ahí:

Vos controlades os dados violetas. Atacas dende unha rexion túa a outra contigua. Se sacas maior puntuación ao lanzar os dados, anexionas a rexion. Canto máis grande sexa a torre de dados máis probabilidades de sacar maior puntuación e mellor defendido estara ese territorio. Cando rematas o teu turno recargas os dados que vas perdendo nos ataques segun o numero de territorios ou rexions que teñas conquistado. Se tes cinco rexions, recargas 5 dados etc... pero ollo! eses territorios teñen que estar unidos!, por exemplo se tes 10 territorios en total, pero 6 unidos nunha esquina e 4 noutra, non recargas 10 dados, senon 6. Asi que a unión fai a forza! e desunir a un enemigo o debilita. Pois xa está! O millor é xogar que se pilla rápido.

Este é o sitio:
DICEWARS

Saudos...

terça-feira, 12 de agosto de 2008

Motor magnetico: Movil perpetuo?

Boas,
atopei hoje por casualidade um mail que me enviara Edu fai tempo, sobre si um movil perpetuo impulsado por imans e possivel ou nom....








Pois si parece que e possivel, e ademais se pode sacar energia. Incluso parece que ja hai umha companhia que vende equipos generadores de corrente em Espanha, PenderevSpain.com (ver video dentro). Ainda que eu som esceptico, sempre ando coa mosca detras da orelha polas bromas/estafas globais por internet (lembrades os moviles que faziam palomitas?). Os principios fisicos do chisme parecem-me correctos. O que nom e possivel e que seja perpetuo, e que se cree energia da nada, que nom tenha combustivel. Os imans devem ir-se desimanando pouco a pouco ate que seja reduzidos a pezas de metal nom magnetizadas. Assi e, pilas magneticas que forom carregadas por miles de anos de accom geologica, e que tal vez durem decadas num desses motores magneticos, pero nom para sempre. Ate a Terra perde velocidade de giro co tempo por mor das mareas!!!!

Ainda assi, e interesante, e queda ver quanto de rentavel e isto em termos globais: quanta energia costa conseguir esses imans? Vam ser os imans o petroleo do futuro?

Xullo 2008, que ben o pasamos!!!!

Ainda que sempre sempre sabe a pouco...

Xa andamos pensando no Nadal, e a ver se esta vez temos mais tempo para facer algo todos xuntos!!!

PD: A ver se pegades fotos da festa do sábado 2 de agosto!!!! Queremos ver!!!

sexta-feira, 8 de agosto de 2008

Haiche adiccións de moitos tipos...

... e unha delas son os trebellos electrónicos.

E este xogo en concreto paréceme impresionante pola súa sinxeleza e polo ben que reproduce cuestións físicas máis ou menos básicas

Hala! a perder todos o tempo!:

www.fantasticcontraption.com


Apertas

quinta-feira, 7 de agosto de 2008

O primeiro spot da Revista Retranca



E velaqui vai o link : http://revistaretranca.blogspot.com/2008/07/o-primeiro-spot-retranqueiro.html

Aguardo que seja o primeiro de moitos.

quarta-feira, 6 de agosto de 2008

Aprendendo photoshop



Xa empezo a collerlle o tranganillo a este programa. Interésame en principio para colorear, e aqui vedes a proba nesta fermosa rapasa. O dificil deste debuxo non foi colorealo (a cor é bastante básica e sinxela), senon como diaños facer para colorear un boceto feito a lapiz con todos eses matices de gris e que non se perdesen na selección. Pois iso....

terça-feira, 5 de agosto de 2008

Unha de anime xapones...

Fai anos, dende a interminable saga de Songoku, que non me quedaron máis ganas de volver a ver unha serie xaponesa nin ler un manga. Un queda un pouco farto de tramas sin argumento cheas de ninjas, robots, supertransformacións, loitas interminables, violencia a mazo, comeduras de tarro eternas das personaxes en momentos de accion decisiva...ou polo lado contrario historias de amor ñoñas e infantis con personaxes adolescentes. Sí, é irremediable, xa somos maiores e necesitamos historias máis maduras. Pero a pesar de todo botaba de menos ver algunha serie de animación e divertirme tanto como facía antes.
Investigando un pouco na wikipedia e adentrandome no mundo ánime descubrín que estes estaban clasificados por xeneros, e que había un xénero chamado "seinen" que ía dirixido a un público máis adulto (Non todo estaba perdido!).

E así foi como din con estas duas series xaponesas coas que pasei un moi bo rato . Unha titúlase "Nodame cantabile": trata sobre un xoven universitario pianista que quere ser director de orquesta. É unha serie de so 23 capitulos, no que escoitas moita música clásica, e coa que me rin un bo cacho (aventuras e desventuras de como formar unha orquesta sínfónica).

A outra serie chámase GTO (Great teacher Onizuka). Trata dun profesor bastante inusual, que é case tan crío como os alumnos (é un pouco macarra: motero, karateka..), e cómo estes lle queren facer todas as putadas do mundo para que se largue do instituto. (Quizais esta serie é un pouco máis inmadura que a anterior, pero é coñera e con bastantes dosis de picardía erotica, deixase ver).

Pois nada deixovos o primeiro cápitulo de cada serie para que lle botedes un ollo nun momento de ocio e non haxa nada que ver na tele. A verdade e que con so ver un capitulo xa podedes adiviñar se a serie vos vai gustar ou non. (PD: non vos deixedes amedrentar por eses ollos redondos e esas cancións horteras que abren e pechan os capítulos ou en tal caso non ver se sodes demasiado maduros e aburridos je, je)

Nodame Cantabile:


www.Tu.tv

O que queira velo en pantalla completa: http://www.tu.tv/videos/nodame-cantabile-01

GTO: (é o segundo capitulo, pero é que o primeiro dura demasiado e pillades igual a trama)


www.Tu.tv

Pantalla completa: http://www.tu.tv/videos/gto-episodio-2