Pois esta nova está publica em La Coz de Galicia, haverá que fazer-lhe caso. Penso que sobram mais comentários!
Un de cada cinco nenos aprenden máis do 50% das materias nesta lingua e a demanda crece sostenidamente
Apenas mil quilómetros en avión separan Galicia e Gales, países que comparten moito: unha poboación similar, 2,8 fronte a 3 millóns; unha paisaxe accidentada e costeiro, e unha lingua propia. Pero en materia de idiomas as similitudes terminan aí. Mentres o galego segue perdendo falantes, o galés experimenta un renacemento que o afasta dunha extinción tida por inevitable desde mediados do século pasado. En 1991 tiña 508.100 falantes, o 18,7% da poboación; no 2001 xa contaba 582.400 e no 2004 alcanzou os 611.000, máis do 20% da poboación.
O punto de inflexión simbolizouno a Acta do Idioma Galés, aprobada polo Parlamento de Londres en 1993, que equiparou esa lingua co inglés nas instancias públicas. No Reino Unido os cambios gustan lentos, e só a finais do ano pasado o Parlamento cedeu as competencias en materia lingüística á Cynulliad Cenedlaethol Cymru, a Asemblea Nacional de Galés, formada en 1998.
O alicerce sobre o que se levanta a recuperación do galés é a educación. Nos setenta púxose en marcha a Mudiad Ysgolion Meithri, Asociación de Garderías Galesas. Hoxe conta con mil centros dedicados a facilitar a inmersión no galés dos menores de cinco anos. En 403 desas garderías permítese que os pais acompañen aos seus fillos á aula, onde tamén aprenden o idioma. O Goberno vasco inspirouse nese modelo para crear a súa rede de ikastolas.
Desde 1990 os nenos de entre 5 e 14 anos, incluídos os chegados doutras zonas do Reino Unido, deben aprender galés nas escolas polo menos como segundo idioma. A obrigatoriedade ampliouse ata os 16 anos en 1999.
Liberdade curricular
O sistema educativo británico concede autonomía aos centros, que contratan directamente ao persoal e adaptan o currículo obrigatorio dentro dunha marxe razoable. Esa liberdade traduciuse nunha tupida rede de inmersión lingüística. O número de centros de educación secundaria que dan máis da metade da materia en galés aumentou de 42 en 1990 a 55 no ano 2008. Nese tempo os alumnos que asisten a elas creceron de 26.058 a 41.916, cerca do 20% do total. Nos restantes 170 centros máis da metade da materia dáse en inglés, aínda que dependendo do centro a lingua vernácula adoita empregarse en máis materias que a súa. En primaria a presenza do galés é aínda maior. En 1990 había 417 escolas con 45.358 alumnos que usaban o galés en máis da metade das materias. Esas cifras aumentaran a 464 centros e 54.895 alumnos, o 23% do total, no 2008. O inglés segue sendo a lingua principal noutros 938 centros.
Segundo a Asemblea da Lingua Galesa, dependente do Goberno, cerca do 41% dos nenos de 5 a 15 anos poden falar galés, un 13% máis que en 1991. A porcentaxe cae ao 37,5% entre os 5 e os 19 anos. A pesar de todo, a porcentaxe de menores de 11 anos cun galés fluído baixa. Os lingüistas atribúeno en parte á chegada de inmigrantes ao norte e o oeste, tradicionais bastións do idioma. O Goberno de coalición entre laboristas e nacionalistas está convencido de que o número de falantes seguirá crecendo.
Apenas mil quilómetros en avión separan Galicia e Gales, países que comparten moito: unha poboación similar, 2,8 fronte a 3 millóns; unha paisaxe accidentada e costeiro, e unha lingua propia. Pero en materia de idiomas as similitudes terminan aí. Mentres o galego segue perdendo falantes, o galés experimenta un renacemento que o afasta dunha extinción tida por inevitable desde mediados do século pasado. En 1991 tiña 508.100 falantes, o 18,7% da poboación; no 2001 xa contaba 582.400 e no 2004 alcanzou os 611.000, máis do 20% da poboación.
O punto de inflexión simbolizouno a Acta do Idioma Galés, aprobada polo Parlamento de Londres en 1993, que equiparou esa lingua co inglés nas instancias públicas. No Reino Unido os cambios gustan lentos, e só a finais do ano pasado o Parlamento cedeu as competencias en materia lingüística á Cynulliad Cenedlaethol Cymru, a Asemblea Nacional de Galés, formada en 1998.
O alicerce sobre o que se levanta a recuperación do galés é a educación. Nos setenta púxose en marcha a Mudiad Ysgolion Meithri, Asociación de Garderías Galesas. Hoxe conta con mil centros dedicados a facilitar a inmersión no galés dos menores de cinco anos. En 403 desas garderías permítese que os pais acompañen aos seus fillos á aula, onde tamén aprenden o idioma. O Goberno vasco inspirouse nese modelo para crear a súa rede de ikastolas.
Desde 1990 os nenos de entre 5 e 14 anos, incluídos os chegados doutras zonas do Reino Unido, deben aprender galés nas escolas polo menos como segundo idioma. A obrigatoriedade ampliouse ata os 16 anos en 1999.
Liberdade curricular
O sistema educativo británico concede autonomía aos centros, que contratan directamente ao persoal e adaptan o currículo obrigatorio dentro dunha marxe razoable. Esa liberdade traduciuse nunha tupida rede de inmersión lingüística. O número de centros de educación secundaria que dan máis da metade da materia en galés aumentou de 42 en 1990 a 55 no ano 2008. Nese tempo os alumnos que asisten a elas creceron de 26.058 a 41.916, cerca do 20% do total. Nos restantes 170 centros máis da metade da materia dáse en inglés, aínda que dependendo do centro a lingua vernácula adoita empregarse en máis materias que a súa. En primaria a presenza do galés é aínda maior. En 1990 había 417 escolas con 45.358 alumnos que usaban o galés en máis da metade das materias. Esas cifras aumentaran a 464 centros e 54.895 alumnos, o 23% do total, no 2008. O inglés segue sendo a lingua principal noutros 938 centros.
Segundo a Asemblea da Lingua Galesa, dependente do Goberno, cerca do 41% dos nenos de 5 a 15 anos poden falar galés, un 13% máis que en 1991. A porcentaxe cae ao 37,5% entre os 5 e os 19 anos. A pesar de todo, a porcentaxe de menores de 11 anos cun galés fluído baixa. Os lingüistas atribúeno en parte á chegada de inmigrantes ao norte e o oeste, tradicionais bastións do idioma. O Goberno de coalición entre laboristas e nacionalistas está convencido de que o número de falantes seguirá crecendo.
1 Comment:
Very interesting indeed!!!
Os da voz é certo que ás vezes sufrem dalgumha psicopatologia aguda... imaginam cousas e logo nom se corresponde coa realidade...coitadinhos!!
Ainda assi eu nom me fiaria destes peixes...a saber, a saber que tramam...
Post a Comment