domingo, 29 de março de 2009

“Com a ocupaçom napoleónica na península fomos na realidade um Estado independente durante cinco anos”

Aguardo que este pequeno artigo vos abra ainda um pouco mais o olhos. Viva a nossa nai Galiza!!

Trás tantos anos de dominaçom espanhola, poucos galegos e galegas acreditam facilmente numha outra história que tivo o nosso país, essa na que somos o primeiro reino da Europa que se liberta do Império Romano, ou na que somos o primeiro povo que se independiza em todo o continente da ocupaçom napoleónica.

O Atlas histórico da Galiza, elaborado por José Manuel Barbosa Alvares e José Manuel Gonçales Ribeira, pretende subsanar esta eiva na imagem que, como povo, a Galiza tem de si própria. Nesta ocasiom falamos com J. M. Barbosa, que se encargou dos textos do atlas.

O Atlas histórico da Galiza nasceu, se nom me equivoco, da sua experiência nas aulas galegas, quando dous alunos ficavam abraiados ao ouvirem umha outra história da Galiza que lhes parecia inverosímil. Nom é ainda essa a reacçom da maioria da gente quando ouve falar de cousas como um "Reino galego"?

Sem qualquer dúvida. A gente do nosso país nom só ignora, mas desconhece totalmente qualquer elemento da memória histórica que nos envolve. Eu sempre digo que os dous piares mais importantes da consciência nacional som dous: a História que nos dá o conhecimento do passado para compreendermos o presente e podermos escolher livremente o nosso futuro; e a língua, elemento nom só identitário mas também elemento que nos da conhecimento da família humana na qual estamos inseridos. Ambos ligam-nos fortemente com muitos países do mundo que históricamente som "galegos".

O desconhecimento desses dous elementos fai com que os galegos estejamos despistados a respeito de nós próprios e que nos seja difícil sair do atoleiro político, cultural, linguístico, económico, social, no que nos mexemos. Sem consciência nom há futuro.

Quem nos nega o auto-reconhecimento sabe bem o que fai.

Se você tiver que escolher alguns acontecimentos históricos especialmente esplendorosos -e também silenciados- do nosso povo, quais seriam?

A importância do Gallaeciense Regnum surgido em 411 como primeiro reino da Europa livre do Império Romano. O primeiro Estado do continente; Salientaria também a identidade galega ou galaica, se quigermos, do Christianorum Regnum medieval que a historiografia castelhanista identifica com Astúrias, Leom ou às vezes Castela e o seu protagonismo no medievo peninsular; O interessantíssimo episódio da uniom com Portugal no século XIV da mão do Rei Fernando I de Portugal e V da Galiza; A ideia de que tanto o Estado Português como o espanhol teem raizes originárias galaicas; O protagonismo do Reino da Galiza durante a ocupaçom napoleónica da península. Fomos na realidade um Estado independente durante cinco anos, com governo, fazenda, com relacionamento com países do exterior como o Reino Unido e fomos o primeiro território nom só da península em vermo-nos livre dos invasores, mas o primeiro da Europa... e ainda há mais eventos mas por enquanto podemos ficar com esses.

Os e as historiadoras mais actuais dos nacionalismos reconhecem a importância que tenhem os mapas para a identidade nacional, já que funcionam como um "logo". Vocês dérom-lhe muita importância a isto no livro. Como evolucionou a "territorialidade" galega?

A evoluçom da territorialidade galega foi a dum país que nasceu com a vocaçom de Império e que foi declinando polos seus próprios conflitos internos. A ideia da península unificada foi antes do que qualquer outra, umha ideia galega. Essa ideia foi aproveitada por Castela que de começo fazia parte do mesmo reino, estava incluída no Gallaeciense Regnum medieval e finalmente foi ela quem unificou a maior parte da mesma sob o nome de Espanha. O apagamento do nome da Galiza da história oficial espanhola explica-se por sermos o elemento político a vencer. Assim, hoje o velho reino de Toledo é denominado de "Castela" a Mancha ou antes "Castela" a nova. Laim Entralgo no seu livro "A que llamamos España" diz que Andaluzia é "Castela" a novíssima... Que diriamos se em vez disso chamassemos à Estremadura "Galiza a Nova"...

Quero salientar que o nosso pensamento está longe de qualquer matiz que tenha a ver com o imperialismo. Consideramos que um imperialismo galego seria tam nefasto e negativo como o é hoje o imperialismo castelhano mas para nos exprimirmos e para que se nos entenda temos que chamar as cousas polo seu nome.

Umha das épocas nas que mais manipuladora foi a historiografia espanhola é, sem dúvida, na medieval. Que papel tinha a Galiza entom?

Simplesmente a hegemonia da península e isso é tremendamente perigoso para umha historiografia castelhanista que quer assentar um protagonismo inexistente de Castela quando tenciona ocupar toda a Hespéria sob um mesmo projecto político e linguístico.

Imaginemos umha história contada segundo os nossos parámetros. Que podemos pensar que aconteceria na península? Como seriam as tentativas de relacionamento entre as distintas nações e regiões que conformam os dous Estados português e espanhol? Como seria o protagonismo da Galiza dentro desse paradigma?

Que liçons devemos de tirar da nossa história com vistas a um processo de emancipaçom?

Para tirarmos qualquer tipo de liçom antes devemos ter conhecimento da história, e nom o temos. O primeiro passo é darmos conhecimento do nosso passado e posteriormente veremos que podemos extrair disso. Quiçá a liçom mais imediata e umha superaçom do auto-odio, umha recuperaçom do orgulho de sermos galegos, o re-conhecimento do NOSSO mundo, tanto o mundo Atlântico e céltico como o mundo da Galeguia (ou lusofonia como é conhecido) e a recuperaçom da vontade por parte dos galegos a fazer parte do mundo olhando de frente a qualquer potência que se tenha por tal. Também como elemento importante dentro da península. Tudo há que dizê-lo.

Obrigados e obrigadas por tudo, José Manuel. Engada o que ache oportuno para rematar: algo que queira destacar, algo que esqueceramos, etc.
Simplesmente dizer que umha vez conhecido o nosso passado provavelmente tenhamos perante os nossos olhos umha ideia de como deve ser o galeguismo e a sua estratégia. Quiçá vejamos que os modelos basco ou catalám nom nos sejam úteis. Primeiramente porque esses nacionalismos adaptam a sua estratégia de libertaçom à sua realidade. Os bascos isolados e agachados no seu recanto nom tenham mais saída que confrontar-se com os Estados Espanhol e Francês; os catalães com a tentativa de domínio político e económico do Estado Espanhol... mas a nossa saída é muito mais fácil porque há muitas Galizas no mundo com a nossa língua ou com o nosso sangue.

quarta-feira, 25 de março de 2009

GUILIN, LONG JI, XINPING Y YANGSHUO





















Boas xente! Aqui vai a cuarta entrega con fotos por fin!

Hola locos! Ya hace dias que no escribo y desde entonces nos hemos hecho un largo recorrido. Retomo pues el relato:

Estuvimos un par de dias viajando hasta llegar a Guilin, hasta llegar a nuestro destino fuimos en bici, barco, bus y tren y por el camino nos fuimos encontrando a diferentes grupos de viajeros: un grupo de francesas maduritas que llevaban un par de anhos viviendo en China porque sus maridos trabajaban en una central nuclear y eran unas mujeres super divertidas, estaban como cabras! Tambien nos encontramos con una espanhola de Burgos que llevaba varios meses recorriendose el sudeste asiatico antes de llegar a China. Pense que el viaje en tren de 18 horas iba ser matador, pero nada mas lejos de la realidad. El ambiente era muy majo, iban las familias comiendo en sus compartimentos con literas sin puertas. A mi sister y a mi nos toco separadas y la gente era encantadora. Aproveche para leerme un libro que traia.

Llegamos al fin a Guilin, la ciudad mas grande en la que he estado hasta el momento y como no, alli nos perdimos la una de la otra pero al final no hubo problema de reencontrarnos unas horas despues en el hotel.
Un dia despues nos dirigimos a la zona llamada La Espina Dorsal del Dragon, donde estan las terrazas escalonadas de los campos de arrozales. Nos hicimos un buen trekking con un grupo de chinos jovenes y muy majos!

Pasamos por varios pueblecitos de minorias etnicas, por ejemplo, estuvimos en uno en el que las muejres salieron en el Record Guinnes por ser las que tenian la melena mas larga del mundo. Al parecer se cortan en contadas ocasiones sus melenas en fechas senhaladas y luego esa mata de pelo se la atan al suyo, y asi al desenroscarlo tienen una melenaza hasta los pies. Que impresion!

Dormimos en una estupenda cabanha con maravillosas vistas a los campos de arrozales y este simpatico grupo de chinos nos ensenho a jugar a un juego parecido al poker pero con fichas. Y es que los chinos son unos viciados del juego, alla donde vayas estan grupitos de gente de todas las edades jugando en la calle!

Estuvimos en varias aldeas de minorias que eran increiblemente autenticas y pintorescas!! De lo mas impresionante del viaje!

Para nuestro siguiente viaje hacia Xinping, Yangshuo y el recorrido por el rio Li, nos colamos en un bus de una excursion organizada y privada de chinos (aqui hay una barbaridad de turismo nacional) sin pagar, pero no nos salio la jugada tan bien como pensamos, porque yo, todavia cabeceando y leganhenta en el bus, en medio de un improvisado karaoke entre los presentes, fui obligada a cantar! Ya nos veis a sister y a mi cantando canciones de Mecano ante la atenta mirada y objetivos de camaras de los presentes! Mamma mia!

Embarcamos en un bote de bambu y navegamos el rio Li (creo que las imagenes salen en la peli El velo pintado), rodeado de montanhas con formas rarisimas, que a los chinos les gusta bautizar con nombres de lo mas peculiares (El abuelo que mira la manzana, El camello que cruza el rio, La colina del tigre blanco, etc) que despues la forma no se parece en nada, menuda imaginacion le echan, hehe!

Nos quedamos esa noche en un pequenhito y tranquilo pueblo, Xinping, donde nos persiguio un demente/ retrasado/ psicopata que metia la mano en nuestra cartera, se autoinvitaba a todo lo que pidiesemos y demas. Un chico majisimo de una tienda nos salvo de la garra enemiga, mediante un traductor simultaneo del ordenador de chino a ingles y nos llevo en su moto a las dos hasta el hotel, que riquinho!!

Pero al dia siguiente, estuvimos de compras y comiendo por el pueblo y el loco reaparecio, le gritabamos por la calle que nos dejara en paz y nada, y aun por encima se ponia a hablar con los duenhos de las tiendas como si tal cosa y claro, asi parecia que venia con nosotros, hasta que le dejamos tangado con su refresco en una tienducha, y alli se quedo, sin dinero pa pagarlo...

Luego ya nos vinimos hasta el maravilloso Yangshuo, una pequenha ciudad del estilo de Ligian y Dali, muy turistica. Un gigantesco McDonalds tapa parte de las vistas al rio, con eso lo digo todo. Pero es muy chulo y por la zona hay un monton de actividades que hacer! Hemos cogido la bici y hemos recorrido pueblecillos! Las vistas montanhosas de la zona son espectaculares! Por aqui se puede hacer escalada, ver espectaculo de luces, ver la pesca con cormoranes, o darte banhos de barro en una cueva!
Nosotras ya estamos apuntadas a cursos de cocina china manhana y nos hemos ido a dar un peazo masaje chino de todo el cuerpo de una horita de duracion!! Pero desde luego no es un masaje de relax, meten canha! Supongo que aqui estan todos los principios de osteopatia, asi que pa mi fue como un masaje de alla, pero incluyendo cara, cabeza, brazos y piernas! Para terminar con un te calentito! Dormi como un bebe alyer! A ver si voy a que me den su famoso masaje de pies de una hora (los chinos creen que en el pie se encuentran todos los puntos estrategicos para atacar cada parte del cuerpo!

Bueno, esto es todo, amigos!! En dos dias nos cogemos un tren de 24 horas hasta Shangai, solo rezo por encontrar un libro en castellano por aqui o intercambiarme el mio con algun espanhol que encontremos, para no morirme del asco en el tren.

Una cosa, ya estoy subiendo fotos en facebook, que ya me estaba tardando!

Ah, no paro de grabar con mi camarita, parezco una japo neurotica y estoy redescubriendo la comida china, al principio termine hasta las narices pero ahora comienza a entusiasmarme. Estoy probando muchas cosas diferentes y me encanta (casi) todo!

Abrazoooo enorme! Contadme de vuestras vidas, que algunos me teneis abandonada. Bs.

DALI E O LAGO ERHAI

Ola a todos! Aqui vai a minha terceira entrega (copy-paste):


Despues del tremendo trekking, de descanso, poco. Nos pillamos un bus de cuatro horillas a Dali, otra pequenha ciudad bastante tipica y turistica, pero tranquila y bonita para pasar unos dias. Pasamos un primer dia bastante relajado, para al siguiente alquilar unas bicis y bordear el tremendo lago Erhai. La verdad es q desde que a mis 7 anhitos me rompi la pierna andando en bici no habia vuelto a montarme en ninguna y es increible la memoria que puede llegar a acumular el cuerpo! Se que para vosotros es una sensacion de lo mas familiar pero para mi fue una autentica novedad la sensacion de libertad, pasados los primeros 10 minutos de panico por la circulacion, claro, hehe. Coger la bici en un pais tan lejano y exotico teniendo toda la carretera por delante y el sol de frente fue una maravilla!! Despues de coger un ferri, hicimos unos veinte kilometros con un paisaje maravilloso de fondo. Nos fuimos parando en pueblecillos muy pequenhos y autenticos. Los
aldeanos nos miraban fascinados como si se acabaran de encontrar una pareja de extraterrestres, nos sonreian, sacaban fotos y los ninhos nos perseguian por las callejuelas, que riquinhos!!

Al final llegamos a otro pueblecillo muy chulo, Wase y alli hicimos noche.
La verdad es que las verdurillas fritas que me comi en el restaurante esa noche me revolvieron tremendamente el estomago y como no, me produjeron diarrea y vomitera, pero ya estoy mejor, hoy de vuelta a Dali.
Estoy de la comida china hasta el gorro, al principio era la novedad y me gustaba probar, pero todo es un poco repugnante ahora para mi! Tengo que intentar comer comida occidental al llegar a las macro-ciudades!

Manhana se presenta un dia largo de viaje. Bus a Kunmig 5 horas, mas tren-cama Guilin durante 18 horas mas. Mamma! Me va a quedar el culo cuadrado, hehe!

Pues nada, penha, ya os sigo contando. Gracias por estasr ahi, al otro lado!

terça-feira, 24 de março de 2009

Membros da Real Adademia Galega ante o informe da perda de falantes

sábado, 21 de março de 2009

Audios da História da Galiza

Bom isto é claro está para quem lhe guste. aqui vos deixo uns audios interesantisimos, longos moi longos, hai que ter tempo para escoita-los. Estam tirados de II Jornadas de História da Galiza (Ourense, março de 2009). Ai podedes recuperar ainda moito mais material, se seguides os links...Ademais, tamem podedes seguir os mapas e imagens das que falam se baixades as apresentaçons em pdf. Em fim, aqui eu deixo uns poucos que vam desede os albores da história até hoje.... Hai moito que descobrir ainda, e moito moito que foi agochado de nós intencionadamente.

André Pena Granha - «A Galiza: O berço dos celtas atlânticos»




Resumo da palestra: Faz 20.000 anos, fugindo do gelo (Carracedo, Sykes, etc.), a populaçom européia encontrou um refúgio climático no noroeste da Península Iberica. Já no Neolítico, quando a glaciaçom se retirou, esta populaçom migrou à Irlanda, depois da Irlanda à Grã-Bretanha, para retornar a partir de ali ao continente. É a Grande Migraçom dos Celtas. Esta exposiçom apresenta, nem mais nem menos, a génese e a evoluçom das instituições celtas, no berço que os viu nascer: Galiza.


Paula Sánchez - «Recolonizações do oeste europeu a partir do Norte da Península Ibérica: Genes e migrações»



Resumo da palestra: A análise de variaçom genética das populações humanas atuais permite reconstruir os diferentes movimentos populacionais que tiveram lugar durante a sua formaçom. Paula Sánchez apresenta o resultado de diversos estudos genéticos que procuram exprimir a origem das populações europeias, as quais apresentam distintas migrações que tiveram lugar no transcurso da sua história.




Anselmo López Carreira - «A Galiza Baixo-Medieval (1230-1485). Os irmadinhos»




Resumo da palestra: Em 1230 o reino da velha Gallaecia junta-se ao reino de Castela. Desde aí e até finais do século XV, salientam dois períodos marcados ainda pela vitalidade galega: meados do século XIV, quando o maior esforço realizado na Galiza para levar adiante uma política exterior e interior própria, com a linhagem dos Castro e a viragem para Portugal e o Atlântico; e meados do século XV, quando o movimento das Irmandades, um levantamento anti-senhorial que constitui o último grande acontecimento nacional da Galiza, pois envolveu todos os sectores sociais num âmbito global e nom só local.



Francisco Carballo: «A Galiza moderna: fidalguia, proto-indústria»




Resumo da palestra: Uma fidalguía parasitária tece a história galega de impotência e de dominaçom do mundo camponês. Com o Clero e a alta nobreza detém toda mudança social imprescindível para a industrializaçom. Embora isso, a populaçom cresce na velha Galiza, ao invés do que acontece no resto da Península



Ernesto Vázquez Sousa - «De mouchos avisados e podengos corredores: A Francesada (1809-1814)»




Resumo da palestra: Notas sobre a organizaçom política e militar dos galegos na Guerra contra os franceses (1809-1814). Resistência popular. Organizaçom, independência e eficiência da Junta do Reino. Vitórias na Galiza. Campanhas exteriores. A cesom da Soberania.

José Manuel Barbosa - «Dous momentos da pré-história da língua»



Resumo da palestra: Notas sobre o surgimento da língua galego-portuguesa no NW peninsular. Situaçom anterior à entrada do latim. Filiaçom da língua pré-romana da área galaico-lusitana. Chegada do latim. Filiaçom das falas galaicas. A situaçom linguística durante a Baixa Idade Media durante época de soberania galaica sobre a Hespéria. Hipóteses sobre a falta de documentos anteriores ao século XII.


Camilo Nogueira - «Umha naçom no mundo»





Resumo da palestra: Depois duma história como reino medieval independente, como reino submetido e marginalizado na Idade Moderna e após os esforços contemporâneos do movimento nacional galego por estruturar a vontade política pola autodeterminaçom, Galiza tem perante si o desafio de se constituir como uma naçom no mundo, na consciência do seu carácter histórico, da dimensom nacional e universal da língua galega e da sua capacidade social e económica. Tudo em convivência com os povos peninsulares e europeus, mas arredada da ideia do Estado espanhol como nação única e necessária

Bombeiro intoxicado por fume....de marihuana

Atoparom umha plantaçom ilegal num garagem em Sam Diego....As plantinhas começarom a arder, e o probe home quedou assi....:

terça-feira, 17 de março de 2009

Paris, Paris...

Mimá, falto uns dias e a de entradas publicadas que hai! que productividade, sí señor.
A verdade é que a miña viaxe a paris de 3 dias non é tan espectacular como as aventuras tan fascinantes que está pasando Cris na China, pero cando eu vaia a Xapón (algun día non tan lonxano), xa non me darás tanta envidia!

Cheguei hoxe mesmo e estou algo cansa pero como non dou durmido, estiven entretendome en preparar unhas cantas fotos e comentar resumidamente a viaxe: París é unha cidade preciosa, e de noite é impresionante, por algo a chaman a cidade da luz. Fin. Hehe.

O meu francés inda é bastante básico e so me sirve para preguntar direccions, pedir no restaurantes, comprar e pouco mais, pero a ventaxa e que entendese bastante ben. Unha das cousas que mais me gustou foi visitar o museo de Orsay onde estan moitas das obras míticas de degas, tolouse lautrec, Gauguin, van gogh, monet...emocioneime mais dunha vez vendo algun cadro. Poder acercarse e ver as texturas e pinceladas, descubrir os seus segredos iso é impagable...Tiven que descartar á monalisa, non había tanto tempo, e ademais creo que está sobrevalorada. Outra vez será...

Respecto aos meus compañeiros de viaxe, fun co alumnos da escola de idiomas. Eramos 26 pero a xente maja creo que a podías contar cos dedos dunha man...hehe. Inda que eu fun á miña bola con unha compañeira. Había xente ben rara, un tipo andaba todo o rato coa sua rata de peluche que saia dun neceser de "lentejuelas" (???como se di eso) vermellas, poñía enriba da mesa nas comidas, faciase fotos con ela...en fin.

Unha cousa que me raiaba moito é o fanatismo que ten a xente por facer fotos de todo, de todalas formas, ata un caso extremo dunha rapaza que foi ao Louvre e debeu de ver todos os cadros á traves da pantalla da súa cámara, a ver ¿que sentido ten eso? Para iso comprate un cátalogo do louvre que os cadros sairán fotografiados como dios manda! Non hai cousa que mais me aburra que a típica foto de "eu + o monumento" sobre todo en viaxes tan trillados como París e outros sitios que inda que non foramos xa case sabemos como son de forma virtual, non digo que no haxa que sacar unhas cantas fotos pero a xente se pasa...Así que nun intento de rebelion contra iso, fixen esta pequena seleccion de fotos sacadas co móbil dándolle o meu pequeno toque persoal...Agardo que vos guste. un bico!




Baño do aeroporto Charles Degaulle....



Que farían esas gaivotas perdidas nunha fonte de Paris?







Cidadans de A Veiga e o occidente pidem ajuda a Feijoo

Mingo!! Comenta aqui esta noticia, ho!!!!

Oviedo.- La formación política Ciudadanos-Partido de la Ciudadanía ha solicitado al presidente electo de la Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijoo, que ponga freno a la expansión del gallego iniciada por el BNG en la anterior legislatura en diversos concejos de la comarca occidental de Asturias.

En un comunicado, secretario de la Federación Norte de España de este partido, Pablo Yáñez González, señala que municipios asturianos como Vegadeo, Castropol o Figueras vienen sufriendo "la irracionalidad de las políticas nacionalistas del anterior gobierno, que han ido más allá de las propias fronteras autonómicas".

En este sentido, Ciudadanos, que reclama además la derogación de la Ley de Normalización Lingüística en Galicia, pide a Núñez Feijoo "que se comprometa a poner freno de inmediato a este ilógico proceso, que garantice la no intromisión del Ejecutivo gallego en los municipios asturianos"

Asimismo, le emplaza a que "en nombre de las instituciones gallegas, pida disculpas y limpie este historial de bochornosas actuaciones de los nacionalistas del Bloque".

Esta formación asegura haber denunciado "las imposiciones lingüísticas" del Gobierno de coalición entre el PSdG y el BNG en materias educativas y administrativas, y que se mantendrán "firmes" en la exigencia al PP "de que se produzca un cambio radical en esta área".

"No se puede tratar de implantar artificialmente una lengua en una población que ni la conoce, ni la usa, ni tiene ninguna predisposición a ello y consideramos que éste es un ejemplo más del alejamiento de los nacionalistas del principio de realidad y sentido común", añaden.

Ver original aqui

Desenhos galegos com humor

Oi!! Inda botei umhas risas com isto. Aqui vos deixo um blog conheiro cumha escolma de desenhos caralheiros!!!

Como mostra, ai vos vai um par deles:





Se vos gustarom, hai mais aqui:
desenhogalego.blogspot.com

Neste outro vendem camisetas, e os desenhos tamem som conheiros:
www.nicetripgalicia.com

segunda-feira, 16 de março de 2009

Vou mudar de nome.....

As circunstancias obrigam.....


Moito se ten falado da situación sentimental de Feijóo durante a campaña…

Primeiro apareceulle unha enamorada na rede que causou furor despois de ser descuberta a través deste medio, logo a súa nai botoulle unha pequena bronca por dicir que estaba casado con Galicia e Galicia “non lle daba netos“. E agora xa aparece a moza oficial. Un feito que non desminten dende o PP e que aparece publicado en medios afíns. Chámase Carmen ‘Chinny’ Gámir e é xornalista.
Dende as páxinas da web próxima ao PP, Libertad Popular, din que é a “autentica enamorada” de Feijóo e relatan con detalle a relación que manten con el dende hai oito anos. Tamén o xornal Crónicas de la Emigración se suma a falar da noiva do próximo presidente da Xunta asegurando que é unha especialista en emigración. Chinny Gámir acompañou ao líder popular na viaxe que esta pasada fin de semana o levou a Arxentina e Uruguai. Quen a coñece asegura que é unha moi boa profesional e moi comprometida cos temas da emigración.

http://galiciaconfidencial.com/A Noiva de Feijoo


Surrealismo televisivo español

Mirade o que pasou esta fin de semana no "marabilloso" programa divulgativo "Fama! a bailar" de Cuatro...

Fixádevos arredor do minuto 3:40 cando saen as bandeiras... Sonche unhas risas que se lles colase o que se lles colou...

sábado, 14 de março de 2009

TIGER LEAPING GORGE

Segunda entrega de aventura chinesa by mail comunitario:

Hola de nuevo! Aqui llega la segunda entrega de la aventura. Esta va de "deportes de riesgo". Dos dias de trekking por las maravillosas montanhas de Tiger Leaping Gorge que daban paso a un enorme valle con un increible rio. Pero la caminata fue durisima, no se que nivel de trekking seria, pero rozaba la escalada. Cuestas super empinadas, subidas y bajadas rocosas, resbaladizas e interminables a borde de precipicio.

Al inicio nos encontramos con un coreano muy majo que iba solo. Dos chinos nos acompanharon la mitad del camino con su burro solo para ver si necesitabamos descargar peso o ser transportados una parte del camino. Al principio nos parecia exagerado, pero joer, como sabian los cabrones, eran como el pequenho demonio tras la oreja esperando el momento de debilidad maxima, hehe! Al final no utilizamos sus servicios pero no pude evitar darles una propina.

Cuando ya crei enloquecer fue despues de las 28 curvas que aparecian en el mapa, con un sol de carallo encima. Al final del primer dia nos encontramos a una pareja de chinos muy maja y paramos nuestro trayecto en un albergue (son privados) idilico, una cabanha a un precio incomparable con un menu interminable, un cielo estrellado y las mejores vistas de la montanha en nuestras habitaciones. Me dormi con la luz de la luna clara y magica. La cena con nuestros companheros de viaje fue genial, una velada estupenda.

Hay bastantes lugares de descanso por la zona, como chiringuitos o albergues, todos privados. Te reciben con una sonrisa amplia y una taza de te, pero como te sientes en sus bancos sin consumir nada durante mas de 10 minutos ya te ponen mala cara. Incluso hay miradores privados, aunque no se cuanto de legal es eso. Ademas hay que pagar para acceder a ciertas rutas.

Al dia siguiente desayunamos con ganas y continuamos la andadura, por el camino nos unimos esta vez a un ingles y un finlandes majetes. Otras 6 horas de trekking bestiales. Mi hermana y yo somos fatales con el equilibrio y hoy tocaron unas buenas bajadas hasta llegar a pie de rio, pasando por cascadas y demas.
La vuelta fue tremenda y yo ahora tengo un tobillo que flaquea. Cruzo los dedos para que no sea nada, porque este es un viaje de pateada pura y dura.

Aun asi merecio la pena, el lugar era increible, no es por desmerecer a las Islas Cies y por ello, junto a ellas, constituye el lugar natural mas bonito en el que haya estado. Cuando suba las fotos a facebook os aviso!!!
Volvimos hoy al pueblo de Lijiang y manhana vamos a Dali, otra ciudad similar, preciosa pero muy turistica.

Ya os cuento. Un besito gigante!!!

LIJIANG

Boas a todos! Pego aqui co vosos permiso un mail comunitario para que sexades participes do paso a paso da minha aventura chinesa! Perdonade que non estea na nosa lingua patria pero aforro tempo sen traducilo. Aperta a todos!

Hola locos! Estoy en un pueblecito llamado Lijiang. Es muy
tipico y turistico pero es como estar en una postal
viviente, un cuento de hadas de ojos rasgados. La zona vieja
es toda empedrada y con tejaditos super cucos, y jardines
con arroyos y flores para perderse. Me recuerda mucho a
Vencecia, es un pueblo lleno de canales!
Los chinos son muy calmaditos, ordenados, respetuosos... de
caos nada, todo lo contrario a Egipto o la tan comentada
India.
Por ahora nos estamos encontrando algunas costumbres raras,
como la de escupir en todas partes, tirando de la flema con
fuerza, como si tal cosa. Los meaderos son los de cuclillas,
y a veces estan al descubierto, sin puerta. Los buses tienen
camas, parecen una comuna hippi con colchones. Y no nos
entienden ni papa, ni gestos ni hello, solo en sitios muy
turisticos.
Hay muchas cosillas bonitas para comprar, de hecho, como
no, mi hermana esta que no para.
Nos hemos quedado en un hostal de jovenes, hemos hecho la
colada y todo. Hay buen ambiente, con saloncillo agradable
con musica chill out.
Manhana partimos hacia unos canhones haciendo trekking con
lago y todo por zona boscosa y ya nos quedamos a dormir alli
en una cabanha. Hoy nos encontramos a unos madrilenhos y nos
dijeron que estaba muy bien el sitio.
Aqui no hay muchos occidentales, la mayor parte del turismo
de este pueblo es chino.
La mitad del viaje la haremos por pueblos pequenhos o zonas
preciosas de la naturaleza, luego ya nos meteremos en las
megalopolis como Shangai, Beijing, la Gran Muralla, Xian y
sus soldados de terracota...
Ah! Uno de estos dias voy probar a ver si me acuerdo a
andar en bici y asi darme unos paseos, que no al pillo desde
mis 7 anhos cuando me rompi la pata, hehe.
Ah, y sigo con el suenho descontrolado, sera el jet lag,
pero no he dormido ni una sola noche bien y eso que me caigo
del suenho. A ver hoy... tal vez vayamos a un concierto con
instrumentos tipicos que ya estan en deshuso!

Bueno, ya os seguire contando. Espero que esteis felices
con vuestras vidas. Yo me despido de vosotros viendo a un
gatito en un tejado, a la luz de un farolillo chines y con
musica de Frank Sinatra de fondo del ciber, hehe! Cuidaros,
guapetones y sed felices!!!! Os quiere.

Cris.

sexta-feira, 13 de março de 2009

Voume a Paris esta fin de semana!!!! mañanita mismo Har har

Si pasa algo interesante, que agardo que sí, xa vos contarei....A volta xa lle botarei un ollo a eses videos que colgaches Chini.

Un saudo!

quinta-feira, 12 de março de 2009

OVNI

Boas rapaces.

Parece ser que esta habendo nos ultimos anos e meses umha oleada de desclasificaçons por parte de numerosos governos occidentais dos seus arquivos sobre OVNIS. Canada, Dinamarca, Espanha, Reino Unido.... O total dos casos desclasificados e publicos poderia ja sumar centos de miles de casos documentados. Isso sem ter em conta paises como China ou Russia ainda nom abrirom as suas caixas..... Podedes imaginar o que eses podem ter ai, cos seus imensos territorios....

Alguns "cospiranoicos" estam perplejos por esta oleada gubernamental, e falam dumha "preparaçom das masas" ante um futuro evento.

Bom, nom sei. O caso e que o fenomeno OVNI existe, e hai moita merda ridicula no medio, pero algumha outra e bem bem seria e tem moita credibilidade. Se os verdadeiros OVNIS som producto extraterrestre ou cousa de humanos com tecnologia diferente a convencional nom sei....

Este video (em varias partes) vi-no onte e deixou-me alucinado. E sobre o famoso Caso Manises, moi bem documentado e com multiples testigos. Persoal arereo, civil e militar. E um pouco largo, aviso, pero merece a pena. Polo visto, agora que os governos se abrem ao publico, se podera saber muito mais sobre o resto dos casos, que som moitos, moitissimos.

1a parte:


2a parte:


3a parte:

Feijoo recibiu un par de multas de tráfico nos últimos anos... polo seu Audi!!!

Noticia aparecida em Público.es e comentada em chuza.org

Feijoo recibiu un par de multas de tráfico nos últimos anos... polo seu Audi!

quarta-feira, 11 de março de 2009

Over The Hills And Far Away...

Bueno, vou a seguir na miña liña de publicar frikilladas. Últimamente teño unha época de rememorar a etapa heavyrula que vivin na adolescencia gracias ao meu irman maior que gostaba de por a musica heavy a toda potencia e era inevitable de escoitar. Así coñecin aos míticos grupos como Kiss, AC/DC, Iron Maiden, Metallica, Whitesnake,Queen...etc Daquela non era unha música que me gustara especialmente, pero agora redescubrindo temas vexo que hay cousas que me gustan e ademais, despois de un par de decadas soterradas,transportanme directamente a adolescencia e a un sentimento superchulo: ese momento no que estás descubrindo un montón de cousas novas e que hai un mundo ahí fora por conquistar. Escoitar de novo esta música conéctame con esa ilusión "adolescentil" que desgraciadamente vaise perdendo cando nos facemos adultos e vemos que non conseguimos o que queriamos, ou que o mundo e as persoas non son como nos imaxinabamos, nin como nolo vendían nas peliculas...Snif, faime rexuvenecer e entón me pregunto, estarei pasando a crise dos 30? Hehe.

O conto e que redescobrin este tema épico-rockeiro de Gary Moore (un guitarrista irlandés de renome)con claras influencias celtas, e a letra recordoume de pasada a "Na loita".Haha.

Así que vouvos deixar os videos e a letra para que lle botedes un ollo, pode gustarvos ou parecervos hortera, pero apeteciame compartir esto con vos:

Over The Hills And Far Away

They came for him one winter's night.
Arrested, he was bound.
They said there'd been a robbery,
his pistol had been found.

They marched him to the station house,
he waited till the dawn.
And as they led him to the dock,
he knew that he'd been wronged.
"You stand accused of robbery,"
he heard the bailiff say.
He knew without an alibi,
tomorrow's light would mourn his freedom.

Over the hills and far away,
for ten long years he'll count the days.
Over the mountains and the seas,
a prisoner's life for him there'll be.

He knew that it would cost him dear,
but yet he dare not say.
Just where he'd been that fateful night,
a secret it must stay.
He had to fight back tears of rage.
His heart beat like a drum.
For with the wife of his best friend,
he spent his final night of freedom.

Over the hills and far away,
he swears he will return one day.
Far from the mountains and the seas,
back in her arms again he'll be.
Over the hills and far away.

Over the hills and,
over the hills and,
over the hills and far away.

Each night within his prison cell,
he looks out through the bars.
He reads the letters that she wrote.
One day he'll know the taste of freedom.

Over the hills and far away,
she prays he will return one day.
As sure as the rivers reach the seas,
back in his arms again she'll be.

Over the hills and far away,
he swears he will return one day.
As sure as the river reach the seas,
back in his arms is where she'll be.

Over the hills and far away,
she prays he will return one day.
As sure as the rivers reach the sea,
back in her arms is where he'll be.

Over the hills,
over the hills and far away.

Over the hills,
over the hills and far away
.

O video e un chisco cutre, ten o seu tempo o pobre, creo que unhas imaxes tipo Brave heart quedarían millor, pero o que mais coña me fai e que nalguns planos o Gary Moore recordame a Gustavo o "Colega" de Gondomar de Gonzalo,sí, sí, o friki cinéfilo-científico que fixo historia e agora traballa alí como tecnico de cultura, hehehehe.



Nesta version máis moderna feita por outro grupo e cantada por unha fermosa damisela, o video é un chisco millor, mais eu prefiro a orixinal de Gary Moore. Pois nada que vos aproveite.



Un saudo.

domingo, 8 de março de 2009

Simulacro de TV´s portuguesas em Galiza

Que bom!!! Eu escachei....

sábado, 7 de março de 2009

MALOS Y COBARDES (J.H. Cifuente dixit)

Perdoade a cita en español a Celtas Cortos, pero é que o refrán desa canción cantando con carraxe hai días que me fai moito ben como laxante (é dicir, para cagarme en todo)

Malos y cobardes, malos y cobardes.
Rompen ilusiones y son insaciables.
Malos y cobardes, malos y cobardes.
No serán felices y ellos bien lo saben


Ou en versión "celsoemiliana"
[...] patufos desleigados,
pequenos mequetrefes sen raíces [...]


O conto é que entre as primeiras medidas do novo goberno "do pobo" (popular) van estar as relacionadas con esa perversa imposición do galego ("alabadosealseñor") da que o novo goberno "do pobo" (popular) nos vai liberar ("deamosgraciasadiós").

O conto é que unha dentro de todo ese debate "vil-lingue" (merda, parezo Jimenez Los-demonios con tanto adxectivo malintencionadamente modificado)... volvo ao rego.... dicía que nese suposto debate merdento, unha das teimas dos Bilingües e demáis tropa era que o famoso decreto do bipartito obrigaba a como mínimo impartir o 50% das asignaturas en galego.

Pois ben, os "malos y cobardos", patufos desleigados, pequenos mequetrefes sen raíces que din que van solucionar iso, xa tiñan aprobado exactamente o mesmiño cando estaban no goberno (co axente 009 de vicepresidente):

O Plano de Normalización lingüística aprobado daquela (en 2004) co apoio do PP dicía entre outras cousas que tanto “na educación primaria” coma “na educación secundaria obrigatoria” e “nos bacharelatos”, as autoridades educativas están obrigadas a “garantir que, como mínimo, o alumnado reciba o 50% da súa docencia en galego”.

É dicir, os malos e cobardes, son tamén maliciosos mentireiros incansábeis!

sexta-feira, 6 de março de 2009

BILINGUELA

Continuando a saga que inaugurou o sr Oishu:


Humor....hai que tomar a vida com humor...

FEIJOONETA


quinta-feira, 5 de março de 2009

Dareiche das boas

“Hoy me cago en todo,
Pero me cago en todo con amor”
Andrés Calamaro



hoxe cuspo e non é sangue
negra sombra afástate pretérita
saúdote vida enxérgote mórbida
arredo de min o cáliz de músculo artrítico

osamenta
sabor a menta
non laves os dentes de bicileta críptica

anano xigante xigante anano e cabezudos
arrolo de risa escacho co medo
hostia pueblo e o can e o ghato

impúber tolemia exterior con vistas sabor chocolate

xa vin esta película

Non
Creo
En
deus

infames ateos pasean amargos mascotas risibles de sal e cenoura
lustros infernos celebran engorde capítulos certos con naipes e frouma
crepúsculos ambiguos atenden por nomes incertos
cando acendo o ventre xordo que me prestan os imbéciles

El voto de izquierdas es muy crítico, muy puñetero

Aqui vos deixo outro artigo que de verdade merece a pena ler, de Fermin Bouza, um catedrático de Sociologia galego na Complutense de Madrid. Apareceu em La Opinion de Coruña. Penso que nom vai a deixar a ninguem impassivel. (Corto e colo o artigo nos propios comentários. O artigo original pode ser atopado em La Opinion: Fermín Bouza: ´Hay un 25% de gallegos que son más radicales que el BNG´)

Alguns extractos:

"No desmentir los infundios -porque fueron verdaderos infundios del PP, a través del ABC, sobre todo, y de La Voz de Galicia-, no intervenir en una campaña negativa deja al que la hace el poder fáctico sobre el discurso del público. La única forma de combatir una campaña negativa es defendiéndose de las imputaciones y contraatacando y, si es necesario, con la misma negatividad."

"El voto de derecha, en general, salvo ocasiones extraordinarias, es un voto muy concesivo hacia sus líderes, les perdona muchas cosas. Es un voto muy fiel. El voto de izquierdas es muy crítico, muy puñetero, muy exquisito. Ahora han fallado los exquisitos, 100.000 exquisitos."

quarta-feira, 4 de março de 2009

Extra, extraa ! !.


Pois iso. Ana mais o menda casamos en semtembro. Na vispera do meu aniversario. A celebración vai ser moi familiar. Non gostamos, e non podemos facer un grande evento. De todos xeitos faremos outra celebración con tod@s vos. Ainda que non o demostremos moito témosvos en moi alta estima. (A familia non se elixe, os amigos si). Como puxen por aí ímonos a vivir a A Baña (nun par de meses) esperamos as vosas visitas.. de media hora ou dunha semana. E pouco mais.. o debuxo e de Ana, é a base da invitación.

A reflexionar II: ¿Fue tan malo el bipartito?

Opinion de Jose Luis Gomez, director de Xornal de Galicia

Al PSOE le sucedió algo muy curioso con el tripartito que presidió el socialista Fernando González Laxe (1987-89). Le dedicó más atención Manuel Fraga que los propios socialistas, que renunciaron a poner en valor aquel gobierno y sus resultados del 89, a pesar de ser los mejores de la historia, con 28 escaños. Es una de esas grandes contradicciones de los socialistas gallegos, capaces de mezclar mezquindades personales con situaciones como la descrita.

Aquel gobierno, en apenas dos años y medio de gestión, creó las universidades de A Coruña y Vigo; dejó huella, con grandes obras, en las principales ciudades de Galicia, y asentó varios pilares legislativos de la autonomía. Consciente de sus valores y, sobre todo, de su estrategia de fondo -con el tiempo captada por el historiador Xosé Ramón Barreiro-, Fraga demonizó en más de una ocasión al tripartito de Laxe, sin que éste fuese reivindicado por el PSOE, partido que a partir de entonces siempre obtuvo peores resultados, de la mano de Antolín Sánchez Presedo, Abel Caballero y Emilio Pérez Touriño. La política es así. Así de cruel, claro.

A Laxe le queda el consuelo de que aún hoy los socialistas de base le aplauden más que a otros dirigentes; de ahí que -para difuminarlo- ya no le inviten a dar mítines, como sucedió en la estrepitosa campaña ¿presidencial? de Touriño, quien tampoco supo reconocerle ni a él ni a Fraga ni a Albor un verdadero estatus de ex Presidente.

¿Le pagará ahora el PSOE a Touriño con la misma moneda? Leyendo las primeras reacciones de algunos socialistas, no habría que descartarlo, ya que más de uno se le ha tirado al cuello. Peor aún, de la autocrítica de Touriño comienzan a desprenderse más razones para no haberle votado que para lo contrario, lo cual tampoco tiene sentido, ya que ni el bipartito lo hizo tan mal ni son tan pocos los gallegos que avalaron su gestión. Sin contar los votos del exterior, nada menos que 750.000 gallegos respaldaron en las urnas al PSOE y al BNG, solo 10.000 menos de los que eligieron las papeletas del PP.

La Xunta de Touriño comunicó mal -muy mal- pero, del mismo modo que pasó con la de Laxe, seguramente llegará un día algún historiador que la pondrá en valor, no por su desastrosa campaña, sino, por ejemplo, por sus líneas de trabajo en defensa de lo público. Una cosa es que la prensa amarilla y la de derechas centren toda su atención en el Audi de Touriño y otra distinta que los analistas rigurosos reparen en la estrategia política de fondo del PSOE y el BNG.

Sin convertir el bipartito de Touriño y Quintana en un paradigma -no es eso, no es eso...- sí se pueden encontrar aspectos positivos en sus casi cuatro años de gobierno, como el urbanismo y la ley de los 500 metros, el banco de tierras, el desarrollo energético en clave gallega, la recuperación de la sanidad pública, la internacionalización de la cultura o las normas del habitat y los planes de vivienda. ¿O no?

terça-feira, 3 de março de 2009

A reflexionar I

  • Artigo de opiniom de Camilo Nogueira: Dura aprendizaxe. Ver os comentarios que hai debaixo. Alguns, interesantisimos...

Polit Buro

Quintana someterá a súa continuidade á "reflexión" do consello Nacional, que "reorientará obxectivos"

La Coz titula "El Consello Nacional decidirá el futuro de Anxo Quintana"

Este e o cheiro do Bloque ao que me referia. Os que manexam o cotarro no bloque, os verdadeiros responsaveis som os que de verdade deveriam deixar o posto, DIMITIR!!!.

Quintana, per se, fixo-o bem. Moi bem, moito milhor que o Paco Rodriguez quando saia no congreso chorando polos "caminhos de ferro"

Eu, se o Bloque nom desaparece como tal e se refunda o galeguismo NOVO de esquerdas e outro de centro-dereita nom o volto apoiar na vida. E isto nom significa para nada que renuncie as minhas ideias, mais todo o contrario. Hai certas cousas que levam lastrando o nacionalismo e ja vai sendo hora de corregi-las.

Ver aqui umha interersante entrevista a Antom Losada. Ver as referencias que fai aos da UPG. Cada vez que escoito UPG vem-me a cabeza Fuxan Os Ventos. "Se nom tedes sachos traeremoolos nooooos, arados de ferro e carros com bois, E caaaarros com booois, e caaaarros com boooois, se nom tedes sachos traeremolos noooooos"

segunda-feira, 2 de março de 2009

HOXE É O PRIMEIRO DÍA DO RESTO DA NOSA HISTORIA

Grande verdade. Todo recomenza, pero non do mesmo xeito. Panta rei

Desolaçom...pero mañá hai que reaxir

A vida segue. E haberá máis batallas. O que non se pode facer é seguirlles o xogo e dalo todo por perdido. Precisamente todo o contrario: se esta vez se empregaron tan a fondo é porque viron a potencial magnitude do contrincante. Esta vez saiulles ben, pero que lles saia ben máis veces depende de nós, non deles. É a nosa responsabilidade que isto non ocurra novamente, e para iso cómpre intelixencia, pragmatismo, tenacidade e constancia. Xa asumides que non temos iso? Xa vos desmotivou como fixo nestas eleccións con moitos votantes? Alguén cometeu a inxenuidade de esquecer como é o PP, e o que está disposto a facer polo poder? Queredes que consigan o efecto que están buscando?

Hai unha anécdota de Edison, o inventor da bombilla incandescente. Seica tivo que ensaiar 1000 veces antes de conseguila. O pensamento convencional establecería que fracasou 1000 veces. El afirmaba que descubriu 1000 xeitos en que non se podía fabricar unha bombilla.

Nesta campaña gañaron a batalla da axenda mediática e a das ideas. O que non poden é gañar tamén a da moral, non mentres queden batallas por librar, e quedan moitas...

Aos desencantados... I

Agardo que os que estaban desencantados co resultado da lexislatura, agora estean encantados co resultado destas eleccións.

domingo, 1 de março de 2009

Desolaçom

Polo visto os galegos premiarom aos ¨honrados, defensores do pais e da sua cultura, anticaciques e aos do jogo limpo¨.

Parabens a La Voz de Galicia. Demostrou que tem moito, moito poder.

Assi somos. Vou dar umha volta e tratar de esquecer toda esta merda....