terça-feira, 8 de junho de 2010

Deixouno dito don Mario (post latinoamericano con deberes)


Mario Orlando Hardi Hamlet Breno Benedetti Farrugi, Mari Benedetti, foi un escritor, xornalista, crítico de teatro, profesor e intelectual uruguaio que viviu entre os anos 1920 e 2009. Debido ás súas conviccións políticas, viuse enviado ao exilio en 1973, debido ao golpe militar que instaurou unha dictadura no seu país. Lonxe do seu país e da súa esposa, non volvería a Uruguai até 1993. Na súa obra poética , o compromiso -político, vital- está moi presente.

"No te quedes inmóvil
al borde del camino
no congeles el júbilo
no quieras con desgana
no te salves ahora
ni nunca
no te salves
no te llenes de calma
no reserves del mundo
sólo un rincón tranquilo
no dejes caer los párpados
pesados como juicios
no te quedes sin labios
no te duermas sin sueño
no te pienses sin sangre
no te juzgues sin tiempo

pero si
pese a todo
no puedes evitarlo
y congelas el júbilo
y quieres con desgana
y te salvas ahora
y te llenas de calma
y reservas del mundo
sólo un rincón tranquilo
y dejas caer los párpados
pesados como juicios
y te secas sin labios
y te duermes sin sueño
y te piensas sin sangre
y te juzgas sin tiempo
y te quedas inmóvil
al borde del camino

y te salvas
entonces
no te quedes conmigo."


7 Comments:

O'Chini said...

A mim moito me prestam os teus comentários -de texto- Poldow!! Desgranando polo miudo e centrando o asunto. E o digo sem recochineo!! Dá-lhe ás teclas, meu amigo!!

Bem bonita e profunda a poesia... mas, vem a dar-nos a razom, nom? Nesta vida nom hai que ser conformista....

O'Poldow said...

Laurentii! Qu'est-ce que tu fais a cette heure-ci no ordenador? Vánseche escapar os rabaños de neutrinos! :D Deille outro xeito ao post, máis serio. Obrigado polo encomio. Agora vou pór os deberes ;)

O'Chini said...

Tou preparando umha conferéncia sobre cousas que nunca vim...hehehe....

O'Poldow said...

Yes! Ou como dicía Facundo Cabral mentando á madre Teresa de Calcuta (sic.): "hai que dar ata que doia". "Hailles que dar até que lles doia!"...
DEBERES DE CASA:
1) A quen lle di Benedetti que non quere que queden con el? 4 puntos
2) Fai un comentario de dúas páxinas en times new roman sobre a métrica do poema. Rómpeo e sai a xanela do teu cuarto en Madrid, Compostela, Lisboa ou o Porriño e recita o poema "a gorge déployée" 5 points
3) Cordial abraço de 1 punto (filipino)

O'Poldow said...

Pois que che saia pintiparada, a conferencia! Un abrazo noctívago!

Gonzalo Amorin said...

Fermoso poema caro Poldo, sempre em pê!

O'Chini said...

Eu já encontrei pr fim a métrica e já medim o poema:
7 cm de lado e 25 de largo en firefox.
ando a buscar o resto, que moito me emosiona ghanhar pontos....
e depois poderei canjea-los por umhas cervejas, ou?