segunda-feira, 31 de maio de 2010

Crónica de umha desgraça.

Estou agora no parque, acabamos de chegar de umha intervençom. O 112 chamou-nos por um desses avisos dos que te deixam frio. Informam-nos do envorcamento dum tractor com um atrapado, na paróquia de Lougares no concelho de Mondariz. Equipamo-nos e saimos tam rápido como podemos, em menos de dous minutos estamos em caminho. Antes de arrancar consultamos o mapa, Lougares umha das paróquias mais alonxadas do parque, com uns muito complexos accesos. Fai umha calor abafante, hoje tam só somos tres e eu estou no posto de bombeiro 1, à vangarda do trabalho. Vou só no camiom, pola emisora o cabo informa-me que se confirma o atrapamento, um home maior está baixo o tractor, vam em caminho a ambulância mais o helicóptero do 061 com base em Ourense. O caminho fai-se interminável, eu vou na BNP (Bomba Nodriza Pessada), nom lhe dou seguido o ritmo à BUL (Bomba Urbana Ligeira), fago que tenham que aguardar por mim. Continua a chegar-me informaçom pola emissora mentras tento ordear o protocolo de actuaçom na minha cabeça: colher os coxíns pneumáticos, colher botelha de ar, colher maneral... nom te esqueças de por as luvas de latex pòr baixo das de intervençom. Nom da-mos à primeira com o lugar do sinistro, levamos já mais de meia hora de caminho, com as sirenas sem deixar de soar, abrindo passo entre a gente. Chegamos ao lugar, umha morea de gente se arremuinha por um caminho que baixa desde a estrada. Saio do camiom correndo, comprovo que vou bem equipado. Parte de aquela gente, chora, berra, ergue os braços ao ceu, algúns miram para nós, umha rapariga, com os olhos esbagulhados achega-se-nos berrando: "Para que vides agora!! Para que!!!" Bota as mans à cara mentras outro rapaz tenta consola-la. Miro para o meu cabo, tem olhos cheos de bágoas, miro para o meu outro companheiro, está calado, miro para o corpo do home já fóra dos ferros. Umha saba enrugada insinuava a presença da morte. Morrera, morrera case no acto. Os vezinhos com a Guarda Civil, conseguiram saca-lo, mas para nada. Nos mentras polo caminho. Mui longe de aquel lugar de Lougares, concelho de Mondariz, a mais de meia hora de poder salvar-lhe a vida a aquel home.

sexta-feira, 28 de maio de 2010

Este si que reparte rápido...caghonatós!!!!

Nom sei que arte marcial é, nom sei a quem está ensinando... cousas que se encontram por internete....

Rapidinho este tipo, nom? Uff...

TV3 - Polònia - Rajoy e Aguire a incitar a umha greve geral

Já se sabe como vai isto do humor, algumhas verdades polo médio vam indo....

Un tenente coronel "irritado e insultado" polo centralismo español.

Pois mirade que surpressa!! Nunca aguardei chegar ver cousa tal! Vaia!

Antoni Vila Aliana, alto oficial do exército español, explica por que votará "si" á independencia no referendo que esta fin de semana celebra Sabadell.


"Irritado, decepcionado e insultado polo mal trato que recibimos os cataláns". Así afirma sentirse Antoni Vila Aliana, tenente coronel do exército do aire, durante unha entrevista en vídeo co diario catalán Vilaweb.

Na altura dos seus 61 anos, e membro do exército desde os 16, Vila Aliana reside na actualidade en Sabadell, a quinta cidade en canto a número de habitantes en Cataluña, e que esta fin de semana terá a súa quenda no camiño de referendos que organiza a plataforma cidadá Coordinadora per la Consulta.

Falta de respecto pola identidade catalá
"Sufrimos a humillación do centralismo español", analiza o militar que, especializado na reparación de compoñentes de avións e helicópteros, ten viaxado co exército español por diversos destinos en todo o mundo, incluído Iraq, Somalia ou Afganistán. "Esta xente de España, de Salamanca, Burgos, Soria, Segovia, Ávila, estes centralistas están aínda no século XIX, e algún mesmo na época dos reis católicos", di Aliana e engade: "Pagamos impostos que van parar a España, e o mínimo que podemos pedir é que nos respecten e que respecten a lingua, o catalán, a nosa lingua materna".

Na súa opinión é xustamente esa falta de respecto unha das cousas que contribúe en Cataluña ao ascenso do independentismo nos últimos anos. "Este independentismo é porque os cataláns estamos moi enfadados con España polo maltrato que hai", di. Ao fío, comenta que ten atopado "comprensión" respecto das súas ideas dentro do exército: "Agora saben que España é diversa", mais apunta, "hai quen querería que todo fora España e en castelán, e iso non pode ser".



http://www.vieiros.com/nova/79745/un-tenente-coronel-irritado-e-insultado-polo-centralismo-espanol

quinta-feira, 27 de maio de 2010

Como num conto de Cunqueiro, a Galiza está sentada sobre um tesouro e nom o sabe

Magnífica entrevista a Elias Torres no Portal Galego da Língua.


"O professor da USC salienta a condiçom da Galiza como origem da língua comum da Lusofonia, o qual somado à nom existência de umha relaçom colonial com o resto de países, poderia converter o nosso país «num magnífico ponto de encontro, de acolhimento e de simpatia cultural»"


O resto do texto, e o video podede-lo encontrar aqui.

http://www.pglingua.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2443:elias-torres-lpodemos-ser-um-magnifico-ponto-de-encontror&catid=28:carvalho-2010&Itemid=84

LOGO DE PERMANECER VARIAS HORAS DETIDO En liberdade un concelleiro do Partido Socialista de Euskadi que lle chamou “chupóns” aos príncipes españois

Entom nom havia liberdade de expressom no Estado espanhol!!!


Luís Méndez Gallego, un veterano militante do Partido Socialista de Euskadi, quedou en liberdade despois de permanecer varias horas detido por terlle chamado "chupóns" aos príncipes españois. Os feitos tiveron lugar este martes pola tarde en Bilbao cando Felipe de Borbón e Letizia Ortiz participaban nunha entrega de premios.

Méndez Gallego, concelleiro socialista no municipio de Berriz, berrou consignas contra a comitiva real ("Abaixo a monarquía") e foi detido pola Ertzaintza por non obedecer aos axentes que lle pediron que estivese calado.

Segundo o diario Deia, Méndez gallego, colaborador en diversos medios de comunciación vascos, “é un coñecido militante socialista á antiga usanza e con moi arraigados sentimentos republicanos”. O edil tamén lidera unha asociación de traballadores autónomos en Euskadi.

quarta-feira, 26 de maio de 2010

Intervençom dum eurodiputado francês no Parlamento Europeu

Magnífica intervençom. Verdades como punhos sobre Grécia.
Oxalá algum dia todos sejam assi no Parlamento Europeu.

David Fonseca

Aquí vos deixo a música deste artista Portugués que está causando furor ( e tamén por aí, pois a semana pasada estivo na sala Capitol).Para o meu gusto, fai unha música e uns videos moi chulos. Mírade algúns deles! ;)








terça-feira, 25 de maio de 2010

Um estudo aponta a que a competência por ganhar mais dinheiro e resultar atractivos explica a reducçóm da esperança de vida masculina

Pois já sabedes, para viver mais é melhor nom estresar-se...hehehe...

http://www.xornal.com//artigo/2010/05/25/sociedad/competicion-sexual-aumenta-mortalidad-masculina/2010052513202900615.html

Aquarius vs. Carpideiras

...cecais o mellor anuncio portugués do 2010:

segunda-feira, 24 de maio de 2010

Ter um filho porreiro, e os falsos amigos do português

Baixo este título tam espectacular e talvez críptico, aqui vai umha pequena lista de falsos amigos que existem entre o galego-português e o castelhano ou o galego castelhanizado*...hehe...alguns deles vividos por nós dalgum ou outro jeito...

*O galego des-castelhanizado ainda mantém o significado original. Alguns de vós até poderedes lembrar algum exemplo dos avós....


Pois ai vam: em Portugal o INEM tem umha frota de carros (e helicópteros) de emergência.
- "Pisa a fondo e pom a sirena, encontramos um trabalho"....hehehe... É normal ver por Lisboa (e o resto de Portugal) ás emegências do INEM.


Bom, o Instituto Nacional de Emergências Médicas adica-se a outras cousas!


Se che dim que "tens um filho porreiro!" -> Tes um filho "guai"

Se quando ides visitar um piso de aluguer vos dim "Se não gostades dos móveis avisai e os tiramos" -> o que querem dizer é que retiramos e guardamos os móveis, nom que os deitam no lixo. (Deitar é diferente de tirar...isto tamem é em bom galego!!!)

"A sua mulher é espantosa" -> Fantástica

"Tens um gosto muito esquisito" -> Moi extranho, moi raro.

"Botamos uma corrida por fora?" -> Botamos umha carreira por fora?

E as que nom lembro...

Pois a miña opinión é...

que tal e como están os posts agora no blog non invitan a súa lectura, todos resumidos en titulares. Creo que mola ver dun vistazo cal é o contido...se hay un video é que pinta ten, se é moi longo ou non...Tal e como están agora, dame sensación de acumulación, de que hai que ir abrindoos para ver o que hai; vale parece un traballo chorras, pero dado a acumulacion e saturación de información (facebook, mail, blog) facilitan as cousas...


Pois ahí esta esta pequena crítica, ¿Vos que pensades?

"There are several ways to love Galiza", ou "Hai varios gheitos de amar a Ghalicia" ou "La maté porque era mía"

Na dirección que deixo a continuación poderedes atopar un artigo do profesor Beiras, publicado onte no xornal GaliciaHoxe. A "algúns badocos de vila podre", concretamente a un que "pariron no soberbio cimo duns peares" proeríalle o corpo enteiro se fose quen de o ler...

http://www.galiciahoxe.com/opinion/gh/there-are-several-ways-to-love-galiza-ou-hai-varios-gheitos-amar-ghalicia-ou-mate-porque-era/idEdicion-2010-05-23/idNoticia-550218/

III Jornadas da História da Galiza


Neste 2010, em que se completam os 1600 anos do nascimento do Reino Suevo da Galiza, as diversas conferências das Jornadas de História da Galiza em Ourense, que decorreram na recém passada segunda quinzena de abril, estiveram voltadas para o fomento da reflexom e da crítica.

  • Dia 15, quinta-feira, Xan Leira: Galegos en Lisboa, a histoiria xamais contada (documentário).
  • Dia 16, sexta-feira, Anselmo L. Carreira: Historiografia e fontes medievais.
  • Dia 17, sábado:
    • às 10h00, Artur Alonso Novelhe: Um mundo em mudança. G-21 A Galiza no s. XXI.
    • às 12h00, Xulio Pardo de Neyra: Internacionalismo e cultura galega no último milénio. Arte, literatura e projeto didático.
  • Dia 22, quinta-feira, Camilo Nogueira: O tempo político dos trovadores.
  • Dia 23, sexta-feira, Manuel Diaz Regueira: O Labirinto Atlântico.
  • Dia 24, sábado:
    • às 10h00, Carlos Solha: O Monte do Seixo a montanha mágica (documentário).
    • às 12h00, Victorino Pérez Prieto: A figura de Prisciliano.

Podedes encontrar os audios das palestras e seguir as apresentaçons (pdf) aqui:

http://www.pglingua.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2349:reflexoes-a-partir-da-historia-da-galiza&catid=8:cronicas&Itemid=69

domingo, 23 de maio de 2010

Reimundo Patiño


Preparando unha conferencia que versa sobre Novoneyra, dou con imaxes do insigne Raimundo Patiño, o pintor do Grupo Brais Pinto -de intelectuais galegos residentes no Madrí dos anos 50's- con nome de película de vaqueiros. Aquí un aquel deste.

sábado, 22 de maio de 2010

A España do pasado.

Para os que queirades conhecer um chisquinho mais da nossa história lede este pequeno artigo do Sr. Nogueira, merez a pena.


Por Camilo Nogueira em Vieiros.

O Presidente do Governo Galego ven de afirmar que a nova caixa galega é “unha vitoria sobre a Galiza do pasado”. Non é inapropriado calificar a fusión de vitoria, vistos os condicionamentos impostos polo Governo estatal e o Banco de España e a morea de despropósitos previos, desde querer integrar a Caixa Galicia na doente Caja Madrid a pretender a participación de Caixanova nun remexido peninsular con cabeza no Manzanares. Mais Alberto Núñez Feijóo tería que esclarecer o que é para el significa a Galiza do pasado, por que todo semella que o atribuido ao noso país é o retrato ideolóxico da España que se resiste a desaparecer.

Se se refere aos localismos provinciais, tan aducidos con simpleza inaudita polos que pontifican acerca da esencia particularista do carácter galaico, non debería descoñecer que a criazón das provincias en 1833 foi obra da monarquía Borbon, previa destrución da Xunta do Reino de Galiza que ainda con competencias mui reducidas refletía a unidade do pais. As provincias foron estabelecidas para dividilo, obrigándoas a unha relación directa con Madrid, tendo Lugo a mesma relación con A Coruña que a que pudera manter con Almería, e Pontevedra con Ourense como con Burgos. O Presidente do Governo Galego non pode descoñecer que o Partido Popular é agora mesmo o principal defensor da permanencia dese arcaismo decimonónico, mesmo en rivalidade co Estado das autonomías. Para explicar a desentendimento entre A Coruña e Vigo é bó lembrar que a unión por ferrocarril das dúas cidades non se producíu máis que na década dos cuarenta do século pasado, sesenta anos depois de seren atadas a Madrid, e que a liña Ourense-Santiago tardou ainda até final da década dos cincuenta, cando xa nacía a Comunidade Europea, en termos históricos onte.

Se coa expresión utilizada quer denotar ao país dos caciques engordando o que forma parte do arsenal tópico sobre Galiza, ten que saber que o sistema que propiciou esa figura foi a monarquía liberal-caciquil, na que todo dependía da decisión do monarca que nomeaba libremente ao Presidente de Governo de turno, respónsábel de organizar as correspondentes eleicións fraudulentas, beneficiando na ocupación das cadeiras parlamentares aos prohomes que en cada momento contaban co favor do Poder´. Manténdose durante case un século, tal entramado non pudo ser superado definitivamente coa Segunda República por causa do levantamento militar, sendo espantosamente agravado coa Guerra Civil e a Ditadura. Non pode, en todo o caso, atribuir todo iso ao que alcuña como a Galiza do pasado sen asumir que a súa formación política, governando durante a maior parte do tempo desde a apertura do Parlamento de Galiza en 1981, apañou todo o poder institucional necesario para estabelecer unha nova estrutura territorial e para erradicar os comportamentos que perduraban após tan turbulento pasado.

De non tivermos a experiencia das achacías que definiron até hoxe a acción do Governo do Partido Popular, bastaría coas declaracións feitas polo seu Presidente a propósito da fusión das caixas para deducir que a visión de Galiza que ten en mentes non é allea á conceición nen compreensiva nen pacífica do Estado español como nación única, a da España do pasado que tan negativamente o inspira.

Silêncio, que se canta o fado.

Inspirado polo último video que postou Gon, desses que chegam ao fondo, aqui vai este...um clásico que em verdade nom decepciona (polo menos a mim nom!)

O fado renace, se é que algumha vez morreu.... Que luxazo, emociona... sobre todo vé-lo em directo... Os que venhades por aqui já o veredes, impresiona a preséncia dos fadistas, impresiona a música das guitarras portuguesas...impresionam sobre todo as letras....simpels pero fondas.... A TV e a rádio, os CD´s, youtube nom se acerca ao que é o fado em vivo. Pero aqui vai um intento....



- Obrigado Manolo por ter encontrado este video!

sexta-feira, 21 de maio de 2010

Glory Lake and Bilingual Puerto Rico, yeah!!

Alucinante ver como alguns defendem noutros lares o que para Galiza rejeitam. Com premio Principe de Asturias e todo. Olhade com atençom os argumentos do video este....
Revelador, nom si?

Humanos.

Mais música portuguesa da que estou seguro de que havedes gostar. Agora Humanos com Adeus Que Me Vou Embora (ao vivo no Coliseu de Lisboa). De novo António Variações volta a estar por trás do assunto (e nom pensedes mal cona!! hehehe!!) Muito bo!


A banda é constituída por: Camané, David Fonseca, Manuela Azevedo e Hélder Gonçalves dos (Clã), Nuno Rafael, João Cardoso (Bunnyranch) e Sérgio Nascimento. As vozes estiveram a cargo de Manuela Azevedo, Camané e David Fonseca. Os restantes membros estão ligados aos instrumentos musicais.

As músicas cantadas pelo grupo são de autoria de António Variações e tinham sido entregues pelo seu irmão Jaime Ribeiro a David Ferreira, administrador da EMI, num caixote contendo diversas cassetes e bobinas que entretanto se 'tinham perdido' durante vários anos quando da mudança de instalações da empresa.

O seu CD de estreia Humanos foi um grande êxito, tendo sido disco de platina.


quinta-feira, 20 de maio de 2010

"Europa vs. Italia"

...que conste que ó meu parecer outros títulos para este vídeo poderían ser sen ningún xénero de dúbidas "Europa vs. España", "Europa vs.Portugal", "Europa vs.Grecia"... .Botádelle un ollo e xulgade por vós mesmos:


Proselitismo partidário nas manifestações

Completamente de acordo com esta análise de Rafael Cuiña. O proselitismo partidário tamem estivo presente em outros movimentos sociais do pasado, que quizais acabarom por fazer mais danho que ajudarom....

Coidado co búmerang

Se non sabemos diferenciar a realidade do que nos gustaría que sucedese, temos un problema estructural grave na nosa mente.

E digo todo isto, porque na exitosa manifestación do día 17 de maio en Compostela quedaron no aire algunhas cousas que molestaron a máis dun participante, ávido de defender o seu idioma nai, lonxe de partidismos estúpidos, que non teñen a suficiente grandeza de deixar que o que flúe dende as conciencias dos galegos comprometidos, o faga sen ter que aceptar o que algunhas mentes pensantes quixeran.

Alí estabamos xentes de varias xeracións, de diversos credos ideolóxicos e concepcións diversas do futuro desta terra, como unha soa persoa co obxectivo final de louvar a nosa cultura e o noso idioma como máximo referente das nosas señas de identidade como pobo. Por iso non entendo o excesivo afán de protagonismo dalgún sector do BNG, coa identificación como membros desta formación dun considerable grupo de persoas da organización con pegatinas alusivas a tal condición, ou a entrada na praza do Obradoiro, ao máis puro estilo dos “panzer” alemáns da súa organización xuvenil Galiza Nova, arrasando con cantos estabamos escoitando as sabias verbas que en xeral saían da tribuna de oradores, comandados polas consignas de Iria Aboi, de cuxos beizos non saían precisamente “haikus”. Este tipo de actitude fai un fraco favor á causa para a que remamos todos contra ventos negacionistas e tempestades bífidas, e contra o traballo de persoas desa formación exemplarmente comprometidas como é o caso da deputada Carme Adán, inxustamente atacada nestes días polo responsable de Educación do Goberno galego.

Formas como as das xuventudes nacionalistas, ou as moi graves palabras do deputado Bieito Lobeira comparando o maltrato coa actitude do conselleiro Xesús Vázquez cara ó galego, están lonxe de favorecer a unidade de acción, nun momento fundamental da nosa Historia como pobo, e da nosa cultura como ferramenta fundamental cara o noso futuro. Pode acontecer que tantos miles de galegos non partidariamente ideoloxizados, pero concienciados da necesidade de defender o noso, rematen por caer na pasividade á que lles induce ter que soportar o que non queren.

Contrasta o dito anteriormente coa discreción e exemplar comportamento dos membros do partido socialista de Galicia, sen querer ser o noivo na voda e o morto no enterro como algúns –non todos– dos seus antigos socios de goberno. E se ben é certo que non asistiron cargos do Partido Popular, si o é da asistencia de militantes desa formación tan dignos como os demais, sabedores da importancia do momento, e dispostos a sacar a cabeza cando algúns queren agachalas, porque o noso obxectivo común non é outro que defender a esta bendita terra de mentes obtusas e posicionamentos identitariamente obscenos. Ou non?

http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=1664062648410418299

quarta-feira, 19 de maio de 2010

O "Partido Impossivel" do Athletic: 11 contra 100

O Athletic jogou ontem, 17 de maio em Sam Mamés, um partido contra umha equipa de 100 rapazes e raparigas. Organizado pola Fundaçom Athletic, "Partido impossivel, Homenagem a Joseba Etxeberria".



Esta é a melhor foto...mimaaaaaaaaaaaaaaaaa................!!!!!!!!!!!!





Que quem ganhou? Pois o Athletic!!!!!!! 5 a 3...

Mais info aqui:

http://www.deia.com/2010/05/17/athletic/el-partido-imposible-se-hace-realidad

http://www.deia.com/2010/05/18/athletic/el-partido-imposible-de-etxebe-en-imagenes

terça-feira, 18 de maio de 2010

Mais António Variações. Estou além.

Centenário do nascimento de Carvalho Calero



Momento de recordar a Carvalho Calero no centenário do seu nascimento. Coincidindo co ano de Novoneyra no Dia das Letras. Que coincidência, pensarám alguns. Claro.

O pensamento crítico e a defesa do reintegracionismo fixeram com que, durante bastantes anos da sua vida e mesmo posteriormente, o isolacionismo dominante na cultura e na política da Comunidad Autónoma de Galicia o submetesse ao ostracismo, nom só injustificado, senom incluso aberrante.

A AGAL (como nom!) vem de crear umha página web a el adicada com sua biografia e mais cousas. Nela podemos ver um debate a dous na TVG do 1986 (já choveu!!). Que delícia!!! Que actual segue todo!!!

Recomendo-vo-la.
http://www.carvalhocalero2010.net/

segunda-feira, 17 de maio de 2010

Masiva resposta da sociedade galega a política linguística da Xunta.



sexta-feira, 14 de maio de 2010

Mais António Variações. O corpo é que paga.

Penso que temos que reconhecer que este home foi um avançado ao seu tempo, mais ainda se consideramos o Portugal dos anos 80. Um fenómeno!!


PROFECÍA DE NOSTRADAMUS.

Texto tomado de "Centuria XI das Prophéties" de Michel de Nostradamus.

"De terras com nome de animal, virá quem governe aos íberos, adorará a reis negros e abraçará religións extranhas. Encherá o seu palácio de bufóns e aduladores e usando sua própria máscara de bufom, traerá consigo a fome, a pobreça e a desesperaçom..."

Nom tivem tempo de contexar esta informaçom, pero se si é certo, entom... sabedes de onde é Zapatero? A ver quem atopa se é certa.

Todo para asegurar os benefícios da banca. Assim de claro

Lo que no se dice de la crisis

La crisis que están viviendo algunos países mediterráneos –Grecia, Portugal y España– e Irlanda se está atribuyendo a su excesivo gasto público, que se supone ha creado un elevado déficit y una exuberante deuda pública, escollos que dificultan seriamente su recuperación económica. De ahí las recetas que el Fondo Monetario Internacional, el Banco Central Europeo (BCE) y el Consejo Europeo han estado imponiendo a aquellos países: hay que apretarse el cinturón y reducir el déficit y la deuda pública de una manera radical.
Es sorprendente que esta explicación haya alcanzado la dimensión de dogma, que se reproduce a base de fe (el omnipresente dogma liberal) y no a partir de una evidencia empírica. En realidad, ésta muestra lo profundamente errónea que es tal explicación de la crisis. Veamos los datos.
Todos estos países tienen los gastos públicos (incluyendo el gasto público social) más bajos de la UE-15, el grupo de países más ricos de la Unión Europea, al cual pertenecen. Mírese como se mire (bien gasto público como porcentaje del PIB; bien como gasto público per cápita; bien como porcentaje de la población adulta trabajando en el sector público), todos estos países están a la cola de la UE-15. Su sector público está subdesarrollado. Sus estados del bienestar, por ejemplo, están entre los menos desarrollados en la UE-15.
Una causa de esta pobreza del sector público es que, desde la Segunda Guerra Mundial, estos países han estado gobernados la mayoría del periodo por partidos profundamente conservadores, en estados con escasa sensibilidad social. Todos ellos tienen unos sistemas de recaudación de impuestos escasamente progresivos, con carga fiscal menor que el promedio de la UE-15 y con un enorme fraude fiscal (que oscila entre un 20 y un 25% de su PIB). Son estados que, además de tener escasa sensibilidad social, tienen escaso efecto redistributivo, por lo que son los que tienen mayores desigualdades de renta en la UE-15, desigualdades que se han acentuado a partir de políticas liberales llevadas a cabo por sus gobiernos. Como consecuencia, la capacidad adquisitiva de las clases populares se ha reducido notablemente, creando una economía basada en el crédito que, al colapsarse, ha provocado un enorme problema de escasez de demanda, causa de la recesión económica.
Es este tipo de Estado el que explica que, a pesar de que su deuda pública no sea descomunal (como erróneamente se presenta el caso de Grecia en los medios, cuya deuda es semejante al promedio de los países de la OCDE), surjan dudas de que tales estados puedan llegar a pagar su deuda, consecuencia de su limitada capacidad recaudatoria. Su déficit se debe, no al aumento excesivo del gasto público, sino a la disminución de los ingresos al Estado, resultado de la disminución de la actividad económica y su probada ineficacia en conseguir un aumento de los ingresos al Estado, debido a la resistencia de los poderes económicos y financieros.
Por otra parte, la falta de crédito se debe al excesivo poder del capital financiero y su influencia en la Unión Europea y sus estados miembros. Fue la banca la que, con sus comportamientos especulativos, fue creando burbujas que, al estallar, han generado los enormes problemas de falta de crédito. Y ahora están creando una nueva burbuja: la de la deuda pública. Su excesiva influencia sobre el Consejo Europeo, la Comisión Europea y el Banco Central Europeo (este último mero instrumento de la banca) explica las enormes ayudas a los banqueros y accionistas, que están generando enormes beneficios. Consiguen abundante dinero del BCE a bajísimos intereses (1%), con el que compran bonos públicos que les dan una rentabilidad de hasta un 7% y un 10%, ayudados por sus agencias de cualificación (que tienen nula credibilidad, al haber definido a varios bancos como entidades con elevada salud financiera días antes de que colapsaran), que valoran negativamente los bonos públicos para conseguir mayores intereses. Añádase a ello los hedge funds, fondos de alto riesgo, que están especulando para que colapse el euro y que tienen su base en Europa, en el centro financiero de Londres, la City, llamada el “Wall Street Guantánamo”, porque su falta de supervisión pública es incluso menor (que ya es mucho decir) que la que se da en el centro financiero de EEUU.
Como bien ha dicho Joseph Stiglitz, con todos los fondos gastados para ayudar a los banqueros y accionistas se podrían haber creado bancos públicos que ya habrían resuelto los problemas de crédito que estamos experimentando (ver mi artículo “¿Por qué no banca pública?”, en www.vnavarro.org).
En realidad, es necesario y urgente que se reduzca el sobredimensionado sector financiero en el mundo, pues su excesivo desarrollo está dañando la economía real. Mientras la banca está pidiendo a las clases populares que se “aprieten el cinturón”, tales instituciones ni siquiera tienen cinturón. Dos años después de haber causado la crisis, todavía permanecen con la misma falta de control y regulación que causó la Gran Recesión.
El mayor problema hoy en la UE no es el elevado déficit o deuda (como dice la banca), sino el escaso crecimiento económico y el aumento del desempleo. Ello exige políticas de estímulo económico y crecimiento de empleo en toda la UE (y muy especialmente en los países citados en este artículo). No ha habido una crisis de las proporciones actuales en el siglo XX sin que haya habido un crecimiento notable del gasto público y de la deuda pública, que se ha ido amortizando a lo largo de los años a base de crecimiento económico. EEUU pagó su deuda, que le permitió salir de la Gran Depresión, en 30 años de crecimiento. El mayor obstáculo para que ello ocurra en la UE es el dominio del pensamiento liberal en el establishment político y mediático europeo, imponiendo políticas que serán ineficientes, además de innecesarias. Y todo para asegurar los beneficios de la banca. Así de claro.

Vicenç Navarro es catedrático de Políticas Públicas de la Universidad Pompeu Fabra y profesor de Public Policy
en The Johns Hopkins University

http://blogs.publico.es/dominiopublico/2013/lo-que-no-se-dice-de-la-crisis/

quinta-feira, 13 de maio de 2010

Quatro em cada dez casais castelhanofalantes falam catalão aos filhos.

Pois como podedes ver aos cataláns case lhes vais igual de bem que a nós aqui pola Galiza, lembrade que aqui estamos em tal nivel de normalidade que até imponhemos o idioma. Menos mal que impuxerom o castelám em Castela, senom que seria a dia de hoje da língua cervantina. Vaia!

Um total de 4 em cada 10 casais de origem castelhanofalante falam em catalão com tanta ou mais intensidade do que em castelhano com os seus filhos, segundo o estudo Llengua i joves. Usos i percepcions lingüístics de la joventut catalana.

O relatório, apresentado terça-feira e noticiado pelo diário Avui, informa de que 47,3% dos jovens apenas falam em catalão aos filhos, 28% em castelhano e 11,3% falam por igual em ambas as línguas. Contudo, metade dos jovens de entre 15 e 34 anos (51,8%) falam apenas ou sobretudo castelhano, face a 34,8% que apenas ou sobretudo falam em catalão.

Para os autores do estudo, esta percentagem reflecte uma mudança entre as gerações, já que os pais dos inquiridos apenas utilizavam o catalão para se dirigirem a eles num caso em cada dez. A investigação afirma que esta tendência compensará o desequilíbrio entre catalanofalantes e castelhanofalantes de origem.

Conclusões

A principal conclusão da investigação é que o traço característico dos usos linguísticos da juventude é a hibridação, que vai duma situação de partida em que o castelhano tem maior peso – especialmente entre os colectivos de menos idade– cara a uma adopção do catalão quando o jovem entra em contacto com o sistema educativo e o mundo do trabalho. Esta hibridação, porém, é desigual, já que os catalanofalantes usam ocasionalmente o castelhano e não substituem o uso preferente da sua língua, ao contrário do que ocorre entre um sector dos castelhanofalantes, que mesmo chegam a inverter a língua de origem.

Entre as amizades, o castelhano continua a ter um maior peso, pois aquelas pessoas que adoptam o catalão fazem-no menos neste contexto do que noutros. Além do mais, a rede de amizades também tem muita influência, e se um castelhanofalante mantém os seus amigos não mudará para o catalão, apesar de que o tenha feito no âmbito laboral.

A mais estudos e melhor trabalho, mais uso do catalão

Como já apontava num recente artigo Miguel Cuesta, do colectivo Veu Pròpia, o catalão adquire um certo status de formalidade, pois nos âmbitos mais íntimos e informais tem uma presença inferior à do castelhano. Por esta razão, as instituições educativas são o espaço onde os jovens costumam utilizar socialmente uma língua diferente da sua de origem, e neste contexto a situação é favorável ao catalão. Segundo o estudo, quanto mais nível de estudos e mais status laboral, mais uso do catalão.

Amostra

O estudo elaborou-se seguindo o inquérito de usos linguísticos de 2003 e o da juventude da Catalunha de 2002 e 2007, além de 25 entrevistas em profundidade e 15 debates em grupo com 102 participantes dentre 16 e 35 anos.

António Variações - Cancão Do Engate.

Olhade que me atopei. A personagem nom tem perda! A ver esses que andam pola Lusitania. Está considerado como uns dos precursores da música moderna portuguesa, todo um Freddie Mercury!, em todos os sentidos, já me entendedes. Pois pareze-me umha música bem interessante. Mestura post-moderna e tradizional, com um toque futurista .


Poderá trabalhar o rei depois da operaçom?

Eu esmendrelhei com esta inocente declaraçom dum médico sobre a alta do rei....hohohoho......melhor impossivel....a gente escachou e o tipo quedou cortado....Que se ande com olho!!!

quarta-feira, 12 de maio de 2010

A associaçom de abducidos de Compostela (AAC) sai na defesa dos extraterrestres

A recentes declarações de Stephen Hawking parecem ter molestado aos membros desta associaçom pioneira em Galiza.

terça-feira, 11 de maio de 2010

Sobre a bolsa

Corto e colo os comentários que fixem a um post de Gon que me quedarom um pouco longos...
O debato é interesante, penso!
--
Caro Gon,
O que ponhem os videos é certo,
Tamem é certo que as grandes fortunas do mundo controlam o mundo, enfim.. som certas moitas cousas, nom é que de repente me esquecera!! Pero o que tu fas e fazer tabula rasa e identificar umha cousa com outra sem entrar nos detalhes, e os detalhes som importantes.

Nom estou dacordo em que a bolsa e o instrumento culmem do capitalismo...para nada!! O instrumento culmen do capitalismo quiza seja a democrácia paripé na que vivimos, o lavado de cerebro ao que nos somentem, ao que sometem ás massas pobres do mundo, o aparvamento subtil que fazem os ricos aos pobres para que sigam sendo pobres... Um aplanador de encefalogramas distribuido em jornais, TVs e realities...isso é o instrumento mais brutal dos porcos ricos neocom!!! Ou outras inumeraveis cousas.... Pero a bolsa?

A bolsa nom é nada disso!! Nada!!! Pero sigamos...

Os videos nom falam da bolsa, claro. É singelo: como já dixem, a bolsa é um escaparate, as subidas e baixadas som sintoma -mais que causa- dos males do capitalismo. A crise de hoje, e a de outros anos nom está produzida pola bolsa: reflicte-se na bolsa.

A crise actual estivo produzida por umha seriem massiva de emprestimos com poucas garantias de ser devoltos... O que hai que fazer é controlar eses prestamos polos estados, controlar certas actividades, regula-las.

Por que se nom, a unica alternativa seria terminar com o conceito de prestamo mesmo, e de juro. E já me diras como se pode formar umha sociedade moderna sem isso....imposivel. É mais: se nom existissem os prestamos, só os ricos poderiam acometer grandes obras, ou só os estados.

A bolsa só é a forma em que as sociedades anónimas consiguem financiamento. Tu quando compras accções te fas co-proprietário dumha empresa e recebes dividendos, e eles conseguem dinheiro para compar maquinária, investir, etc. A outra opçom que as empresas tenhem é pedir um emprestimo a um banco. (Que é melhor??? Lucrar a um banqueiro? A bolsa polo menos -democratiza- o acceso ao investimento/dinheiro tanto para os inversores, como para os emprestadores!!!)

Ora bem: logo, o que tu decidas fazer coas tuas acções, mesmo vende-las mais caras do que as compraches a um terceiro, isso é outra cousa, e ai o risco é assumido por cada um. Isto é o mercado da revenda. E o que nom quere perder, que nom jogue a andar comprado para logo vender mais caro, porque lhe pode sair mal..


Pensa: de igual jeito que ti demonizas a bolsa poderiamos ter demonizado a lotaria, ou as quinielas, os jogos de azar. Que mais especulaçom que isto? Jogar dinheiro por umha minima, minimissima posibilidade de granhar mais dinheiro!? A lotaria seguro que nom existiriam num pais comunista.

A bolsa só fai quebrar a umha empresa ou particular se esa empresa anda a investir dinheiro e a especular. O mesmo que um pode perder dinheiro num casino só se joga. Se nom joga, nom.

E se nom, pom-me um caso de exemplo. Explica-me como o teu dinheiro ivestido em bolsa pode contribuir dalgum jeito a explotar a alguem. Pero umha explicaçom nom retórica, senom real. Penso que é dificil, ou moi mal estou entendendo eu o rolho este da economia....


Bom, de resumo:

O capitalismo, o neo-liberalismo e os seus males som 99.99% outras cousas. E só o 0.01% bolsa. Os ultra ricos de toda a vida, as invasons de paises e a fame do terceiro mundo nom tenhem nada, nada nada que ver coa bolsa, senom com outras cousas menos mediáticas e vistosas...

El Defensor del Paciente al Rey: "Usted ha vivido la panacea"

El Defensor del Paciente ha criticado las palabras del Rey Don Juan Carlos en las que aplaudió la sanidad pública tras ser operado en el Hospital Clínic de Barcelona, al considerar que "es muy fácil hacer estas declaraciones cuando no se ha pasado por urgencias".

En un comunicado, la presidenta de la asociación, Carmen Flores, le recrimina al Rey que tampoco tuvo que esperar para ser intervenido, y que "es muy fácil cuando se ha estado en una zona privada".

Con esto, apunta que miles de ciudadanos sufren una situación "caótica" en la sanidad pública, siendo la catalana una de las más endeudadas, y recuerda que en la "maravillosa sanidad" faltan profesionales, camas y medios.

"Quizás si usted estuviera informado se daría cuenta de la cantidad de personas que quedan incapacitadas, mueren o pierden su trabajo por no ser atendidas a tiempo", critica. En su recriminación, añade que el Rey debería estar "al tanto" de la situación que realmente viven los españoles "normales".


"Majestad, lo que usted ha vivido es la panacea, nada que ver con la realidad", concluye Flores, quien se alegró de la recuperación del monarca y de que ya haya sido dado de alta.

http://www.xornal.com//artigo/2010/05/11/espana/defensor-paciente-rey-usted-ha-vivido-panacea/2010051121093400950.html

Nom ao jogo da Bolsa.

Muito caro Chainis, vou boicotear o teu jogo da bolsa. Nom estou a favor de que fomentes, nem de brincadeira, o instrumento culme do Capitalismo. Como que nom lhe influe à gente, ao planeta, todos esses jogos truculentos que se cozem na Bolsa? Como que só correm riscos os especuladores? Caro Chainis, nom me digas que che tenho que lembrar quem provocou esta última crise? Como que com muitas das jogadas que ali se fam nom vam ao traste empresas enteiras deixando na rua a miles de trabalhadores? Entom nom é a Bolsa senom a manifestaçom mais perfeizoada e sutil do Capitalismo? Nom é o Capitalismo a lacra do mundo no que vivemos? Sinto-o amigo pero eu nom vou partizipar no jogo esse. Para lembrar-te o que é o Capitalismo aqui che deixo um par de videos entretidos e ilustrativos.






Transporte perigoso de mercadorías

O Papa Bento em Lisboa

Veu pelo ar, foi polo Bento....ailalalá lalalá!
Á taberna do meu compadre fum polo Bento vim polo aireeeeeeeee.....
E fixo bem e fixo bem, na cona da velh... ai nom!! Esa é outra cancion!!




E vim hai uns minutos as suas primeiras palavras....Que bem fala galego, oes! Por que será?
Já colarei um video no blog quando esteja disponivel.

PD: Irá este a Sitges? Harl!
PD2: lembrades esta foto? Ai vai a corpo enteiro.

PS3: Andam as autoridades algo preocupadas pola asistência de público...Anteontem ganhou o Benfica a liga e havia mais gente nas ruas que hoje...

segunda-feira, 10 de maio de 2010

Bolsa Virtual

Tendes olfato para as accions? Hoje o BBVA sube nestes momentos 20%!!
Depois dumha espectacular baixada os anteriores dias, era visto que subiria de novo (ajudado polo paquete de ajudas do FMI etc)... Era visto? Facil a touro passado.

A quem investira 1000 euros podia ganhar em tres horas 200!! Moito de Deus!!!
Quem o soubera, nom? Pero para practicar, aqui vos deixo um link a um simulador de bolsa.

Crear umha conta é superfacil, nada de dados persoais, so um login e um email, e já está...

http://www.labolsavirtual.com/

Se alguem se anima, logo podemos olhar uns para os outros e ver se ganhamos diheiro (virtual..:( ) Cando tenhamos practica, podemos fazer um campionato a umha semana...hehe... disponhendo dumha cantidade inicial pactada

Sei dos problemas morais que pode causar a algum entrar neste tipo de historias, pero dizer que o dinheiro ganhado ou perdido é o de outros especuladores, nom de trabalhadores. Outra cousa é que a bolsa raramente é causa de catastrofes financieiras, so funciona como pantalha onde se observa o estado de saude do sistema, onde vemos sintomas, nom causas.... Técnicamente é um mercado de revenda, onde um trafica com cousas coa intençom de vende-las logo mais caras.

Bom, animade-vos a botar umha partida e logo mirmos a ver quem ganhou mais...

sábado, 8 de maio de 2010

O MISTERIOSO CASO DO GATO SORPRENDIDO

Boas! Un intruso novo foi convidado a participar neste espazo de encontro. Algún de vós xa me coñecedes... e o resto verémonos nos diferentes eventos oficiais que organiza o Ministerio de Asuntos Exteriores da Zona Velha.

Imos o grao: Eiquí vos deixo o misterioso caso do gato sorprendido....




...e eiquí a resolución da incógnita:

sexta-feira, 7 de maio de 2010

De la desigualdad al desempleo

De la desigualdad al desempleo

Alejandro Inurrieta - 07/05/2010

En el contexto actual, recesión profunda, desempleo, crisis política global, dictadura de los mercados financieros y especulación como filosofía vital, poco se está hablando de factores más intangibles, como la igualdad o la felicidad. Estos dos elementos están permitiendo que todo un bloque de países, como los nórdicos, estén saliendo de la recesión sin ser presas de las recetas del FMI, ni de la crisis de deuda global que asuela al mundo occidental.

El tema de la igualdad, que no hay que confundir con el igualitarismo, ha sido estudiado con profusión por economistas y sociólogos y las conclusiones son concluyentes. Un reciente trabajo del economista inglés, Richard Wilkinson (Desigualdad. Un análisis de la (in)felicidad colectiva, ed. Turner Noema) revela que los países con mayores diferencias de renta tienen tasas de violencia más elevadas, más embarazos de jóvenes no deseados, mayor población carcelaria, peores resultados escolares, así como un sistema sanitario que se deteriora. Esto es aplicable, claramente a países como EE UU, Reino Unido, muchos países latinoamericanos, pero también a España.

Lo que demuestra éste, y otros estudios similares, es que la desigualdad no es concepto ideológico, sino económico y que afecta a la eficiencia y equidad del sistema económico que nos hemos dotado. No es, por tanto, casualidad que donde se prima la eliminación de las diferencias de renta y riqueza, países nórdicos, los resultados económicos y de análisis del bienestar sean manifiestamente mejores que donde impera, y se fomenta, la desigualdad, vía competencia entre individuos.

En España este análisis es muy útil en unos momentos en los que la tasa de desempleo ha alcanzado el 20% y en el que los servicios públicos, especialmente educación y sanidad, muestran signos de deterioro en algunos territorios, precisamente donde más se prima la desigualdad. Sin embargo, el origen de la desigualdad social y económica en España viene de lejos. Parte de un sistema fiscal que desde su diseño ha ido perdiendo peso como elemento corrector, en el que la desfiscalización ha sido creciente (sucesiones, patrimonio, rebajas en renta y sociedades), etc. Estas medidas, además, han sido tomadas por Gobiernos socialdemócratas o conservadores, sin ningún tipo de prejuicio. Todo este proceso de deterioro se manifiesta especialmente en el sistema educativo y es una de las causas del desempleo estructural que asuela nuestro país. La introducción de los conciertos educativos, necesarios por motivos de infraestructura en su inicio, han generado una segregación por motivos socioeconómicos que empíricamente han analizado recientemente un informe de la Fundación Alternativas (Los efectos de los conciertos sobre la eficiencia y la equidad del sistema educativo español) y otro de Fedea (Los determinantes del éxito en al educación primaria en España). En los dos se pone de manifiesto que las diferencias en el rendimiento educativo, y lo que siempre refleja el informe Pisa, se corrige en el momento que se controla por el origen socioeconómico de las familias. A mayor renta de las familias, mejor rendimiento. Y es precisamente el sistema de conciertos, incumpliendo flagrantemente la ley, el que expulsa hacia la enseñanza pública a las rentas más bajas, a la emigración, que en algunos casos tiene un rendimiento superior, y a los alumnos de educación especial. Este 30-40% de la población tiene un rendimiento manifiestamente peor, y por tanto su probabilidad de empleabilidad futura, también es muy inferior. Esta segregación educativa en origen rompe los principios de equidad, igualdad de oportunidades, y de eficiencia, y daña el sistema educativo y productivo, pero también genera un coste futuro difícil de asumir.

Para cerrar el gap de renta España debe llevar a cabo una profunda reforma fiscal que prime la suficiencia recaudatoria, pero que también reduzca la desigualdad de rentas existentes que ha intentado ser paliada con el señuelo de la riqueza financiera e inmobiliaria, hoy volatilizada. Por otro lado, y desde la óptica educativa, es imprescindible equiparar los costes que soportan las familias en todos los centros financiados con fondos públicos, reducir el peso del domicilio en los baremos de selección, controlar las exigencias que las escuelas concertadas imponen a las familias, repartir equitativamente de los alumnos con necesidades educativas especiales y financiar la asistencia a una escuela alejada del domicilio familiar para familias de rentas bajas. Por supuesto, sin abandonar el diseño financiero de la inversión, en el que prime la educación primaria y secundaria y menos la universitaria. Por último, la educación infantil universal y pública es esencial. Solo un ejemplo, en Madrid, sólo un 50% de los niños/as de 0-6 años está escolarizado.

En resumen, la igualdad no es ideología, sino que crea empleo, bienestar y reduce costes. Como decía Olof Palme, "no me molesta que haya ricos, lo que me preocupa es que haya pobres". Allí lo han solucionado.

Un destello de luz

Chove tra-lo cristal en Santiago na tarde clara.A camareira empézaselle a acumular o choio e mira con desesperación para todos os lados.Dous amigos rebaten sobre se Messi e mellor que Cristiano Ronaldo, mentras apuran a última caña.Dúas universitarias discuten se a tal Clara e media putón ou se polo contario lle baila a cabeza un pouco últimamente.Un home entra cunha pistola e mira para os dous lados, e eu fago que non vexo nada.Lady Gaga baila na tv axena o que sucede na realidade tra-la pantaia.Entra Xoán e fago que tampouco o vexo, el faino moitas veces de ahí que alguén lle puxera de mote Tartufo.É extraño en min pois son bastante falador pero é que estou entretido observando a escea na que unha muller entra no bar e sen mediar palabra lle chama porco o que se supón a súa parella .Este cala ponse vermello, mira para mín e eu miro para pantaia.Agora falan baixo e eu que nunca presumín de oído quedo coa intriga de saber porque lle chamou porco.Un pouco cara de porco ten pero supoño que será por outras causas.A camareira resopla e abaixase para coller unha caixa , motivo que aproveita o Paco de turno para mirarlle o escote, ela dase conta e colocando a camiseta volve a resoplar.O Paco quita o palillo dos dentes e ri disimuladamente.Doulle un grolo a miña caña e observando na distancia cruzo olladas cunha loira desas que levaba Loquillo no seu Cadillac solitario, desisto porque non quero namorarme dúas veces seguidas no día.Penso no final de tarde que me espera e resoplo coa camareira que a estas alturas xa entablou conversación co Paco.Parecía tonto o Paco.

Miro para fóra e a tarde cambiou de cor agora e laranxa. Xogo de luces e cores na tarde compostelán.Recollo as cousas e conmigo tamén se vai o ficticio pistolero creado para que lerades o texto ata o final.

O Clube Bilderberg de xuntanza en Catalonia

TIEMPO desvela los entresijos del club Bilderberg
La revista TIEMPO publica esta semana todas las claves de la reunión que el selecto club Bilderberg tiene previsto celebrar en España a comienzos de junio. El semanario dedica toda su portada a este asunto y titula: "El club de los hombres que manejan el mundo".

Según publica en su último número, el foro que agrupa a las 120 personas más influyentes del planeta se reunirá en la localidad catalana de Sitges del 3 al 5 de junio para analizar la crisis económica.

Con motivo de este encuentro, está previsto que el presidente del Gobierno, José Luis Rodríguez Zapatero, se desplace uno de los días a Sitges para intentar transmitir tranquilidad a los miembros del club Bilderberg y convencerles de la solvencia de nuestro país.

Entre esos miembros están los principales directivos de las empresas, instituciones y medios de comunicación más importantes del mundo. Entre ellos, los máximos dirigentes de Deutsche Bank, Chase Manhattan, Goldman Sachs, Coca-Cola, Siemens, Fiat, Suez, el FMI, el Banco Mundial, el Banco Central Europeo...

Según desvela la revista en un detallado reportaje, entre los españoles que son miembros permanentes del club Bilderwerg están la Reina Sofía, Juan Luis Cebrián, consejero delegado del Grupo Prisa, y Juan María Nin, director general de La Caixa.

Bilderberg, el club de los poderosos

Este foro sinónimo de secretismo reunirá en junio en Sitges a lo más selecto de la política, la realeza y el entramado financiero de Occidente con la situación económica de España en el punto de mira.

El futuro económico y bursátil de España a corto y medio plazo, tras el draconiano apretón de cinturón que el FMI y la UE han impuesto a Grecia, pasa por una reunión rodeada de secretismo que se va a celebrar del 3 al 5 de junio en Sitges. Para esos días están convocados en un hotel de lujo de esa localidad del litoral catalán una pléyade de presidentes y primeros ministros, políticos retirados y futuros gobernantes, generales y banqueros, así como miembros de la realeza y lo más selecto del mundo financiero, industrial y de las comunicaciones de Europa, Estados Unidos y Canadá. Una lista de personalidades que en España no se veía desde hace mucho tiempo.

En total, más de 120 personas que encarnan el poder político y económico con mayúsculas y que con sus decisiones se han convertido en los mandamases que mueven los hilos de Occidente. Forman el Club Bilderberg y con ellos se reunirá el presidente del Gobierno, José Luis Rodríguez Zapatero, para intentar convencerles de la solvencia de la economía española en un momento en el que su futuro político está ligado a la salida de la crisis. “Para España, ésta es una gran oportunidad de exponer a personas que pesan en el mundo nuestra realidad económica. Y Zapatero no la va a desaprovechar”, subrayan fuentes gubernamentales.

¿Quién está detrás de este cónclave a puerta cerrada sin parangón en el mundo? “No me atrevo a decir que sea un grupo de control mundial, porque faltan espacios como Rusia, China, India o Brasil, que son fuerzas pujantes, pero sí que intentan imponer sus criterios y aconsejan a políticos a los que intentan tomar la medida”, resume Arcadi Oliveres, doctor en Ciencias Económicas de la Universidad Autónoma de Barcelona y estudioso de la influencia de los grupos de presión en los gobiernos, cuando se le pregunta por este selecto club.

Eu som-che reintegrata

quinta-feira, 6 de maio de 2010

George Carlin - O sonho Americano.

terça-feira, 4 de maio de 2010

Onde fica o galego?

segunda-feira, 3 de maio de 2010

"Berto Habichuelo", chulapo maior, bailan o chotis alá nos Peares.

BERTO HABICHUELO

Berto habichuelo, castelanum est
Berto habichuelo, castelanum est

fala galego e pensa en castelán
para gobernar non foi mal plan
ser do birrete nacendo en aldea
renegar da tua terra gobernando nela


Berto habichuelo, castelanum est
Berto habichuelo, castelanum est


Bailan o chotis alá nos Peares
Berto Habichuelo é o chulapo maior
alí dicen as vellas cando pasa o carón
“Que alto, que juapo é todo un señor”.


Berto habichuelo castelanum est
Berto habichuelo, castelanum est


solo


prometeu mercar o coche en Vigo
quen o vería pasear na berlingo

ten a doenza do que chega o poder
a memoria lle falla non lle funciona ben

Berto habichuelo castelanum est
Berto habichuelo, castelanum est

Aqui pra escoitar a cançom:

http://vieiros.com/nova/79385/berto-habichuelo-chulapo-maior-bailan-o-chotis-ala-nos-peares

domingo, 2 de maio de 2010

Vendo a Molly!

Fartei-me de moto. Propagade, oh companheiros, aos quatro vento que a vendo. E a um preço caralhudo!! Adeus minha británica Molly!!



Encontrarás este anuncio en http://www.segundamano.es

Mr. Oizo Flat Beat

hehehe!!! Nom vos lembrades do bonequinho este? Eu parto-me o cú com o baile que lhe dá a cabeça. hehehe!! Som-che assim de parvo.