Final de etapa

De loucos. O último mes abaneado viravolteado por experiencias inesperadas e máxicas e marabillosas, e de vez en cando tamén algún tombo mental ou físico. Quérese dicir: que ben, que moi ben. Aínda o falara aí atrás: Brasil é mesmo coma um sonho. Pois é, mais ás veces é tão bom, e outras não não é. Pero o conto: desde o 17 de maio non parei. Conferenciando sobre Álvarez Blázquez e a lingua galega coa colonia da Sociedade, tendo a inauguración da Cátedra catro días despois, pasando por Santos, recibido cun insigne profesor e un marabilloso contacontos coma heraldos de Gz; nó, se non o conto non o creo. A emoción foi moita! E despois tamén desvirgándome como palestrante universitouro, e os brasileiros (polo menos os da FFLCH) que tenhen umha receptividade fabulosa para coa nosa realidade lingüística e social. Conto con ir de aquí a pouco para a Casinha (chez nous!)... Era boa umha xuntanza estival de blogueiros deste blogue, non era!? Déixovos uma imaxe do total paroxismo ao que cheguei, recentemente, nunha xuntanza cos galegos galegantes. E si, tou facendo esactamente iso. Até pronto!