Carta a un gato

Querido micho:

Espero que ó recibo da presente vostede se encontre ben.Onte de volta a casa na Rúa Romero Donallo atopeime contigo no chán.Había un pouco de sangue e tí non te podías mover, alentebas moi forte e eu non sabía se axudarche ou darche a extrema unción, para o primeiro non tiven valor de tocarche( por eso de inmovilizar os feridos) e para o segundo non teño competencia.Un avisou a policía mentras outro chamou a porta da clínica veterinaria que había en Rosalía de Castro.A veterinaria non quixo vir(¡viva a vocación!).De súpeto apareceu unha moza que debía coñecer a outra veterinaria e non dubidou en collerte no colo xa que aquela debido ós atascos tardaba un pouco, ti laiabaste de dor,e ó final colléndote nunha manta marcharon contigo.Ó parecer caeches de arriba,( dixeronmo uns obreiros que escoitaron o batacazo) bueno bastante de arriba xa que as únicas ventás abertas eran ás do séptimo piso.Menudo golpe.Intentamos no meu edificio buscar ós donos pero non encontramos.A estas horas non sei nada de tí, eres un gato forte e grande polo que espero que te esteas recuperando.Non sei os motivos da túa caída se foi un accidente e caeches co susto de ver na Zona Velha como Feijoo apagaba o lume na televisión,ou se foi intencionado, xa se sabe coa crise aumentan os suicidios e quen sabe como sodes os gatos,tamén se dí por ahí( xa sabes como é a xente) que puido ser porque estabas at as pelotas de tanta masificación de xente en Compostela estos días, enténdote pero bueno, hai que intentar manter a calma.

Bueno micho, nada máis.Deséxoche, se é que ainda vives ,unha pronta recuperación.Cando a tardiña chegue a casa e oia miañar, mirarei para o séptimo e estarei máis tranquilo.

Sen máis.Pablo L.