Aínda non sei cómo carallo aprobei o latín da carreira. Pero ese é outro conto. Hoxe era para porvos un poema xeitoso, que estou de insomnio, e acabei dando con Catulo (vai o enlace á páxina en castelán, que me pareceu máis completa...). De modo que unha tradución libérrima (a internet non é mala de todo, abofé) dun dos seus textos máis coñecidos, e despois a versión castelán doutro, que me pareceu de gran exquisitez. Lean, lean. A Zona Velha máis vella ca nunca...
Viuamus, mea Lesbia, atque amemus,
rumoresque senum seueriorum
omnes unius aestimemus assis.
Soles occidere et redire possunt:
nobis, cum semel occidit breuis lux,
nox est perpetua una dormienda.
Da mi basia mille, deinde centum,
dein mille altera, dein secunda centum,
deinde usque altera mille, deinde centum.
Dein, cum milia multa fecerimus
conturbabimus illa, ne sciamus,
aut nequis malus inuidere possit,
cum tantum sciat esse basiorum.
Vivamos, miña Lesbia, e amémonos,
aos murmurios dos escrupulosos vellos
non lles fagamos caso nin chica.
Poden os soles morrer e voltar:
nós, porén, coma o candil cuxa luz se apaga
habemos de durmir a noite máis longa.
Dáme mil bicos, logo cen máis,
mil outra vez, e outra vez un cento,
despois aínda outros mil, e outro cento.
E logo, despois de miles nos dar
atrapallaremos a conta, e xa a non saberemos,
para que ningún desgrazado nos poida botar
o mal de ollo en sabendo a conta dos bicos.
......
En defensa de su honradez
Os daré por el culo y me la vais a chupar,
Aurelio comevergas y Furio julandrón,
que, por mis versos, como son ligeros,
me habéis considerado un desvergonzado.
Es, de hecho, procedente
que el poeta honorable sea personalmente casto;
no es necesario que lo sean sus versos,
que, en definitiva, tienen sal y gracia
si son ligeros y desvergonzados
y pueden provocar las cosquillas,
no digo a los muchachos, sino a esos peludos
que no pueden mover sus duros lomos
¿Vosotros, porque habéis leído muchos miles de besos,
me consideráis poco hombre?
Os daré por el culo y me la vais a chupar..
