sexta-feira, 29 de abril de 2011

UMBRELLA (version anos 50)

Pois aquí vai outra versión ao "Elvis presley". A min gustanme máis que a orixinal ;)
O video non o podo insertar así que vai o enlace:

http://youtu.be/DM2177pHMT0

Boogie-boogie, yeah!

quinta-feira, 28 de abril de 2011

Umbrella frikis

Que frikis, meu Deus...
vimo-lo hoje pola tele...

terça-feira, 26 de abril de 2011

Veinte agentes de la policía municipal madrileña para reducir a un paseante

REDACCIÓN WEB (VÍA OTROMADRID.ORG)

MARTES 26 DE ABRIL DE 2011. NÚMERO 148
En las calles de Madrid no sólo hay videocámaras junto a los bancos y en algunas zonas de Lavapiés. También muchas personas cuyos móviles o videocámaras recogen imágenes de abusos policiales.

Un turista gallego subió el último testimonio a la sección de publicación abierta de la web de contrainformación otromadrid.org. Su relato recoge un abuso cometido por la policía municipal madrileña el pasado viernes en la zona céntrica de la Latina.

El informante, que se encontraba en Madrid con un grupo de familiares y amigos de A Coruña, pudo presenciar desde un terraza cómo cerca de las 6 de la tarde una veintena de agentes de la policía municipal protagonizaron "un bochornoso espectáculo" después de que una familia recriminara a un coche del cuerpo el haberse saltado un paso de cebra.

Según el testimonio, "una familia de varios miembros se disponía a cruzar un paso de cebra cuando una patrulla de policía atraviesa sin detenerse a dejar pasar a estos peatones", entre quienes se encontraba una mujer embarazada. El grupo respondió aplaudiendoirónicamente por la muestra de incivismo de los agentes. "Yo que me encuentro sentado en la terraza con mi familia observo sin mayor preocupación hasta que me doy cuenta que se está generando una discusión entre esta familia y los policías", continúa el testimonio.

Al poco tiempo se acercaron hasta el lugar hasta 20 agentes de la policía, pese a que la familia mantuvo una actitud pacífica, según el relato. Los agentes, "lejos de disculparse por saltarse el paso de cebra", mantuvieron una actitud "macarra y barriobajera". En las fotos que tomó el informante se aprecia cómo una docena de agentes sujetan en el suelo a un hombre joven que se encontraba en el grupo de paseantes.

"Todos los que estamos allí protestamos contra esta detención desmesurada", prosigue el reportero espontáneo, que asegura haber recibido amenazas de los agentes por sacar fotos. El informante resume indignado: "parece que estan deteniendo a un delincuente peligrosisimo en vez de a un ciudadano que quiere cruzar tranquilamente con su familia por los pasos de peatones".


JPG - 54.2 KB
JPG - 54.5 KB


http://diagonalperiodico.net/Veinte-agentes-de-la-policia.html

Dez anécdotas

Traballo nunha célebre xoguetaría, o catálogo da cal, traducido por min durante un tempo, existe na nosa lingua por iniciativa miña. N’A Cruña hai dúas franquicias. De todos os dependentes que traballan nelas, tan só dous falamos en galego: unha rapaza colombiana, de orixe indíxena, que se namorou de todo o noso após ler a Álvaro Cunqueiro, e máis eu, fillo de emigrantes, nado en Venezuela e criado en Madrid. O resto –rapazas galegas e que estudaron o galego– empregan o español.

-Velaí estou eu. Na tenda. Falando en galego con todo o mundo agás con aquelas persoas que, obviamente, proceden de fóra. Por cortesía cara a elas –cortesía que, cando un viaxa fóra do seu país, rara vez atopa– e porque eu, ende ben, coñezo varias linguas. Un día, unha pequena nada, a todas luces, na Galiza, cun acento claramente cruñés, ó sentirme falar en galego, achégaseme a min, entre pampa e desconcertada, e pregúntame: “Mira… Y tú… ¿por qué hablas en inglés?”

- Outro día vexo entrar un cativo. Sorríolle: “Bos días, feituquiño!” O pequeno vólvese cara ó pai que vén tras dil e con innegable acento do país lle berra: “¡Papá, papá! ¡Aquí dentro hay un señor que es gallego!” E o pai retrúcalle, con traza de indignado: “¡Hijo! ¡Aquí todos somos gallegos!”

- Unha mañá sen actividade. Tan só estamos na xoguetería un señor e máis eu, cando chega outra persoa. “Boas tardes. Podo axudala en algo?” A señora, no canto de responderme, bota un bufido e comeza a pasear pola tenda coa vista alzada, ollando prós recunchos do teito da tenda, ata que, en saíndo o señor que entrara denantes ca ela, achégaseme a min paseniño, mirando a un lado e a outro como para asegurarse de que, en efecto, estamos os dous sós, e bísbame ó oído: “Oiga… Usted habla en gallego porque le obligan, ¿verdad?” “Non, señora”, respóndolle cunha mágoa a que, ende mal, xa estou a afacerme. “Eu falo en galego porque estamos na Galiza, porque é a nosa lingua e porque me gusta.”

E que diaños buscaba a muller polo teito?, coido eu despois de que ela marche. Cámaras de seguridade internas! Pensaba, ai, que alguén estaba a vixiarme! O Gran Irmao Impositor, si!

- Unha muller, con traza de labrega, sube ó autobús canda a súa filla adolescente. Logo de pagar, a rapaza diríxese a ela –coma sempre, obviamente–, en galego. A muller ponse rubísima de vergoña e, en voz ben alta, pra que todos a sintamos, xirándose ora cara á súa filla, ora cara á nós, os pasaxeiros do autobús, rífaa: “¡Ha! ¿Y tú por qué me hablas ahora en gallego? Porque en la casa hablamos siempre, siempre en castellano…”

- Entro nun bar de Elviña. O camareiro está a falar en galego con algúns seareiros habituais. A min non me coñece. “Un café con leite, por favor.” “¿Cómo lo quiere: en taza o en vaso?”, pregúntame il. E eu, pra que se decate do absurdo da situación, dígolle sorrindo, chanceando: “Pero, ho, a istes señores fálaslle en galego e a min en castelán. Por que? Acaso son eu menos ca iles?” “Pois tes razón”, comprende il. Ende ben.

- Soa o teléfono. “Xoán?” “Si, son eu.” “¿Qué es eso de son eu, son eu?”, rífame unha voz que me parece coñecer. “¡Que soy X, tú!”, confírmame unha amiga madrileña, poeta, culta e que fala varias linguas. “A mí háblame en español, ¿eh? Nada de gallegadas…” (Ende mal, iso acontéceme dabondo. Moitos amigos españois, artistas e de esquerdas, téñenme reprochado o feito de escribir e de falar agora en galego. Cousa incomprensible pra elas e pra iles que, ademais, coma a maioría dos españois, teñen unha idea absolutamente equivocada de ou ignoran por completo a nosa historia, a nosa cultura e a situación sociolingüística que estamos a padecer. Peor aínda: cando parolamos do tema, cando lles explico que o pobo galego, coma tal, corre perigo de extinción, sempre acabo decatándome de que, no fondo, coma á maioría dos españois, tanto lles ten. O seu é unha mestura de ignorancia e de indiferenza –cando non de desprezo, que tamén. De feito, outro amigo polo que, malia a súa incomprensión, sinto unha enorme estima, me confesou aí atrás que “cuando me mandas algún e-mail en gallego, yo lo borro ipso facto, sin leerlo.”)

- Asisto a un concerto dun cantautor galego, afincado en Francia pero que canta e compón en galego. Á saída do Teatro Colón, mentres converso cunha parella amiga, vexo saír unha coruñesa de toda la vida, cuberta cun abrigo de visón, acompañada da súa filla, á quen lle comenta: “Ay, las canciones te me gustaron mucho, pero, hija, ¡qué manía tiene esta gente de cantar en gallego!”

- Serán de domingo. Vou no coche coa miña sobriña, buscando unha rúa onde vive unha amiga dela coa que quedou. Ninguén polo rueiro. De súpeto vexo tres persoas maiores: un señor e dúas señoras. Paro. Baixo do coche. “Desculpe”, diríxome a il, “sabe vostede cal é a Rúa Uruguay?” “Sí, la conozco”, dime o señor do abrigo de loden, sorrindo ironicamente. “Pode dicirme onde está?”, insisto, apurado. “Puedo…”, continúa il co seu ar de suficiencia, “si usted me lo pregunta en español.” “Como di?”, sorrío eu sen dar creto ó que escoito. “Digo que si usted me pregunta en español: ¿Sabe usted dónde queda la calle Uruguay?, yo se la indico.” “Non fai falla”, retrúcolle eu facendo un esforzo por conterme e non afogalo alí mesmo. “O único que me faltaba por ver xa é alguén da miña propia cidade, do meu propio país esixíndome que non fale a nosa lingua e obrigándome a falar outra na miña propia cidade e no meu propio país. Abur, señor! Bo serán!”, guíndolle denantes de volver entrar no coche e seguir buscando. Pero o máis gracioso de todo é que, un minuto despois, albisqueino de lonxe todo encabuxado, rubio de ira, facendo grandes acenos e –seguramente– botando pestes de min ás súas acompañantes. Manda carallo!

- Chego cas meus pais, que viven nunha urbanización do Concello de Culleredo. Ó baixar do coche, vexo dous pequenos, un neno e unha nena, vindo cara a min. “¡Hola!”, dime a cativa duns dez anos, a quen non coñezo. “Ola, amiguiños…” “¿Cómo te llamas?”, pregúntame ela. “Eu chámome Xoán, e vós?” “Pero… ¿tú hablas en gallego?”, abráiase a pequena, con acento galego, arregalando os ollos. “Xaora, porque estamos na Galiza e eiquí somos galegos…”, respóndolle eu ó seu silencio. “A ver…”, intento facerlle comprender. “Ti sabes qué lingua falan en Inglaterra?” “Sí, el inglés.” “E en Francia?” “El francés.” “Ben, pois eiquí, como somos galegos, falamos o galego.” “Pero entonces… ¿a ti te gusta el gallego?”, insiste ela, con cara de noxo. “Claro. A min gústanme todas as linguas. E o galego... encántame.” “Pues yo lo odio”, afirma ela rotunda. “E logo?” “Pues porque en el colegio me obligan a estudiar todas las asignaturas en gallego.” “Iso non é verdade”, dígolle eu, con suavidade. “Ti estudas algunhas en galego, outras en castelán e o resto en inglés, que o sei eu.” “Bueno”, acepta ela, “pero da igual. Yo lo odio de todas formas.”

NOTA: Podería contarlles un cento de anécdotas, tan incribles pero tan reais coma estas, que sufrín en carne propia durante os doce anos que xa levo vividos na Galiza. Pero pra que? Serviría de algo?

http://xoanabeleira.blogaliza.org/2011/04/25/dez-anecdotas-reais-sobre-o-galego/

domingo, 24 de abril de 2011

El piensamucho de la semana


Ahí vos deixo un xoguiño intelectual para que barrenedes un pouco. Sacado de "Asuntos propios" programa de RNE, moi interesante. Copio e pego:

"Tenemos sobre la mesa una hilera de copas. Hay 4 boca arriba alternándose con 5 que estan boca abajo. Se trata de ir dando vuelta a las copas, siempre de dos en dos, hasta conseguir que queden 5 boca arriba y 4 boca abajo"


premio ao primeiro que dea coa solución ;)

quinta-feira, 21 de abril de 2011

Herois do Mar

Aqui vos vai um bocadinho de mitiquismo português de magnífica qualidade. A desfrutar!!




domingo, 17 de abril de 2011

O Doutor Magnífico

LEGO

Hoje sacamos aos gatos a pacer, pola corda








sexta-feira, 15 de abril de 2011

Tetas en cartel electoral (que triste argumento)


"Dos grandes argumentos", ése es el eslogan de Sole Sánchez, candidata a las elecciones muncipales de Ciutadella, en Menorca. Hasta ahí, nada fuera de lo común, si no fuera porque uno de los proyectos del Partit Democràtic de Ciutadella incluía una imagen en la que aparecía la candidata desnuda, mostrando sus pechos sujetos por unas manos masculinas.

Este recurso electoral no gustó a Esquerra de Menorca, que presentó una denuncia ante el Instituto de la Mujer contra Sole Sánchez por la "utilización sexista" que la candidata hace de su cuerpo, según informa Menorcadiario.net. La denuncia, califica la imagen como "atentado contra la dignidad de las mujeres y de toda la ciudadanía en general".

Sin embargo, según ha asegurado Sole Sánchez a 20minutos.es esta imagen no es un cartel publicitario, sino una idea para un proyecto que se filtró en Internet. "Estábamos preparando un proyecto para adecentar la zona del puerto de Ciutadella y pensamos en presentarlo en un folleto con esa imagen, para entregarlo de madrugada entre los usuarios de la zona de marcha, para llamar su atención", explica la candidata.


A Sánchez le parece que Esquerra de Menorca "se ha comportado de una forma infantil, viendo sólo dos tetas y no a una pareja, que es lo que sale en la imagen". La candidata, que se declara firme defensora del feminismo, asegura que "mientras haya polémica por dos tetas, tendremos un problema de sexismo".

No obstante, ante la polémica suscitada por la imagen, Sole Sánchez se ha visto obligada a retirar el cartel que se mostraba en un escaparate que la sede del Partido Democrático de Ciutadella tiene en un local de la ciudad y que estaba siendo muy comentado por los vecinos.

Tras informar del asunto a la Junta Electoral y al Observatorio de la Publicidad del Instituto de la Mujer, el instituto balear de la mujer obligó el miércoles por la noche a la candidata a retirar la imagen con sus pechos.

El reclamo electoral ha sido sustituido por otro cartel con una imagen de Es Pla, un espacio urbano de Ciutadella, acompañada de críticas políticas.

http://www.20minutos.es/noticia/1020429/0/denuncian/desnuda/menorca/

Eu estou agardando as crónicas canadienses :)

A ver tio matt! O canadá non é tan sorprendente como China? Supoño que non, pero algo haberá non? ¿ Que tal a comida? O frio? ¿Ves posibilidades de traballo ou inda estas poñendo os pes na terra? :P

quarta-feira, 13 de abril de 2011

Cursos de Português para galegos, na cidade de Porto

Para quem quera passar umhas férias e aprender a escrever a norma internacional do galego.



http://www.aporto.org/

segunda-feira, 11 de abril de 2011

Quero mudar o meu traballo en casa a unha oficina!!!

Alguén coñece a alguén que sexa autónomo, que lle vaia ben :P e necesite por hixiene mental separar vida persoal de vida laboral e queira alugar algún espacio para oficina? Quería buscar un piso para oficinas aquí en Santiago, que cada un teña a súa habitacionciña e que non saia a mais de 160 euros por persoa con gastos incluidos (internete, luz, auga, comunidade...etc) Fáltanme os compañeiros para compartir, pisos con posibilidades de declaralo como lugar de traballo xa vin algun e con moi boa luz e condicións...Abaixo o ermitañismo laboral!

Ala difundide por ahi!!

Saúdos :)

Carta da Galiza ao Brasil,

http://recantodasletras.uol.com.br/cartas/1822152


Nom deixedes de ler esta epopeica epístola! Magnífico resumo da nossa história e língua.

sábado, 9 de abril de 2011

Onde fostes?!!

Onde se meteu todo o mundo!! Toc, toc!!! Em quanto tenha tempo comezo a espetar cousas por aqui!! EIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!!!!!!!!!!!!!!! Que isto morre!!! Saudos a todos desde o...frio, uiiiiiiiiiii que frio!!!